นา พรชิตา หิรัญวิริยะ

สวัสดีค่ะ ชื่อ นา พรชิตา หิรัญวิริยะ รุ่น #MJR1002&MJR 1003 มาจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลรัตนโกสินทร์ ศาลายา สาขาเทคโนโลยีนิเทศศิลป์ ค่ะ ความเครียดได้ปรากฏขึ้นในสมองตอนที่หาที่ฝึกงานไม่ได้ คือเครียดชนิดที่แบบGoogle คงรับรู้ได้ เลยมีคำว่า ฝึกงานกับMountain Studio เด้งขึ้นมา… จากนั้นแหละฮะไม่รีรออะไรทั้งสิ้น สมัครไปโล้ดดด.. ตอนนั้นคือความมั่นใจเด็ดเดี่ยวสุดๆแล้วมั้งสมัครเมาเทนปุ๊บคือไม่สมัครที่ไหนหรือไรอีกเลย คือรอรอแค่เมาเทนตอบกลับเท่านั้น กติกาจะตอบกลับภายใน10วัน ตั้งหน้าตั้งตานับวันรอ เข้าดูmail บ่อยสุดๆ และแล้วสิ่งที่รอมันก็ตามมาเสมอนั่นคือ ผลการตอบรับเข้าฝึกงาน ตื่นเต้นแคปหน้าmailเก็บไว้จนถึงตอนนี้555555555555

วันแรกที่มาฝึกคือยืนเป็นนังเด๋อเลย55555 งงๆในดงออฟฟิศแหละ แต่เมื่อเจอทุกคนวันแรกในออฟฟิศก็ได้ทำการยกมือไหว้  ใครไม่ใส่ชุดนักศึกษานี่ก็ไหว้เขาไปหมด จนมารู้ตอนที่ทุกคนมากันครบและแนะนำให้รับรู้ว่า คือเพื่อนรุ่นเดียวกันที่มาฝึกงานกันก่อนหน้านั้นจ้า55555 (เด๋อๆในใจ) และประเด็นวันแรกอีกอย่างคือ ใช่ ฉันคือผู้นำพาไก่มาให้ทุกคนอีกแล้วว… ในใจนี่คิดขอโทษและขอบคุณหลายครั้งแหละ55555 ยินดีต้อนรับสู่เก๊าต์แลนด์ดินแดนคนเป็นเก๊าต์จ้า

พี่เอลฟ์ : เคยเจอพี่เอลฟ์ตอนมาสัมภาษณ์ ตอนนั้นในใจคิดพี่คนนี้แม่งโคตรพังค์… พังค์พลาดด (หยอกๆฮะ) ด้วยลุคที่เห็นตอนแรกก็คิดว่าพี่เป็นคนดุแหละ แต่พอมาเจอตอนทำงานเข้าจริงๆ พี่โคตรต่างกับลุคภายนอกน่ะ พี่เอลฟ์เป็นคนที่ทำให้ออฟฟิศเฮฮาได้เสมออ่ะ คนอะไรยิงมุขขำเยอะแยะขนาดนี้ แต่แรกๆทำได้แค่นั่งหัวเราะเงียบๆเพราะยังไม่ค่อยได้คุยกับพี่เอลฟ์มากนัก แต่ตอนทำงานพี่เอลฟ์โคตรจะตั้งใจเอามากๆ ใส่ใจรายละเอียดคอยสังเกตให้คำปรึกษาน้องๆได้เสมอ ดูเป็นพี่ชายที่ให้คำพูดเสียงหัวเราะมาเป็นแรงกระตุ้นในการทำงาน แต่น่าเสียดายสุดคือได้เจอพี่เอลฟ์แค่2อาทิตย์ จำได้ว่ามันเป็น2อาทิตย์ที่เร็วมาก แต่สุดท้ายแล้วพี่ฝึกจบไปก็ยังแวะเวียนมาหากันบ่อยตามสัญญาที่พี่บอกจะแวะมาตลอด เย้ !  ดีใจที่ได้รู้จักพี่เน้อหวังว่าจะเจอกันอีกบ่อยๆนะฮะ

