เด็นทีน ธีรเดช นิลเพชร

“พวกเรา MJR305 ได้เข้ามาฝึกงานในออฟฟิศ เป็นรุ่นปฐมฤกษ์ หลังจากที่ออฟฟิศปิดตัวลงไปนานเนื่องจากโควิดทำพิษ ถือว่าเราโชคดีกว่ารุ่นก่อนหน้าที่WFHกัน เพราะเราได้สัมผัส กลิ่นอายของความเป็นครอบครัวได้มากกว่าพวกเขาเหล่านั้น”

“…สบาย วันสบาย วันฟรีสไตล์ ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ไม่แคร์ อะไร อะไร สักวัน…” เป็นหนึ่งในบทเพลงของวงอภิรมย์ ที่จะสื่อว่า ชีวิตเรามันไม่จำเป็นที่จะต้องกระตือรืนร้น เร่งรีบ ตลอดเวลา ในช่วงจังหวะของชีวิตยังไงมันก็ต้องมีจุด Fullstop แบบนี้ไงครับ “ . ”

ใช่ครับ มันต้องเป็นแบบนั้น ไม่สิ!! มันควรที่จะเป็นแบบนั้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ “พี่ต๊ะกับพี่อร” (ปูชนียบุคคลเหล่านี้เป็นใคร เดี๋ยวเล่าอีกที) พยายามที่จะสอนเรา ตั้งแต่ก้าวเข้ามาเหยียบในอาณาเขตพัทธสีมาของ Mountain studio เป็นครั้งแรก

สวัสดีดีครับ ถึงบรรดาสาวกทุกคน ที่ได้เข้ามาอ่านบทความนี้ คุณโชคดีแล้วครับ!!! ผมเด็นทีน ธีรเดช นิลเพชร เด็กหนุ่มหน้าตาดี ผิวสีแทน สไตล์ฝรั่ง Brooklyn ที่ใครเห็นก็เดาไม่ออกว่าผมเป็นคนที่ไหนกันแน่ เอาล่ะ!! ก่อนที่การสาธยายความหล่อของผมมันจะยืดยาวไปกว่านี้ เรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมเป็นคนศรีสะเกษครับ แม่นแล้ว! เป็นคนอีสาน และอยากจะบอกท่านผู้อ่านให้เข้าใจตรงกันก่อนว่า ภาษาอีสานมันไม่มีหรอกครับ(ฮ่าๆขำแห้ง) อีสานน่ะมันคือชื่อภาค ในภาคอีสานจะมีภาษาต่างๆ โดยเฉพาะ ภาษา “ลาว” ที่ท่านเธอทั้งหลาย เข้าใจว่ามันคือภาษาอีสานนั่นเอง และผมก็ดวงดีที่ได้เกิดมาในตระกูลที่ใช้ภาษาเขมรในการคมนาคม บวชมา 6 สึกปุ๊บ ก็มาเรียนต่อ ตามหาความฝันในกรุงเทพ และเพื่อที่จะพิสูจน์ด้วยตัวเองว่า กทม.มันไม่ได้โหดร้ายอย่างที่คิด

ผมรู้จัก Mountain studio ผ่านทีม HR ของมหาวิทยาลัย ตอนแรกผมเลือกลงฝึกงานที่อื่นครับ สรุปเขาเลื่อนเวลาฝึกงานออกไปไกลโขเลย ผมเองก็กลัวว่าจะฝึกงานช้ากว่าเพื่อน เลยมาลงฝึกงานที่ Mountain studio ซึ่งเป็นที่ที่ “ตูน” 1 ในสหายร่วมแก๊งของผมเล็งเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว และได้หิ้ว “พี” เพื่อนร่วมแก๊งอีกคน ทั้ง3จึงตกลงปลงใจว่าจะมาเผชิญชะตากรรมด้วยกัน แต่เดชะบุญ!! ผมนี่ไม่นึกเลยว่าจะมี “อ้วน” เพื่อนร่วมสาขาอีกคนที่ตามมาด้วย ตั้งแต่บัดนั้น นักศึกษาปัญญาภิวัฒน์ทั้ง4คน ก็ได้เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของ Mountain studio พร้อมกับ “พี่จิน”สาววารินชำราบ ปี4 ที่ดันห้าวฝึกงานแบบ WFH ก่อนหน้าพวกเราไปแล้ว 1 เดือน รวมๆแล้วก็จะเป็น 5 คนแบบไม่ขาดไม่เกิน เดินเข้าบริษัทเข้าบริษัทโก้ๆ ในนามMJR305

