เต้ย พิพัฒน์พงศ์ นามรักษ์
หลายๆคนที่เคยผ่านการทำ THESIS เองก็คงจะเข้าใจ ว่าเราต้องเจออะไรกันมาบ้าง ซึ่งผมเองก็เจอปัญหาพวกน้ันมาไม่ต่างกัน จนทำให้รู้สึกเบื่อมากจนไม่อยากจะอยู่ หรือกลับไปท่ีนั้นอีก ผมเลยตัดสินใจท่ีมาฝึกงานคนเดียว
ดี รุสดี หวังหมัด
วันแรกที่ไปได้เดินเดินจากหน้าปากซอยตรงข้ามกับเทพจ้าโพไซดอนจนถึงออฟฟิศเลย ขอบคุณสำหรับรอยยิ้มที่มีให้กัน มิตรภาพที่มีให้กันตั้งแต่วันแรกจนวันนี้ทำให้ผมรู้สึกมีแรงผลักดันในการทำงานมากยิ่งขึ้น
บอย ประเสริฐ แซ่เตีย
มันเป็นเวลาที่มีคุณค่ามากๆ ตลอด4เดือนที่ผ่านมาผมได้รับอะไรหลายๆอย่างที่มากกว่าการทำงาน และเชื่อว่าไม่มีออฟฟิสไหนเหมือนเมาเทนแน่นอน
อาร์ต ธัมพิพิท ปัจฉิมา
รู้สึกอยากตื่นจากหอเพื่อเดินมาบ้านอีกหลังนึง มาเจอเพื่อนๆ พี่ๆ มาเล่นกับน้อง มานั่งกินข้าวร่วมกันทุกเที่ยง ได้ออกทริปด้วยกัน แลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตของแต่ละคน จะมีสักกี่ที่ที่จะหาประสบการณ์แบบนี้ได้ แต่ที่แน่ๆทั้งหมดนี้หาได้ที่ Mountain
มายด์ เกศรินทร์ ปราชญ์ศรีภูมิ
ตลอดเวลา 4 เดือนที่เมาเทน เป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากๆ ยังรู้สึกแฮปปี้เหมือนเดิมตั้งแต่วันแรกจนวันนี้เลยค่ะ
พิม พุธิตา รอดพงษา
ตัดสินใจว่าจะเอาที่ไหนดี แต่สุดท้าย พอได้มานั่งดูผลงานเว็บเมาเทนจริงๆ จังๆ เลย ตัดสินใจปฏิเสธอีกที่ไปและเลือกเมาเทนแทน และมันทำให้รู้ว่าเราตัดสินใจถูกแล้วที่มาฝึกงานที่นี่
อั้ม สุธีรชาต อ่อนนิวัน
ก็ไม่รู้สิน่ะผมว่ามันไม่เหมือนการฝึกงาน มันเหมือนอยู่กับครอบครัวอีกครอบครัวหนึ่ง ทำให้ได้รู้จักเพื่อนต่างสถาบัน ได้แลกเปลี่ยนความคิด ได้เทคนิคในการทำงานใหม่ๆที่ไม่เคยรู้มาก่อน
ดัน ซาร์ดัน มาหะวา
วันแรกที่มาฝึก ตื่นเต้นมาก ตื่นแต่เช้า ไปถึงก็มีเพื่อนๆอยู่หน้าประตู เห็นเพื่อนๆจากหลายๆมหาลัย แรกๆก็คิดต่างๆ นานา ทุกคนต้องเก่งแน่เลย เห็นจากสไตล์ ยิ่งเราเป็นมุสลิมและเป็นเด็กต่างจังหวัดที่มาจากใต้ ก็คิดไปเองว่าเราน่าจะเข้ากับเพื่อนๆยากแน่เลย
แชมป์ ชัยวัฒน์ ดาวทองคำ
แต่กว่าจะได้ก็เกือบวันสุดท้ายที่จะยื่นเรื่องส่งที่มหาวิทยาแล้ว ตอนนั้นรู้สึกดีใจแล้วโล่งมากๆ ยิ่งได้มามอบตัวตอนแรกก็มองว่าบริษัทเล็กจังและคนน้อยแน่ๆ
อาย ณัฏฐากุญช์ ชลธนสวัสดิ์
กฎบอกว่าถ้าไม่ตอบภายใน 10 วันคือไม่ได้ นี้ก็ลุ้นมากๆเพราะใกล้กำหนดส่งเอกสารให้มอแล้ว แต่สุดท้ายเพื่อนที่ยื่นไปก่อนก็โทรมาหาว่า มีที่ฝึกงานแล้วมารายงานตัวได้เลยคือตอนนั้นนั่งกินชาบูอยู่ อารมณ์แบบอิ่มเลย55555 พอรู้ผลก็เตรียมตัวไปรายงานตัว วันไปคือนั่งวินเลยไปหน้าหมู่บ้านแล้วก็เดินไล่ซอยมา คือมาโผล่ซอยที่วินขับผ่านไปได้แต่ยิ้มอ่อน
เจมส์ ภากร ลิ่วรุ่งโรจน์
จนถึงวันนี้เป็นความรู้สึกที่คิดว่าหาจากที่ไหนไม่ได้แล้ว มันไม่เหมือนการฝึกงาน มันเหมือนครอบครัว มีความสนิทกันเร็วมากได้ทำกับข้าวกับทุกวัน สอนงานให้ผมทุกวัน
ปุ๋ย จิราพร แพรว
มีเพื่อนมา 10 คน วันนั้นรู้สึกทุกอย่างวุ่นวายมากกก 55 แต่มันได้อีกอารมณ์นึงไม่เหมือนตอนอยู่คนเดียว การคิดงาน คิดเมนูกับข้าว ทุกอย่าง มันดีกว่าคิดคนเดียวเยอะเลยจริงๆ จนวันนี้ใกล้วันที่ปุ๋ยจะต้องกลับแล้ว แอบใจหายนิดๆ แต่ดีใจที่ปุ๋ยกับทุกๆคนได้มีภาพทรงจำที่ดีต่อกัน ถึงแม้จะโดนแกล้งหนักไปหน่อย เพื่อแลกกับรอยยิ้มทุกคนก็ไม่เป็นไรค่ะ 5555