นัท ณัฏฐา บัวจงกล

ใกล้จบแล้ว ถึงเวลาหาที่ฝึกงาน ก็ยังไม่รู้ว่าจะยื่นพอร์ทที่ไหนดี เพราะตัวเองไม่เก่งอะไรสักอย่าง ไอ้นั่นก็ทำได้ ไอ้นี่ก็ทำได้ แต่ถามว่าทำได้ดีสักอย่างรึยัง ก็ตอบว่า ยัง5555555 กว่าจะรู้ว่าตัวเองว่าอยากทำอะไรก็ใช้เวลาอยู่เหมือนกัน ทั้งถามเพื่อน ถามพี่สารพัด (มีเวลาตั้งนานไม่คิด -.-) จนตัดสินใจได้แล้ว ว่าเออเอานี้แหละ ออกแบบคืองานของเรา

เสิร์ชหามาหลายบริษัท ผิดหวังมาแล้วครั้งนึง คิดว่าคงไม่มีใครเอาเราแล้ว ผลงานก็ไม่ค่อยมี เพื่อนๆที่ยื่นพอร์ทคนอื่นก็เริ่มมีที่ฝึกงานกันแล้ว ความกดดันเริ่มเข้ามา เลื่อนๆคอมไปเจอเพจ Mountain studio และนั่นเองคือจุดเริ่มต้น 🙂 ส่องเพจอยู่สักพัก จนเจอข้อความรับสมัครนักศึกษาฝึกงาน ดีใจมาก และที่รู้สึกตื่นเต้นกว่านั้นคือไปอ่านเจอกฎของที่ทำงานที่นี่ สิ่งที่ทำให้รู้สึกว่า โอ้โหนี่แหละคือที่ของเรา คือ การมาทำงานห้ามมาก่อนเก้าโมงและหลังเก้าโมงสิบห้า (ในใจคิด นี่กวนตีนกุหรืออะไร55)ที่สำคัญคือที่นี่ทำอาหารกินเองทุกมื้อ ทำอาหารก็ไม่ค่อยจะเก่ง แต่กินเก่งมากนะขอบอก อิอิ และที่ปลื้มที่นี่สุดๆตรงข้อที่บอกว่าถ้าเป็นเด็ก ตจว. จะพิจารณาเป็นพิเศษ โห โคตรให้โอกาส xD ก็ไล่ๆดูมาเรื่อยๆ มันมีความรู้สึกบางอย่างว่า นี่แหละคือที่ของเรา ต้องได้ที่นี่แน่ๆ (ถึงจะไม่ใช่ที่แรกที่หนูเลือก แต่เป็นที่แรกที่ทำให้หนูรู้สึกแบบนี้นะคะ เหมือนรักแรกพบอะไรแบบนั้น ถถถ ) ก็เอา เออวันถัดมาส่งพอร์ทเลย ส่งไปตอนเที่ยงคืนกว่า ตอนเช้าตอบกลับเลย เร็วมาก