เมาส์ : วันแรกที่เจอเมาส์แบบเห่ย ผู้ชายอะไรผอมจังวะ ดูนิ่งๆ เรียบร้อยหน่อย ก็ไม่ค่อยกล้าคุยเพราะดูเรียบร้อยแหละเลยไม่รู้จะเริ่มคุยยังไง555555 พอมีงานเข้ามาได้แบ่งกลุ่มกันแบ่งหน้าที่กันก็เริ่มได้คุยกันบ้างนิดหน่อย เริ่มสังเกตเห็นได้ว่าเมาส์เป็นคนที่โคตรจะเก่งเรื่องคอมโปรแกรมเมอร์สุดๆ ดูตั้งใจทำงาน และฝึกเว็บทั้งกราฟิกไปด้วยโคตรดี ดูภายนอกเมาส์เป็นคนซื่อๆแหละ แต่แล้ว.. พอเริ่มสนิทเริ่มคุยกันมากขึ้นก็เปลี่ยนความคิดทันทีจ้าเพราะได้รู้ว่าความกวนตีนมีอยู่เยอะ55555แกล้งเก่ง ชวนกินหมูกระทะ หมูสามชั้น แกล้งแต่เรื่องหมูๆอะแงงงง แต่เรื่องเข้าครัวนี่ต้องยกหัวหอมให้เมาส์เลยน่ะ เพราะเมาส์หั่นละน้ำตาไม่ไหล5555 (สุดยอดดดพ่อหนุ่มนักแง๊น)

เอิท : สาวฝึกเว็บหนึ่งเดียวของเมาเทน55555 แรกๆไม่ค่อยได้คุยกันเลยแหละ ด้วยงานที่ทำให้ไม่ค่อยได้คู่เอิทไม่ค่อยได้นั่งใกล้เอิท แม้แต่ไปตลาดก็ไม่เคยไปกับเอิทเลย5555 แต่ขนาดไม่ได้ใกล้เอิทยังสัมผัสได้ว่าเอิทคือโคตรรั่ว ขำเก่งหัวเราะเก่ง และเสียงหัวเราะเอกลักษณ์ของเอิทนั่นแหละที่ทำให้รู้ว่าเออใช่เอิท หลับตาฟังยังรู้55555 และคำพูดของเอิทแต่ละคำก็กลายเป็นคำฮิตติดปากที่ได้ยินบ่อยๆ5555555 หลังๆได้พูดเรื่องงานกับเอิทเยอะอยู่ได้รู้ว่า เอิทเป็นคนที่กระจายงานในด้านเว็บให้เพื่อนได้เก่ง ชัดเจนแจ่มแจ้งว่าต้องทำยังไง เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ได้คุยกับเอิทบ่อยเพราะว่าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเว็บ5555 และก็ได้รู้ว่าเอิทพูดเก่งเวอร์แบบเก่งอ่ะ ไว้เจอกันเน้อ (ขอบคุณมากสำหรับโทรศัพท์วันนั้นน่ะ^_^)

มิ้นท์ : เป็นคนที่เจอวันแรกละยกมือไหว้5555555555 ด้วยความที่มโนไปเองว่ามิ้นท์น่าจะเป็นรุ่นพี่แหละ ดูภายนอกเหมือนรุ่นพี่แบบแก่อายุเยอะแหละ (หยอกๆ) ด้วยความที่เห็นมิ้นท์ตอนแรกในใจคิดว่าคนนี้ดูมีอะไร.. และเมื่อได้คุยเรื่อยๆก็รู้เลยจ่ะว่านางไม่มีอะไรเล้ยยย แม้แต่สมอง อุ้ย! หยอก5555 มิ้นท์เป็นคนที่ทำให้รู้สึกเหมือนอยู่กับเพื่อนที่มหาลัยมากที่สุดเพราะพูดอะไรไปมิ้นท์จะเป็นคนที่โต้ตอบวาจาได้เก่ง เหมือนเถียงอยู่กับเพื่อนอะเลยทำให้พูดหยอกอะไรไปแต่ละคำหยาบจนลืมตัว 5555 เรื่องงานมิ้นท์ถือว่าเป็นคนที่เก่งเลยแหละ ละเอียดทุกการทำงาน และไวมากกก งานก็ดีด้วย เหมือนในหัวนางมีความคิดพุ่งพล่านอยู่ตลอด และอีกอย่างอยากกินไก่ทอดฝีมือมิ้นท์อีก ความกรอบมันทำให้ติดใจ5555555 เยิฟไว้เจอกันอีกนะ