รีวิวพี่ต๊ะ : เอาล่ะมาถึงช่วงที่จะกล่าวถึง1ในปูชนียบุคคล ที่ผมได้แอบกล่าวถึงข้างต้น เอาวันแรกที่เจอ ผมว่าแกดูจริงจังนะ เข้ามาวันแรกก็บอกว่า “จิน!!!! บอกงานน้องๆด้วย!!!” ทำเอาผมใจตกไปถึงตาตุ่ม ..แต่พอใช้ชีวิตนานเข้า ผมจึงได้รู้ว่าจริงๆแล้วพี่ต๊ะเป็นคนที่พยายามที่จะศึกษาอีกฝ่ายอยู่เสมอ ในการสนทนาของผมและพี่ต๊ะนอกเวลางาน พี่ต๊ะมักจะถามถึงช่วงเวลาในการใช้ชีวิตของผม “ตอนบวชรู้สึกยังไงบ้าง ? แล้วสึกมาแล้วอึดอัดไหม? ชอบอะไร?ไม่ชอบอะไร?” มันแสดงให้เห็นว่าพี่ต๊ะพร้อมที่จะเปิดรับสิ่งใหม่ๆอยู่เสมอ ยัง!!! เรื่องมุขตลกอะไรแบบนี้ พี่แกก็จะขยันชงมาเรื่อยๆ ถ้าในชีวิตมีเสียงเซ็นเซอร์แบบในหนังละก็ มุขของพี่ต๊ะก็จะมีแต่เสียง “ตื๊ด … ตื๊ดดดดดดด ~ ตื้ดดด”

รีวิวพี่อร : ทีนี้ถึงคราวปูชนียบุคคล ที่2 ผู้ที่จะคอยสรุปโจทย์งานต่างๆให้น้อง นอกจากนั้นยังดูแลเรื่องปากเรื่องท้องของน้องๆอยู่เสมอ กับข้าวฝีมือพี่อรหลับตาชิมยังอร่อยเลยครับ พี่อรก็เป็นคนที่จริงจังกับงานและมักจะสอนน้องอยู่เสมอว่าถ้าเป็นเรื่องงานแล้ว ต้องรอบคอบ อาจจะมีสั่งงานกลับไปกลับมาบ้าง ก็ไม่เป็นไรครับ เพราะพี่อรทำงานเยอะอาจขี้หลงขี้ลืมบ้าง แต่โดยรวมแล้วพี่อรเป็นไอดอลให้กับผู้หญิงหลายๆ ได้เลยล่ะครับ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง “ความเป็นแม่คน”
อ่ะๆ!! แต่พี่อรก็เป็นคนตลกอยู่นะ

รีวิวน้องฌาดา : สาวน้อยมหัศจรรย์ แห่งเมาเทน พูดเก่งมากกกกกก~ พูดเก่งชนิดที่แบบว่า ไม่เหนื่อยไม่เบาไม่แผ่ว สรรหาคำพูดใหม่ๆมาได้ตลอด แต่ก็เพราะน้องเป็นเด็กฉลาดนั่นแหละครับ ก็ตั้งแต่น้องได้เห็นพี่จินต่อยผม น้องก็เริ่มกำหมัดทุกครั้งที่ได้เจอพี่เด็นทีนผู้นี้แล้วแหละครับ น้องหยอกหน่าาาา แหมมม~ เชื่อว่าในอนาคตน้องอาจจะได้เป็นศิลปินอย่างที่ใจอยากแน่ๆ

