ประสบการณ์ฝึกงาน

ปลาย ชนิสรา โชคเหมาะ

สาขาเทคโนโลยีออกแบบนิเทศศิลป์
คณะศิลปกรรมและออกแบบอุตสาหกรรม

สวัสดีค่ะ ปลาย นางสาวชนิสรา โชคเหมาะ รุ่น#MJR1002&MJR 1003 จากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน สาขาเทคโนโลยีออกแบบนิเทศศิลป์ค่ะ  ตอนช่วงหาที่ฝึกงานก็เล็งที่ เมาเทน สตูติโอ ไว้ค่ะเพราะมีรุ่นพี่จากปีที่แล้วเคยมาฝึกก็เลยสนใจและกรอกสมัครฝึกงานเข้ามาที่ เมาเทนค่ะ ส่งปั้ป ก็รอค่ะ เกิน 10 วันอีก นึกว่าจะไม่ได้สะแล้ว แอบกังวน แต่สุดท้ายก็มี E-mail ตอบกลับมา ดีใจมากอีก 2 อาทิตย์ก็มาสัมภาษณ์เลย และจนถึงวันที่ฝึกวันแรกก็เดินมาทำงานแต่เช้าเลย ระหว่างเดินก็เจอวานั่งซ้อนวินเข้ามาทำงานแต่เช้าเปิดเข้ามาเจอทุกคนกำลังทำความสะอาด ก็รู้สึกเอ๋อๆว่า เอ๋.. ฉันต้องทำอะไรเนี่ย ?? นั่งงงๆไปเลยจ้าาา

วา : วาเป็นคนที่แนะนำในการทำทุกๆอย่างในเมาเทนเลยก็ว่าได้ ดูนิ่งๆวาดูเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่จริงๆวาพูดเก่งแล้วก็เก่งในเรื่องงานด้วย ในช่วงที่ได้อยู่กับวาก็คือเป็นช่วงแรกๆที่เริ่มฝึกงานเลยวาก็เลยจะคอยบอกทุกอย่างในการทำงานระบบเป็นแบบไหนส่งในไหนอะไรยังไง ยินดีที่ได้รู้จักนะวา ขอบคุณทุกอย่างที่คอยบอกในช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกัน ไว้เจอกันในวันที่โลกต้องการเรา5555 

มิ้น : มิ้นสาวสารคามน้ำไม่ต้อง คนที่ดูจะขั้วเดียวกันสุดๆ มิ้นเป็นคนที่ดูตลกมิ้นชอบให้ความสุขคนอื่นโดยที่ตัวเองไม่ต้องมีความสุขก็ตาม มิ้นยิ้มง่ายขำง่ายมันเลยเป็นข้อดีที่ใครๆก็จะรักมันในแบบที่มันเป็น มิ้นมันเป็นคนเก่งนาา เรื่องงานเรื่องทำกับข้าวมันเก่ง ชั้นขอโทษที่มาวันแรกก็หยาบคายเลย5555 ถ้านึกว่าตัวเองไม่มีใครยังมีกูอยู่นะโคราชรอวันที่จะลุกเป็นไฟ ไว้เจอกันใหม่นะ เราน่าจะอยู่ด้วยกันนานกว่านี้เนาะปล่อยกูเหงาเลย

กะทิ : กะทิโคตรไอคอนของความเป็นผู้หญิง เสียงเบา ตัวเล็กตัวน้อยดูทำแรงไม่ได้กลัวลูกเค้าจะพัง5555 ต้องขอโทษกะทินะที่เผลอนอนกอดกะทิ ชั้นไม่รู้ตัวจริงๆก็แกตัวไซส์เท่าหมอนข้างชั้นนี่ กะทิเป็นรองเรื่องแนะนำอะไรต่างๆต่อจากวาเลย เวลาถามอะไรกะมิก็มีคำตอบให้เสมอ กะทิเก่งหลายๆเรื่องเป็นคนน่ารักแบบนี้ไปตลอดๆ อย่าลืมกันนะไว้จะพาไปหาไออาร์ตถึงประเทศขอนแก่น อิอิ