วา : วาเป็นคนแรกเลยที่เข้ามาคุยมาแนะนำการทำงานของเมาเทนทั้งหมด ไม่ว่าตั้งแต่การเริ่มทำงาน การเข้าครัว การไปตลาด วาเป็นคนบอกหม๊ด หลายๆครั้งที่เห็นวาพูดกับตัวเองหรือรั่วๆอยู่ก็มักจะหันไปเห็นละก็ขำวาอยู่บ่อยๆ55555 วาเป็นคนที่ตั้งใจทำงานแบบจริงจังมาก และงานออกมาละเอียด ทุกครั้งที่งงหรือสงสัยก็มักจะถามวาก่อนตลอดเป็นคนแรก อารมณ์แบบวาต้องแจกแจงอีกทีอะ55555 ด้วยความฟังเพลงที่มีเพลย์ลิสต์เพลงที่คล้ายๆกันเลยคุยเรื่องเพลงกันบ่อยมากๆ มีเรื่องเข้ามาให้คุยกันได้ตลอด และดวงไปตลาดคู่กับวาบ่อยมาก วาพาซิ่งไปตลาดทุกครั้งต้องมีลุ้น ด้วยฝีมือความเชี่ยวชาญการขับรถของวา คือคนซ้อนท้ายต้องเกร็งตูดไม่งั้นไหล5555 ยิ่งนานวันก็เริ่มเห็นความรั่วของวาบ่อยแหละ คนอะไรกินกระเทียมเก่งสุด ไว้เจอกันนะ 

กะทิ : สาวน้อยร่างบอบบาง คนที่มาฝึกงานพร้อมกันนน เจอกันหน้าบริษัท วันแรกดูกะทิเป็นผู้หญิงหวานๆ ที่เรียบร้อยมาก แบบว่าใสๆสุด5555555 นั่งทำงานวันแรกก็นั่งข้างๆกันเลยจ้า ยังไม่ค่อยกล้าคุยเท่าไหร่ด้วยลุคที่นางดูนิ่งๆเรียบร้อย พอนานเข้าทำให้รู้สึกได้ว่ากะทิเป็นผู้หญิงที่ดูหวานแต่สไตล์การฟังเพลงดันเป็นสไตล์เดียวกันเลยทำให้เป็นสิ่งที่คุยแล้วรู้จักตัวตนจริงๆ และทำให้เข้ากันได้เฉยเลย5555 แต่ที่แย่กว่าคือไม่มีโอกาสได้ไปไหนมาไหนกับกะทิเลยสักครั้ง เพราะเราทั้งคู่ขับรถไม่เป็น55555 กะทิเป็นคนที่เวลาทำงานเสร็จก็จะมานั่งข้างๆเป็นกำลังใจให้เสมอ และทุกครั้งที่เข้าครัวกะทิจะมีความซุ่มซ่ามจะหันไปเห็นกะทิทำหน้าเหวอๆตลอด555อดขำไม่ได้ ไว้เจอกันอีกนะไอเจ้าทิ

อาร์ต : หนุ่มขอนแก่น ที่มาฝึกงานพร้อมกันอีกคน เอาจริงๆ ครั้งแรกที่เจอคือเป็นผู้ชายที่ไม่กล้าเข้าไปคุยด้วยเลยเพราะไม่มั่นใจว่าหน้านายจะดีหรือร้ายยยย ด้วยลุคที่เห็นในตอนแรกมองว่าอาร์ตเป็นเกย์แหละ555555555 พอเอาเข้าจริงๆเริ่มทำงาน เริ่มได้รู้ว่าไอคนนี้มันไม่ธรรมดา เพราะยกคอมมาบริษัท55555555  ด้วยความยกคอมมาเองจึงทำให้รู้สึกว่าต้องเป็นคนที่เก่งพอตัว…เพราะคนปกติเขาไม่ทำกันนน(หยอก) อาร์ตเป็นคนนึงที่ทำงานเก่งไวและออกมาดีมากๆ พูดได้เลยว่าเป็นคนที่แก้งานต่างๆได้ดีให้คำปรึกษาแนะนำงานกับเพื่อนได้ตลอด ตรงข้ามกับนิสัยที่ชอบหยอดสาวทุกวัน หยอดแบบมุขหยอดเสี่ยวๆตลอด5555 ไว้เจอกันนะ เดี๋ยวแวะไปหาที่ข่อนแก่น