รีวิวพี่จิน : วี๊ดบึ้ม!!! ให้กับเจ๊ใหญ่ของเรา พี่จิน จินตรา นามศรีหาญ ๆ ๆ ๆ ถึงใครจะไม่หาร แต่ “นามศรีหาร” นะ !! สร้างความตราตรึงใจตั้งแต่ได้รู้จักครั้งแรก รู้จักวันแรกผมก็โดนพี่จินต่อยแล้วครับ แล้วก็เป็นแบบนั้นเรื่อยๆ โดยพี่แกจะให้เหตุผลว่ารักน้อง การต่อยมันคือการแสดงความรักแบบนึง … เจริญๆนะ ช่างเถอะครับ แต่ยังไงซะเขาก็รักของเขาแหละครับ จริงๆนะ แกเป็นคนที่แคร์น้องๆมาก ถ้าเห็นน้องเศร้าแกก็จะเอ่ยปากถามทันที แบบไม่มีหูรูด และถ้าพี่จินถาม ไม่ต้องพยายามปฏิเสธหรอกครับ เพราะถ้าปฏิเสธไป!! อีก5นาที She ก็จะถามคุณใหม่อีกครั้งนึง อย่างว่าแหละครับ ความรักของพี่จิน เป็นชะตาที่มิอาจหลีกเลี่ยง คนแบบพี่จินจะหาที่ไหนได้อีกล่ะครับ ดีใจที่เกิดมาหนึ่งชาติได้ร่วมฝึกงานกับคนอย่างพี่นะครับ ถ้าวันหนึ่งเราเดินสวนกัน สอยมะม่วงให้กินด้วยนะ

รีวิวตูน : เพื่อนรักผมเอง ไอ้หนุ่มทรงเซอร์ เสื้อยืดกางเกงยืน รองเท้าคอนเวิร์ส ขับรถเลาะไปทั่วกรุงเทพกับมอเตอร์ไซค์ดรีมซุเปอร์คัพสีฟ้าคู่ใจ เป็นคนง่ายๆ สบายๆไม่ถือตัว เพราะถือแต่แก้ว เป็นคนที่ปล่อยมุขมาให้เล่นกันบ่อย เป็นสีสันในสตูดิโอ อย่างเหลือเชื่อถึงแม้จะขัดกับหน้าตาและบุคลิกภายนอกที่ดูเคร่งขรึม

รีวิวพี : เพื่อนรักของผมอีกคน ชายหนุ่มผู้หลงใหลในวัฒนธรรมญี่ปุ่น แต่ดันชอบฟังเพลงงิ้ว .. เป็นคนแปลก ถ้าไม่สนิทจะทำตัว นิ่งๆ แต่ถ้าเข้าถึงจิตใจอันลึกตื้นหนาบางของมันได้ จะเห็นได้ชัดเลยครับ ว่ามันเป็นคนช่างจ้อเอามากๆ มีน้ำใจแบ่งปันของกินให้เพื่อนได้ตลอด ถึงไม่แบ่งเพื่อนก็จะเดินไปกินอยู่ดี

รีวิวอ้วน : เพื่อนคนนี้เป็นคนที่ อารมณ์ดีได้ตลอดเวลา มักจะหัวเราะออกมาในขณะที่ทุกคนเงียบ และเมื่อทุกคนหัวเราะ เขาก็จะหันมาถามว่า ขำไรกันอ่ะ?? สื่อสารด้วยการใช้ภาษาไทยคำ อังกฤษคำ ถ้าพูดภาษาไทยเพียวๆ มันจะดูไม่เฟียส เรื่องการเรื่องงานShe ก็ทำได้ดีครับ แต่เรื่องง่วง หงาว หาวนอนเนี่ย ก็ดีพอๆกับงานเลยแหละ