มาฝึกงานที่นี่วันแรก ตื่นเต้นมากมาถึงประมาณเกือบจะเก้าโมง (ก็ในเพจบอกห้ามมาก่อนเวลา!!) ยืนรอสักพัก เจอพี่ต้ะเดินออกมาเอารถมาจอดข้างบ้าน หน้าตาตึงมาก เหมือนอารมณ์ไม่ดี แต่ในใจก็คิดว่าพี่เค้าแกล้งกุแน่ๆ เพราะอ่านรีวิวก่อนมาไว้เพียบ จากนั้นก็ได้เข้ามารู้จักพี่ๆและเพื่อนๆ MTV801 ทุกคนแบบเป็นทางการ เพราะจริงๆเรารู้จักพวกเธอมาก่อนหน้านั้นแล้ว 55555 มาวันแรกก็ได้ทำงานจริงเลย ฟังคำสั่งเข้าใจบ้าง ไม่เข้าใจบ้าง เพื่อนที่นี่เก่งกันทุกคนยิ่งทำให้เรากดดันตัวเองมากขึ้น บางอย่างที่เราไม่รู้ พี่ๆเพื่อนๆก็คอยสอน แนะนำเทคนิค วิธีคิดต่างๆให้ ขอบคุณมากๆค่ะ ใช้เวลาอยู่ด้วยกันไม่นาน ประมาณสองเดือนเอ้ง ก็ต้องแยกจากกับเพื่อนๆ MTV801 อารมณ์เหมือนกำลังอกหักจากเพื่อนๆ55555 มีแต่เราที่ต้องอยู่ต่อไป แล้วก็ได้มาพบกับพวกเธอ MTV802 จนมาถึงตอนนี้ในอีกไม่กี่วันที่ถึงตาหนูจะต้องไปบ้าง บางทีหนูก็รู้สึกว่าหนูเป็นรุ่นที่โชคร้ายมากเพราะได้เข้ามาฝึกงานที่คาบเกี่ยวกับสองรุ่น ทำให้จะต้องได้เจอการจากลาอยู่สองครั้งใหญ่ๆ.. ทำอาหารด้วยกัน กินข้าวหม้อเดียวกัน เที่ยวด้วยกัน หัวเราะด้วยกัน คิดงานไม่ออกด้วยกัน จะว่าไปความสุขอย่างหนึ่งของการทำงานที่นี่ สำหรับหนูไม่ใช่การได้ทำงานเยอะๆที่ตัวเองรัก ไม่ใช่การได้โล่หรือรางวัลอะไรมากมาย แต่คือการที่เราหันไปมองคนรอบข้างในที่ทำงาน ซึ่งเราใช้เวลากว่าครึ่งชีวิตอยู่กับมันแล้วเรารู้สึกสบายใจและผูกพันกับคนเหล่านั้น ทำให้ทุกๆวันที่เราได้ทำงานรู้สึกมีชีวิตชีวาอยู่เสมอ

ความในใจ

พี่ต๊ะ : พี่ต๊ะเป็นบอสใหญ่ของที่นี่ ที่เวลาเล่นก็เล่นจริงๆ แต่เวลาทำงานก็จริงจังมากกกกก สิ่งที่ทำให้หนูกลัวพี่ต๊ะที่สุด คือ การจามของพี่ ที่หนูไม่เคยชินสักทีที่ได้ยิน ขอบคุณพี่ต๊ะ ที่เข้ามาแรกๆแล้วพี่ต๊ะคอยว่า คอยติงานของหนู ทำให้หนูกดดันตัวเองและพยายามพัฒนาตัวเองอย่างมากที่สุด หนูอาจจะไม่เข้าใจในการกระทำของพี่ในตอนนั้น แต่ตอนนี้หนูรู้แล้วค่ะ 🙂
ขอบคุณพี่ต้ะที่เลือกหนูมาเป็นครอบครัวอีกคน ขอบคุณที่ให้โอกาสพาหนูไปดูพี่ๆคุยงาน ทำให้หนูรู้ว่าพี่ต้ะไม่ใช่คนเก่งธรรมดา แต่เป็นคนที่เก่งมากๆๆ ขอบคุณที่เวลาคอมหนูมีปัญหา ก็จะคอยหาวิธีแก้ปัญหาให้ หลายๆเรื่อง จนบางทีหนูก็เกรงใจ แต่หนูก็ต้องพึ่งพี่ค่ะ5555555 สิ่งที่อยากฝากคือ ให้พี่ต้ะนอนพักผ่อนบ้างนะคะ อย่าหักโหม กำลังจะเป็นพ่อคนแล้ว ต้องดูแลตัวเองให้ดีๆนะคะบอสสส 🙂

พี่อร : พี่อรเป็นผู้หญิงคนแรกที่ทำให้หนูไม่กดดันในการเข้ามาฝึกงานที่นี่วันแรก เพราะพี่คอยถาม คอยแซว ทำให้หนูไม่รู้สึกประหม่าในการเจอกัน พี่อรเป็นหญิงแกร่งคนนึง ที่จัดการเอกสารในออฟฟิศและงานบ้านทุกอย่างได้ด้วยสองมือ พี่อรเป็นคนที่ทำอาหารเก่งมากๆ บางอย่างที่พี่ทำไม่เป็น หาสูตรในกูเกิ้ลยังอร่อยเลย ทุกครั้งที่ไปซื้อของที่ตลาด จะเป็นคนที่คำนวณเงินและราคาของได้เป้ะมาก55555555 พี่เป็นคนที่ตั้งใจทำงานมากๆ และหนูชอบเวลาพี่อรเล่าเรื่องผีที่สุด หนูดีใจกับพี่อรด้วยนะคะที่มีน้องคนแรกแล้ว ขอให้น้องแข็งแรงๆนะคะ ขอบคุณพี่อรที่ช่วยแนะนำงานของหนู ขอบคุณที่ทำกับข้าวให้หนูกิน ขอบคุณมากๆค่ะ <3

