กุ้ง ภูริภัทร การปลูก

สวัสดีครับ ผม กุ้ง นายภูริภัทร การปลูก มาจาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี สำนักวิชาศาสตร์และศิลป์ดิจิทัล สาขาเทคโนโลยีดิจิทัล สายอาชีพ UX/UI Designer

ฝึกงานวันแรกที่ Mountain Studio ก็นึกว่าโดนแกล้ง การลาออกของรุ่นพี่ที่ฝึกงาน พอมารู้ทีหลังว่าไม่ใช่การแกล้ง ก็รู้ตัวเองได้เลยว่า ถ้าเราไม่พัฒนาตัวเองอาจจะเป็นแบบรุ่นพี่ก็ได้ แต่ความเป็นจริงไม่ได้โหดร้ายขนาดนั้น ที่นี่อยู่กันแบบครอบครัว เป็นทั้งที่ทำงาน เป็นทั้งบ้านที่ปลอดภัย ประสบการณ์การทำงานก็ได้แบบ 300% สนุกบ้าง กดดันบ้าง เครียดบ้าง ครบทุกรสชาติ ที่หาจากหนังสือเรียนไม่ได้

คนในออฟฟิศ

พี่ต๊ะ – อาชีพหลักเซลแมนขายแบรนด์แอปเปิ้ล อาชีพรองเป็น Dev อันดับ 1 ของห้วยขวาง แกดูเป็นคนชิล ๆ ใส่ขาสั้น เสื้อดำ ๆ นั่งดำ ๆ อยู่มุมห้อง แต่ ความรู้สึกครั้งแรกที่เจอคือ คนที่มีออร่ามาก ๆ และเป็นคนที่ตาแหลมมาก ๆ มองแป๊บเดียวก็เห็นจุดผิดพลาดแบบเล็ก ๆ แถมมองคนออกมาก ๆ ด้วยประสบการณ์ที่พบเจอคนมาเยอะ เวลางานจริงจังสุด ๆ เวลาดุก็สุด ๆ เช่นกัน แต่เวลาไม่มีงานก็ฮาและเล่นมุกบ่อย ปรับอารมณ์ตามไม่ทันอยู่บ่อยๆ

พี่อร – พี่แกใจดีมาก เวลาว่างก็เล่าเรื่องต่าง ๆ ให้ฟัง ตอนทำงานพี่อรก็ ไกด์งานให้แบบละเอียดมาก เพื่อให้ผลงานออกมาดีและไม่ออกทะเล แถมทำอาหารเก่งมาก กลิ่นหอมทุกเมนู ยกเว้นวันที่ต้องฝากซื้อของเพราะไม่อยากทำเอง

น้องฌาดา – เด็กฉลาด ร่าเริง และเก่งภาษามาก (ระดับ A2 ขึ้นไปแน่นอน) ชอบมาเล่นกับพี่ ๆ ที่ออฟฟิศ โดยเฉพาะ เล่นไพ่ UNO เก่งมาก

พี่กุ๊ก – รุ่นพี่ที่ฝึกงาน เจอกันแค่สัปดาห์เดียว พี่แก มีพลังงานเยอะ ชอบใส่หมวกในที่ร่ม เวลาซื้อของก็ถามทุกคนตลอดว่า “มีใครอยากได้อะไรมั้ย” ถึงจะได้คุยกันจริงจังแค่วันสุดท้าย แต่ก็ทำให้รับรู้ว่า พี่แกคุยด้วยสนุกมากๆ ขอบคุณที่พี่แกสอนใช้ Adobe Illustrator ครับ

พี่ออม – รุ่นพี่ที่ฝึกงาน เจอแค่สัปดาห์เดียวเช่นกัน พี่แกเงียบแต่ ใจดี เรียกขอความช่วยเหลือก็มาช่วยทันที ถึงจะได้คุยน้อยแต่ก็ประทับใจ ขอบคุณที่ช่วยเหลือในเรื่องต่างๆ

พี่อัสมะห์ – มีสกิลพิเศษเท่มากและขับรถซิ่ง ถึงจะไม่เคยได้คุย แต่ อยากเห็นสกิลการปามีดกับการขับรถของพี่

พี่ฟลุ๊ค – รุ่นพี่อีกคนที่เจอแค่สัปดาห์เดียว เสียงเป็นเอกลักษณ์ ทำงานเก่ง พี่ต๊ะเล่าให้ฟังบ่อยๆว่า ชอบร้องเพลง ถึงจะไม่เคยได้ยิน แต่ รู้สึกจากน้ำเสียงแห้ง ๆ ขอบคุณที่ช่วยงานครับ

พี่เจ – เจอกันนานสุดถึง 3 สัปดาห์ พี่เป็น คนใต้ปลอม แค่ที่ชอบกินแกงส้ม พี่แกเป็นคนพูดเบามาก ต้องตั้งใจฟัง และมีวลีติดปากคือ “สุดเจ๋ง” เวลาทำงานด้วยกัน พี่เจช่วยแก้ปัญหาได้ตลอดแม้เรื่องยาก ๆ ผลงานของพี่คือดีมาก ขอบคุณที่เดินไปกินข้าวด้วยและคอยช่วยเหลือครับ

พี่มีน – เหมือนตู้เพลงเคลื่อนที่ ถามเพลงอะไรก็รู้ ร้องได้ทุกเพลง เล่นมุกเรื่อยเปื่อย ขำบ้าง ไม่ขำบ้าง แต่พี่แกเป็นรุ่นพี่ที่สนิทที่สุด บอกให้พาไปไหนก็ไปด้วย เป็นคนขี้เหงาที่ชอบเดินมาเล่นด้วยอยู่บ่อยๆ