ปลาย : เป็นสาวอีกคนที่เข้ามาฝึกงานคนสุดท้าย แต่อยู่ด้วยกันนานที่สุดดดด (4เดือนอะเนอะ) ปลายเป็นคนที่เข้ามาหลังแต่ไม่เคยรู้สึกว่ามาหลังเหมือนมาพร้อมกันอะ5555 เพราะปลายสนิทกับเพื่อนไวมากโดยเฉพาะมิ้นท์ที่เห็นตีกันบ่อยๆ 5555 วันแรกดูปลายเป็นผู้หญิงเหวี่ยงๆวีนๆ แต่พอเริ่มคุยจริงๆไม่เลยจ่ะแถมตลก  ปลายมาวันแรกจำได้ว่าเลิกงานก็ไปกินข้าวด้วยกัน เพราะเราเป็นชาวประสานแมนชั่นเหมือนกัน ปลายเป็นคนที่ทำงานค่อนข้างเป็นส่วนตัวแบบตั้งใจจัด แต่จะเห็นปลายบ่นกับตัวเองบ่อยมาก แรกๆงงว่าคุยกับใครว้ะ นานๆไปเหลือกัน2คนก็เริ่มรู้ว่า บ่นกับตัวเองบ่อยม๊ากกจนงง555555และจะมีศัพท์อีสานที่ทำให้งงว่าห้ะแปลว่าไร? 5555555 ไปตลาดมาไหนไปไหนกัน2คนแบบเหงาๆตลอด แต่นางก็มีความพูดขำๆให้ขำอยู่ได้ตลอด ไว้เจอกันเด้อ

พี่เบนซ์ : พี่ใหญ่ของน้องๆ ที่มาทำงานที่เมาเทน แรกๆคือไม่เคยพูดกับพี่เบนซ์เลยแบบนับคำได้จริงๆ แทบจะไม่ได้ยินพี่เขาพูดกับใครก่อนเลย ต้องเป็นฝ่ายเข้าไปคุยก่อนจ้า5555 แต่พอนานๆเข้าก็เริ่มมีมุขของพี่เบนซ์มาให้ได้ยิน และเริ่มรับรู้ว่า…ใช่ พี่ควรเงียบดีกว่า (น้องหยอกกก5555) พี่เบนซ์เป็นพี่ที่ให้คำปรึกษางานได้มากๆเลยแหละ (แต่ต้องไทยแปลไทยนิสนุง)555555 4เดือนได้เห็นความตั้งใจในการทำงานของพี่เบนซ์มากๆ และเก่งมากๆ และยังเต็มที่มากๆด้วย พี่เบนซ์เป็นสีสันส่วนนึงที่รู้สึกว่าทำให้ขำได้ในความมุขแป้กๆของพี่อ่ะ จริงๆน่ะ ขอบคุณพี่มากที่ช่วยเหลืองานน้องคนนี้ ไว้เจอกันนะฮะจารย์