พี่เกียรติ สุดหล่อแห่งเมาท์เทน : คงคิดถึงเสียง อุ้บส์ จากพี่เกียรติแน่ๆเลย คิดถึงกะหล่ำผัดน้ำปลาฝีมือพี่ด้วย จากนี้คงไม่มีใครชวนไปกินเบียร์แล้วนะ ยาดองก็เบาๆบ้างนะพี่ ขอบคุณพี่มากๆ พี่คงไม่รู้ว่า คำว่า “มีการพัฒนา” ที่พี่ชอบพูดกับหนูบ่อยๆ มันทำให้หนูยิ้มและมีกำลังใจมากๆ ขอบคุณที่เห็นความพยายามของหนูและคอยเป็นตัวตลกที่เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคน ไหนใครบอกไม่ชอบหน้าพี่เกียรติตั้งแต่ครั้งแรก หนูไม่รู้ แต่ครั้งแรกที่เจอจนถึงตอนนี้ เคยเคารพยังไงก็เป็นอย่างนั้นค่ะ ขอโทษที่เคยแกล้ง เคยอำพี่เกียรติด้วยนะ แต่มันก็ทำให้รู้ว่าพี่รักและจริงใจกับน้องๆเมาท์เทนทุกคน

MTV801 – 802
โบ้ท : พ่อครัวหัวป่า555555 ผู้ที่ทำอาหารอะไรก็อร่อย โบ้ทเป็นคนที่เฟรนลี่มาก เข้ามาวันแรกก็เห็นโบ้ทพูดไม่หยุดเลย คอยบอกทางนั่นนี่ เป็นตัวที่คอยรวมเพื่อนๆทุกคนให้มาอยู่ด้วยกัน นอกจากเรื่องทำอาหารแล้ว เรื่องงานโบ้ทก็เก่ง ขอบคุณที่คอยช่วยแนะนำเทคนิคต่างๆให้เราและลงโปรแกรมให้นะ ถึงโบ้ทจะฝึกจบไปแล้วแต่โบ้ทก็ยังสอนเราได้อยู่เสมอ บางทีเราชอบสงสัยอะไรโง่ๆ และเข้าใจอะไรยากๆ (เช่น สแนปไอจี) เธอก็ยังคอยหาวิธีและไม่เหนื่อยที่จะอธิบายให้เราฟัง55555555

ปาล์ม : จริงๆเรารู้จักปาล์มมาก่อนหน้านั้นแล้วจากเพจที่ปาล์มสร้างไว้ เราชอบงานปาล์มมากๆ (เธอคงไม่รู้555) พอได้มาเจอตัวจริงก็รู้สึกว่าปาล์มเป็นคนน่ารักและเก่งมากๆ เราชอบดูปาล์มวาดรูปและลงสีกราเดียน มันดูมีสเน่ห์โคตรรรรร มันทำให้เราอยากวาดรูปเก่งๆได้เหมือนปาล์ม ขอบคุณที่คอยอธิบายคำสั่งเวลาพี่อรสั่งงาน แล้วเราไม่เข้าใจ เวลาเราทำอะไรไม่ได้ ปาล์มก็จะทำให้ดู เหมือนว่างานนั้นมันง่ายมากๆ ขอบคุณที่สอนโปรแกรม Lr ด้วยนะเออ ไม่รู้ว่าตอนนี้กับตอนนั้นจะอ้วนขึ้นบ้างรึยัง แต่ก็กินข้าวบ้างนะ5555555555