เพื่อนฝึกงาน

ปลื้ม – มนุษย์ข้าวผัด กินแต่เมนูเดียว และเป็น คนรับจบของออฟฟิศ มีงานอะไรก็ทำเร็ว อย่างกับปลาวาฬที่ว่ายน้ำข้ามหาสมุทร ชอบดนตรี ร้องเพลง และมีสไตล์เป็นของตัวเอง เรียนรู้ไว อธิบายเก่ง จากที่อยู่คณะเดียวกันก็ไม่ค่อยได้คุยกัน พอมาฝึกงานด้วยกัน จึงได้มีโอกาสได้อยู่กลุ่มด้วยกันและพูดคุยกันมากขึ้น

เต้ย – แฟนคลับลิซ่าอันดับหนึ่งของไทย เก่งรอบด้าน แต่โน้ตบุ๊กไม่อำนวย ตื่นเช้ามาทำงานเสมอ คุยง่าย อธิบายเก่ง ถามอะไรตอบได้เหมือนอับดุล เต้ยมักจะเป็นคนที่เอาตัวเองไปเปรียบเทียบเหมือนกับ ลิง อยู่บ่อยๆ สไตล์ของเต้ยจะมีลิงมาเกี่ยวข้องเสมอ

บีม – มนุษย์ทัชแพด ทำงานโดยไม่ใช้เมาส์ งานออกมาสวยมีสไตล์ บอกว่าทำอาหารเก่ง แต่จนจบฝึกงาน ไม่มีใครได้ชิมเลย จนถึงตอนนี้ฝีมือการทำอาหารของบีมนั้นยังเป็นปริศนาต่อไป

ณา – เจอครั้งแรกนึกว่า ช่างไฟ เพราะวันนั้นไฟที่ออฟฟิศดับพอดี ณา เป็นคนที่เข้ามา แล้วมีออร่ามากตรงที่ ใช้งาน Macbook ต่างจากคนอื่น ที่ใช้ Window ทำงานเก่ง เรียนรู้ไว ถึงจะอยู่กันไม่นานแต่สนุกดี

ธนา – เจอกันครั้งแรกก็รู้ได้ว่า ธนาเป็นคนที่เข้าถึงได้ง่ายมากๆ เป็นตัวของตัวเอง พูดเก่ง รอบรู้ทุกเรื่อง เหมือนเป็นอับดุล ด้านการทำงาน เก่งโปรแกรม แก้ปัญหาให้เพื่อนได้เสมอ งานออกแบบทันสมัยและดูดี เสียดายที่อยู่ด้วยกันไม่นาน ไม่งั้นก็เป็นเพื่อนซี้ไปแล้ว

ลักซ์ – สมองสองอันตลอดเวลา เเป็นคนเงียบๆ ทำงานเก่ง หลับเก่ง เล่นเกมเก่ง อธิบายเข้าใจง่าย เวลาทำงานชอบ แอบสร้างทางเลือกให้งานพีค ๆ ถ้ามีงานออกแบบแล้วไม่รู้ว่าจะหาเรฟจากที่ไหน ให้มาดูจากลักได้เลย เสียดายที่อยู่ด้วยกันไม่นาน อยากพาขับรถไปกินของอร่อยๆด้วยกัน

เปอร์ – เป็นคนที่ สู้กับงานไม่พอ ยังต้องมาสู้กับโน๊ตบุ๊ค ของตัวเองอีก ถึงอุปกรณ์จะไม่ค่อยอำนวยแต่ฝีมือเปอร์นี้ไม่ใช่ย่อย เปอร์ จะเป็นคนที่คุยง่ายแต่ก็จะมีความถ่อมตัวมากๆ แล้วมาพร้อมกับเสียงที่เบา แต่ก็ไม่ได้เท่ากับพี่เจ อันนั้นเบาเกิน เป็นคนที่ ถ่ายรูปเก่งมาก รู้มุม รู้จุด เสียดายที่อยู่กันไม่นาน อยากพาไปกินของอร่อย ๆ

ธี – แทบไม่ได้คุยกันเลย จนมาอยู่กลุ่มเดียวกัน ธี พูดน้อย อาจเพราะยังไม่สนิท แต่ ขอบคุณที่ช่วยงานครับ

ขอบคุณรุ่นพี่ที่ฝึกจบไปก่อนที่คอยสอนงานต่าง ๆ
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่คอยช่วยงานเสมอมา
ขอบคุณ Mountain ที่รับผมที่ไม่มีประสบการณ์ ได้มาเจอกับประสบการณ์ที่นี่ ตลอดระยะเวลา 4 เดือนที่นี่เต็มไปด้วย ความท้าทาย สนุก กดดัน และการเรียนรู้ที่ไม่เคยเจอมาก่อน ทำให้ผมมีโอกาสฝึกฝนโปรแกรมต่าง ๆ เช่น Photoshop, Illustrator, Figma, WordPress
และสุดท้าย ขอบคุณตัวเอง ที่อดทน พยายามพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งขึ้น ถึงแม้จะออกทะเลบ่อยก็เถอะ และหากมีสิ่งใดที่ผมทำผิดพลาดไป ก็ขออภัยด้วยนะครับ

ดีใจที่ได้รู้จักทุกคนครับ