เอิท : เอิทผู้หญิงที่ไม่เหมือนผู้หญิง เอิทไม่ชอบแต่งหน้าช่วงเวลาที่อยู่ด้วยเอิทไม่เคยแต่งหน้ามาทำงานเลยแม้กระทั่งตอนไปพัทยาด้วยกันเอิทก็ไม่แต่งเลย นั้นอาจเป็นข้อดีที่เอิทมันตื่นสายแล้วยังทันเวลาที่จะทำอะไรต่างๆ เอิทเป็นคนแบ่งงานที่ไวดั่งแสงพระอาทิตย์ไวมากกกก พิมพ์ก็ไวมากกกจึงทำให้มันพิมพ์ตกพิมพ์ผิดเป็นประจำ กูจะบอกว่ามึงไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้5555 ชั้นกับเอิทชอบจับได้เวรไปตลาดด้วยกันบ่อยมาก ตั้งแต่อาทิตย์แรกที่มาฝึกก็ได้ไปตลาดกับเอิทเลย แล้วรถก็น้ำมันหมด555 โคตรฮา เอาไว้เจอกันใหม่นาจา

อาร์ต : พ่อมังกรแห่งขอนแก่น ดินแดนไดโนเสาร์แต่ตัวเค้ายังยืนยันว่าเค้าคือมังกรเป็นคนที่ตั้งแต่นี่เข้ามาฝึกงานวันแรกจนวันสุดท้ายที่อาร์ตมันฝึกจบก็ยังอวด… ไม่จบอวดเก่งงง มาวันแรกคิดว่ามันดูเป็นคนน่ากลัวๆเพราะมันไม่พูดอะไรด้วยเลย5555 แต่อยู่ๆไปมันเริ่มมาละมันลามปามละ อะไม่ใช่เริ่มคุยกันมากขึ้นทั้งเรื่องเล่นๆหัวๆบ้าบอคอแตกทั้งเรื่องงานก็แนะนำอะไรต่างๆ เรื่องงานมันก็เก่งมากคนนึงมือระดับเทพเลยแหละ ไว้มีโอกาสเจอกันใหม่จ้า

นา : สาวใต้ คนอะไรใจดีมากเป็นคนที่ใจดีสุดๆเมื่อเทียบกับตัวเอง5555 นาไม่ค่อยพูดซึ่งเราต่างกันอีกละ ก็อยู่ด้วยนานสุดเพราะนาฝึก 4 เดือนเหมือนกันแต่ว่านาก็จบก่อนเพราะนามาก่อนไงละ แต่ไม่นานมากแค่ 2 อาทิตย์ วันๆเถียงแต่ว่าเที่ยงนี้จะกินอะไรดี มันยากมากสำหรับเรา 2 คน555555 ก็ไม่รู้จะกินไรดีทางออกคือ ถามพี่เบนซ์จ้าาาา เรื่องงาน ก็ว่าเค้าไม่ได้ นาเก่งนะ ทำได้หมดไม่ว่าจะงานอะไรก็ตาม เยี่ยมๆเวรี่กู้ดดดด สุดท้ายโชคดีนะจ้ะ

พี่เบนซ์ : คนอะไรพูดน้อยเกินไป แต่เล่นมุกอยู่นั้นแต่ไม่ได้เรื่องเลยเรื่องมุกเนี่ยไปฝึกดู มุกเยอะๆนะจะได้โป๊ะบ๊ะๆ จังวงจังหวะงี้ แต่ต้องขอขอบคุณพี่มากเรื่องเมนูอาหารกลางวันของทุกๆวัน ที่เป็นคนหาทางสว่างให้กับน้อนๆทั้ง 2 คน ไม่งั้นคงตีกันตาย55555 เรื่องงานที่เครียดกับงานมาก มากที่สุด จริงแล้วพี่เก่งนะทำได้อยู่ละ และอีกเรื่องพี่ตื่นเต้นทุกอย่างวันไหนที่บอกว่าวันนี้ท้องฟ้าสวยมากเลยพี่ ไม่กี่นาทีพี่เบนซ์จะต้องวิ่งขึ้นไปดาดฟ้าเพื่อถ่ายรูปทันที แต่มันก็ดีแล้วที่พี่มีความสุขกับอะไรง่ายๆมันเป็นเรื่องที่ดี ไว้มีโอกาสค่อยเจอกันใหม่นะ