กุล : เจ้าแม่แห่ง 801 คนที่ทำงานชิ้นไหนออกมาก็เป้ะ เพอร์เฟ็คมาก เราชอบงานของกุลทุกชิ้นเลยอ่ะ555555 พอมาดูงานของเราแล้ว หลบซ้ายไปเลย กุลเป็นคนเงียบๆ มาแรกๆเราไม่ค่อยได้คุยกัน จะมาได้คุยกันช่วงไปเที่ยว ทำให้รู้ว่ากุลก็มีปากนะและกุลก็ขี้บ่นด้วย แต่บ่นแบบน่ารักๆกับเสียงอู้อี้ของเธอ5555555 ตลกมากรูปที่กุลแอบถ่ายเรา ต่อให้รูปนั้นมันน่าเกลียดมากแต่เราก็โอเค ถ้าจะทำให้กุลได้ขยับตัวและคุยกับเราบ้าง55555555 นึกถึงกุลทีไรก็จะเห็นภาพกุลโยนไม้พายทิ้งแล้วพูดว่า ไม่ไหวแล้วโว้ย แบบนี้อ่ะ อิอิน่ารักกๆ

บาย : นี่ก็คนสวยแห่งเมาท์เทน มาวันแรก เธอก็ลาครึ่งวันเช้า พอได้เจอหน้ากัน หน้าบายดูหยิ่งๆ ในใจก็คิดว่า สวยแล้วหยิ่งแหงๆ แต่พอได้มารู้จักกันแล้ว ก็เข้าใจว่าเธอบ้า (แต่น่ารัก) บายเป็นคนที่ทำอะไรตามใจตัวเองสุดๆ งานไหนอยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ เป็นตัวเองดี เราชอบงานบายนะ ดูเป็นตัวเธอมาก ชอบเวลาบายวาดเส้นผมของตัวการ์ตูน ดูมีอะไรดี5555 พอมารู้ทีหลังว่าพึ่งฝึกใช้ Ai ก็โอ้โหห นี่พึ่งฝึกใช้ใช่ป่ะะ เออประมาณนั้น

ครีม : ช่วงแรกๆที่ 801 ยังไม่ไป เรากับครีมจะไม่ค่อยได้คุยกัน แต่พอ 801 ไปแล้ว ทำให้เราได้คุยกับครีมมากขึ้นและรู้ว่าครีมเป็นคนที่ชอบกินมาก ทุกครั้งหลังเลิกงาน เวลาที่เราไปส่งครีม จะชอบถามครีมว่าวันนี้จะไปไหนมั้ย เพราะครีมดูเหมือนจะมีเรื่องกินในหัวตลอดเวลา เวลาว่างๆจากงานก็ดูแต่ที่กิน แต่ไม่เข้าใจทำไมเธอถึงงดเย็น55555555 ครีมเป็นคนที่ทำงานหนักมากหลังจากที่เว็บเดปเหลือเธอคนเดียว แต่ครีมก็สามารถทำงานนั้นได้อย่างรวดเร็ว ครีมเป็นคนเก่งและมีน้ำใจ ใครชวนไปไหนก็ไปไม่มีบ่น ทุกคนถึงสบายใจที่ได้อยู่กับครีม ไปอยู่นู่นตามล่าร้านคาเฟ่ไว้นะ แล้วเดี๋ยวว่างๆเจอกัน

กาย : กายเป็นคนที่เก่งอีกคนนึง คอยสอนเทคนิคต่างๆให้เรา เป็นคนที่ทุ่มเทกับงาน งานที่ออกมาก็ดูดีนอกจากงานแล้ว ทักษะการหั่นไก่ หั่นผักของกายก็สุดยอด หั่นหอมทีน้ำตาซึม กายยังป็นคนที่กินเหล้าเก่งมากก คนในเมาท์เทนต้องยอมนายคนนี้ และก็โคตรบังเอิญที่เพื่อนกาย เป็นเพื่อนกับเรา ทำให้เราได้คุยกันบ่อยๆ ว่างๆไว้ไปแฮงเอาท์ด้วยกันอีกนะ นึกถึงกายทีไรก็จะนึกถึงชายผู้น่าสงสารพายเรือคนเดียว555555555