พี่ต๊ะ : ขอบคุณพี่มากๆ ในการตัดสินใจเลือกหนูเข้าฝึกงานที่เมาเทนนะค่ะ ที่ให้โอกาสเข้ามาฝึกงานและเป็นส่วนหนึ่งของเมาเทน ที่มีมิตรภาพความทรงจำดีๆ ในระยะ4เดือนนี้ ตั้งแต่มาสัมภาษณ์จนเข้าทำงานวันแรกได้เห็นระบบการทำงานและกระบวนการทำงานต่างๆที่พี่ต๊ะได้จัดไว้มันเป็นระบบที่ทำให้เป็นเมาเทนเป็นรูปแบบเดียวกันจริงๆ ทุกครั้งจะเห็นว่าพี่ต๊ะเป็นคนที่ตั้งใจและจริงจังสุดๆ งานเป็นงาน  จนบางครั้งไม่กล้าที่จะเล่นหรือเล่นมุขตอบกลับกับพี่ต๊ะ เพราะกลัว55555 แต่บางมุมพี่ต๊ะเป็นคนที่ตลกเฮฮาทำให้หัวเราะได้เสียงดังสุดๆ และพี่ต๊ะเป็นคนที่สังเกตรายละเอียดของน้องๆได้ดีเสมอ ใครชอบอะไร ไม่ชอบอะไร และในมุมหน้าที่หัวหน้าครอบครัวพี่ต๊ะก็ทำหน้าที่ที่ดีไม่แพ้กันเลย ขอบคุณทุกอย่างทั้งการกิน ทริปต่างๆ ที่ดูแลเป็นอย่างดีมากๆ สิ่งที่ดีใจสุดคือ ได้รู้ว่าพี่ต๊ะเป็นคนหัวไทรเหมือนกัน เป็นความบังเอิญที่ทำให้รู้ว่าโลกกลมมีอยู่จริง ถ้ามีโอกาสหนูจะแวะมาหานะค่ะ 

พี่อร : ผู้หญิงที่หนูยกให้พี่เป็นสุดยอดคนเก่งเลยค่ะ ขอบคุณพี่อรสำหรับความใส่ใจในทุกมื้ออาหารที่จะคอยทำเมนูที่อร่อยสุดแซ่บให้กินทุกมื้อ แต่ละมื้อไม่เคยมีคำว่า ไม่อิ่ม พี่อรจัดเต็มให้ตลอดมาเมาเทนไม่เคยมีคำว่าผอม การทำงานพี่อรก็เก่งพอๆกับทำอาหารเลย จัดงานไปด้วยเลี้ยงน้องฌาดาไปด้วย โคตรเก่งดูพี่อรเป็นคนที่จัดการได้เป็นระเบียบทุกอย่าง ผู้หญิงอะไรจะทำเป็นหมดทุกอย่างหรอ…พูดได้เลยว่าคนนั้น คือ พี่อร และพี่อรเป็นคนที่เล่าเรื่องประสบการณ์ได้น่าฟังมากๆและตั้งใจฟังสุดๆที่พี่อรเล่า ขอบคุณสำหรับทุกอย่างนะค่ะ มีโอกาสหนูจะมาหานะค่ะ

น้องฌาดา : หวังว่าน้องโตมาจะเข้ามาอ่านรีวิวนี้ เจ้าตัวน้อยที่เป็นอีกหนึ่งสีสันของเมาเทน พี่จำเอ็มวีของเพลงธารารัตน์ได้ก็เพราะหนูน่ะ เพราะหนูฟังมันก่อนนอนหรือตอนที่หนูงอแงจะเปิดเพลงธารารัตน์ และพี่ชอบแกล้งฌาดาทำหน้าบู้บี้ใส่ละหนูก็ไม่ชอบ ทุกครั้งก็จะทะเลาะกันเพราะพี่ชอบแกล้ง555555 จะมีคำที่เป็นเสียงออกมาให้สงสัยตลอดว่าน้องพูดอะไร และขำทุกครั้งที่น้องพูดทำไยกันค๊า อยากเห็นหนูพูดเป็นคำชัดๆแล้วจัง จะเรียกชื่อทุกคนได้ หวังว่ายังจำพี่ได้นะ

สุดท้ายแล้วต้องขอบคุณโชคชะตาฟ้าลิขิตที่ให้มาเจอกัน55555 มาทำงานด้วยกัน ขอบคุณตลอดการฝึกงานนี้  และทุกคนได้เข้ามาอยู่ในพื้นที่ความทรงจำแล้ว หวังว่าดีใจที่ได้เจอกันในตลอดที่ผ่านมา ขอบคุณพี่ต๊ะขอบคุณพี่อรอีกครั้ง มีโอกาสไว้เจอกันอีกนะฮะ ##MJR1002&MJR 1003