พี่ต่อ : ใคร.. พี่เขายืมรถใครมับขี่เปล่านะ ? 55555 หยอกนะ จะพบเจอเขาได้เวลาเช้าและเวลาเย็นเท่านั้น พี่ต่อเป็นไหนก็ไม่รู้แต่น่าจะก่อนหน้าปลายแหละ ไม่มีอะไรจะพูดอะเพราะก็เจอกันแค่เวลานั้นจริงๆนะ ไว้เจอกันใหม่แล้วกันนะ

น้องฌาดา : น้อนนนนนนน สวัสดีค่าาาทุกเช้า เด็กที่สามารถกินทุกอย่างที่จะกินได้เมื่อน้องร้องก็เอาขนมให้น้อง เท่านั้นแหละ หาย !! เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ลืมไปเลยเมื่อในมือมีขนม มีช่วงหลังๆที่น้องชอบตื่นตอนเที่ยงแล้วก็เข้ามาเป็นแม่ครัวทำอาหารด้วย ตั้ลล้ากกกก~~ น้องอย่าลืมพี่นะ ต้องคิดถึงแก้มหอมๆนุ่มๆของน้องฌาดาแน่เลยเพราะปกติเวลาหยุดเสาร์อาทิตย์ พอถึงเช้าวันจันทร์เจอหน้าน้องก็จะหอมแก้มน้องให้หายคิดถึงสะหน่อย5555 งู้ยย พี่จะคิดถึงฌาดานะ

พี่ต๊ะ : ก่อนอื่นเลยก็ต้องขอขอบคุณที่ให้โอกาสปลายได้ฝึกงานที่นี่ เป็นส่วนหนึ่งของเมาเทน ทำให้รู้เลยว่าเรื่องเล่นพี่ต๊ะก็จริงจังมากๆ สนุกสนาน เฮฮา ส่วนเรื่องงานก็จริงจังมากเช่นกัน แต่เป็นเรื่องเข้าใจได้ค่ะมีบางสถานการณ์ก็แอบกลัวบ้าง5555 พีต๊ะให้ความรู้เรื่องอะไรต่างๆมากมายที่ไม่เคยรู้ การทำงานที่มีแบบขั้นตอนจากเป็นคนที่ทำอะไรไม่เป็นขั้นตอนก็กลายเป็นขั้นเป็นตอนไปแล้ว ขอบคุณสุดท้ายเรื่อง ทริปพาไปเที่ยว เรื่องกิน เรื่องขับรถสำคัญที่สุดเลย ขอบคุณที่ดูแลให้ทุกอย่างค่ะ ไว้มีโอกาสหนูจะมาเล่นที่เมาเทนนะคะ

พี่อร : เชฟประจำเมาเทนเลย นัวทุกอย่าง ขอบคุณนะคะ สำหรับอาหารทุกมื้อ ทุกวัน ที่ฝึกงานกับเมาเทน พี่อรเป็นคนที่สองรองจากแม่ของหนูที่ทำให้หนูกลายเป็นคนอ้วนที่สวยที่สุดในโลกนี้ค่ะ 5555555 หนูอร่อยทุกอย่างที่กินเข้าไปเลย ใครบอกว่าพี่อรขับรถน่ากลัวหนูว่าไม่นะ หนูเชื่อในตัวพี่อรค่ะ เวรี่กู้ดสุดๆ พี่อรเป็นแม่ที่ใจดีระดับนึงเลยค่ะ เวลาน้องซนมากๆก็ยังไม่ว่าน้อง บอกสอนน้องดีๆ สุดท้ายไว้มีโอกาสหนูจะมีกินอาหารฝีมือพี่อรอีกนะคะ

สุดท้าย Mountain จะอยู่ในความทรงจำที่ดีของปลายไปตลอด ทั้งเพื่อนๆ เรื่องราวต่างๆ มากมายที่ได้จากที่นี่ ที่หาจากที่ไหนไม่ได้เลย จากไปก็อย่าลืมกันละ ถ้ามีโอกาสขอให้มีได้เจอกันอีกครั้งขอกลับประเทศโคราชไปทำธีสิสตัวร้ายก่อนนะ ขอบคุณและโชคดี…
สวัสดีค่ะ