เนส : เนสชอบพูดคำว่า คับโผมมม ได้ตลกมาก เนสเป็นคนจริงใจและนิสัยดี ให้ทำอะไรก็ไม่บ่น เป็นที่รักของเพื่อนๆ หน้าเธอเหมือนแจ๊ส ชวนชื่น บางครั้งก็เหมือนเด็กแว๊น เอ้ะหรือเหมือนเด็กติดยา 555555 ได้คุยกับเนสมากขึ้นตอนกินเบียร์ อยากบอกว่า เป็นคนดีได้แล้วนะจะได้เจอคนดีๆเข้ามาสักที ขอบคุณที่เล่าเรื่องชีวิตให้ฟังนะ ทำให้รู้สึกไว้ใจว่าเราคือครอบครัวเดียวกัน ตั้งใจเรียนให้จบนะ การแต่งตัวของเธอด้วย อิอิ

ต้าร์ : ต้าร์ หรือ มรต้า ใครๆก็เรียกแบบนั้น ครั้งแรกที่เข้ามาฝึกงาน เราเจอต้าร์เดินมาถึงออฟฟิศคนแรก ต้าร์เป็นคนใต้ที่แหลงใต้ไม่ได้เลย ให้อะไร ต้าร์ก็กินหมด ไม่เกี่ยง แม้แต่เหล้า เบียร์ นายกินไม่เป็น ก็ยังพยายามกินกับเพื่อน ต้าเป็นคนไม่เก่งแต่ต้ามีความพยายามมากในเรื่องงาน วันนึงทุกคนจะเห็นว่านายเต็มที่แค่ไหน ขอบคุณที่คอยเป็นห่วง และคอยถามตลอด คอยชวนไปกินเบียร์และหลายๆอย่าง คิดถึงเสียง(กี)ต้าร์มากๆ ไม่มีใครดีดเพลงให้ฟังเลย อยากแรปเพลงก็ไม่รู้จะแรปกับใคร ไหนจะมุขหมูยอฝืดๆนั่นอีก -.- ไม่รู้จะมีโอกาสได้เจอกันอีกมั้ย แต่ยินดีที่ได้รู้จักนะ อย่ากลัวที่จะทำอะไรลงไป เรารู้นายคิดก่อนทำเสมอ สู้ๆกับทุกเรื่อง ^_____<

ปอนด์ : ปังปอนด์ป่วน ชายแว่นหัวฟู มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ปอนด์เป็นคนเก่งเรื่องการใช้ Tools มากๆ บางอันที่เราใช้งานอยู่ทุกวัน เรายังไม่รู้เลยว่ามันสามารถทำได้ ปอนด์ทำเรื่องใหญ่ๆให้กลายเป็นเรื่องเล็กๆได้ เป็นคนเสียสละและมีน้ำใจกับเพื่อนเสมอ เวลาเสนอเมนูอะไรแล้ว แล้วเพื่อนไม่เอาของปอนด์ มองหน้าปอนด์ เราก็จะขำดีหรือสงสารดี แต่เราก็ยังอยากแกล้งปอนด์อยู่ดี555555 เราชอบฟังปอนด์โม้เรื่องลูก ดูเหมือนเป็นเรื่องเดียวที่นายภูมิใจมาก และลูกปอนด์ก็น่ารักมาก ยิ้มตาสระอิเหมือนเรา 55 ถึงจะเป็นช่วงเวลาไม่นาน แล้วเราได้ทำงานด้วยกันมากขึ้นในตอนท้ายๆ แต่ก็ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เราได้เป็นเพื่อนกัน จากนี้ไปอาจจะเหนื่อยและเหงาหน่อย แต่สู้ๆเด้อ ขอบคุณที่คอยถูพื้นให้และคอยช่วยเก็บครัวมาตลอด มันน่ารักมาก บาย:)