รีวิวบัส : เป็นรุ่นน้องที่เข้ามา หลังจากเราฝึกงานได้ประมาณ 3 เดือนกว่าๆ เจอครั้งแรกคิดเลยว่าไอ้หนุ่มคนนี้ต้องเป็นคนที่ สงบเสงี่ยมเรียบร้อยมีสัมมาคารวะ แต่พอได้เรียนรู้ถึงจิตใต้สำนึกกันมากขึ้น จึงได้เห็นว่าน้องเป็นคนที่ร่าเริง ช่างจ้อถอดแบบ “ไอ้พี” เพื่อนผมมาแบบไม่ผิดเพี้ยน แต่มันก็ดีครับเพราะอย่างน้อยน้องก็สามารถทำงานกับพวกเราได้แบบไม่อึดอัดใจและไม่มียางอายอะไรใดใดทั้งสิ้น ถ้าลบการชอบเล่นอะไรพิเรนๆ เช่นการตบตูดรุ่นพี่ เป็นต้น ออกไปมันก็เป็นน้องที่น่ารักคนหนึ่งนั่นแหละครับ

รีวิวป๊อบ : “ธีรนาฏ สุเมรุไหว” ถึงใครไม่ไหวแต่ “สุเมรุไหว” นะ น้องเป็นคนขยันและอดทนมากสู้ชีวิตสุดสุดไม่รู้ไปเอาแรงมาจากไหน ติ่งเกาหลีเปิดเพลงอะไรที่เป็นเกาหลีร้องได้หมด พอเปิดเพลงลูกทุ่งถึงกับส่ายหัว พร้อมกับประโยคที่ว่า “พี่เด็น ป๊อบเดินกับพี่ป๊อบอายมากนะ ” ซึ่งน้องป๊อบก็เป็นคนที่เตือนผมตั้งแต่เนิ่นๆ แล้วว่าถ้าบัสถ้าได้สนิทกับใครแล้วจะเป็นตัวเองแบบขั้นสุด ซึ่งป๊อบกับบัสนี่ก็เป็นเพื่อนกันตั้งแต่อยู่วิทยาลัยแล้วนะ แล้วเอกลักษณ์ของป๊อบคือ จะต้องกระชากคอเสื้อพี่เด็นทีนทุกครั้ง เมื่อโดนหยอก แต่ก็ดีแล้วครับ สนิทกันได้ไวยังไงมันก็ดีกว่าใช่ไหมล่ะครับ ไอ้เจ้าปรูป๊อบ!!

สำหรับใครที่มองหาบริษัทฝึกงาน ที่มากกว่าคำว่าบริษัทฝึกงาน แนะนำให้มาลงที่ Mountain Studio นะครับ แล้วคุณจะได้สัมผัสการทำงานแบบครอบครัว!! ที่หาที่ไหนไม่ได้แล้วนอกจากที่นี่เท่านั้น แล้วก็ขอบคุณพี่ต๊ะพี่อรมากๆนะครับ ที่รับพวกผมปัญญาภิวัฒน์ทั้งสี่คนเข้ามาฝึกงานที่เมาเทนสตูดิโอนี้ ทำให้พวกผมได้มีประสบการณ์การทำงานที่ดีและเติบโตไปอีกขั้น

ที่อยากจะฝากคือ ดีใจนะครับที่ได้มารู้จักกับพี่จิน รุ่นพี่ที่รักของเราหวังว่าสักวันคงได้เจอนะครับ และก็น้องๆตัวแสบ ทั้ง2คน หลังจากนี้ถึงแม้ตัวจะไกลกัน แต่ความสัมพันธ์จะไม่มีทางหายไปอย่างแน่นอนครับ พี่เด็นทีน ก็ยังจะเป็นพี่เด็นทีนของน้องตลอดไป ไม่ว่าจะอยู่ในเมาเทนหรืออยู่ที่ไหน I love you every multiverse