อีฟ : สาวแมคคนแรกของรุ่น อีฟเป็นคนน่ารักแล้วก็ไร้เดียงสามาก เรายังตกใจว่ายังมีคนแบบนี้อยู่บนโลกด้วยหรอ -.- แต่อยู่ที่นี่เธอจะได้รู้อะไรอีกเยอะ555555 อะไรที่กินไม่เป็นก็หัดกินบ้าง จะได้รู้ว่ายังมีของอร่อยอีกมากที่เธอยังไม่เคยลอง อิอิ ตั้งใจทำงานล่ะ ดูงานเยอะๆ แล้วก็ขอให้แพคเกจจิ้งที่อีฟทำเสร็จไวไวนะ 🙂 ตั้งใจสู้ๆ

ฟลุ้ค : แม่สาวอัปดุล (เอ้ย) ถามอะไรรู้หมด รู้ทุกเรื่องจริงๆอ่ะ นี่ยังแปลกใจ ไปอยู่ใต้เตียงเค้าหรอ 5555555555 ขำๆ ฟลุ้คเป็นคนที่รักหมามาก ชอบฟังเวลาฟลุ้คเล่าเรื่องหมา ดูฟลุ้คมีความสุข นี่เรายังไม่ได้ไปทำบุญที่สถานเลี้ยงหมาจรจัดนั่นด้วยกันเลยนะ เออฝากทำบุญด้วยแล้วกัน ส่วนเรื่องงานก็ตั้งใจทำงานนะ สู้ๆ มีอะไรถามพี่ๆ ถามปอนด์ได้ ถถถถ

ซีดี : เพื่อนที่มาจาก ม. เดียวกัน รู้จักกันแบบผิวเผินแต่ไม่คิดว่าต้องได้มาฝึกงานด้วยกัน ทำให้รู้จักตัวตนของซีดีมากขึ้น ซีดีเป็นคนที่ชอบเต้น เต้นได้ทุกที่ตลอดเวลา แม้แต่หน้ากระจกยังไม่เว้น เพื่อนๆตกใจนะ แต่ก็เรียกเสียงหัวเราะได้ดีมาก ซีดีเป็นคนเก่ง มีน้ำใจคอยช่วยเหลือเพื่อนทุกอย่าง เวลาอธิบายอะไรก็ยกตัวอย่างมีเหตุผลดี เข้าใจง่าย มั้ง555555 ชอบกินอะไรแปลกๆ จนบางทีเราก็ไม่กล้ากิน แต่เราพึ่งมารู้เกือบสองสามวันสุดท้ายว่าซีดีก็ทำอาหารอร่อยเหมือนกันในแบบของเธอ ซีดีเป็นคนไม่กินเผ็ด แต่เรากินเผ็ดมากกก ซีดีก็ยังพยายามปรับตัวกินอาหารกับเพื่อนให้ได้ มันโอเคมากเลย และเธอก็เป็นคนที่รักสัตว์มาก หอยทากก็ยังไม่เว้น ซีดีไม่สมควรมาเป็นกราฟิคนะ แต่ต้องไปเป็นนักอนุรักษ์ป่าอะไรแบบนั้น เหมาะกว่า

นิ้ง : เพื่อนในกลุ่มและยังได้ฝึกงานที่เดียวกัน นิ้งเป็นคนที่ตั้งใจกับงานทุกชิ้น และดูเครียดกับงานมาก จนบางทีเครียดไป มันไม่ดีนะเออ5555 ขอบคุณที่ทำอาหารให้กินเสมอ และยังทำรายงานให้อีก น้ำใจงดงามยิ่งนัก ถึงเราจะทะเลาะกันบ้าง ก็ไม่เป็นไรเนอะ สู้ๆกับโปรเจคจบไปด้วยกัน จบไปด้วยกันนะเย่ 🙂

สุดท้ายและท้ายสุด

เราใช้เวลาอยู่ที่นี่เกือบครึ่งนึงจนเหมือน
มันคือชีวิตประจำวันของเราและเราไม่รู้สึกขาดอะไรเลยจนวันนี้.. กับที่นี่
สิ่งหนึ่งที่ที่นี่สอนให้เรารู้ก็คือความรัก
รักแบบที่ไม่ต้องใช้ความพยายามในการรักเลย
เพราะมันรักไปเอง

นัท ณัฏฐา บัวจงกล
ภาควิชาเทคโนโลยีสารสนเทศ
คณะนิเทศศาสตร์
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี