เต้ย ธนนันท์ หมายดี

สวัสดีครับ ผมชื่อนาย ธนนันท์ หมายดี ชื่อเล่น เต้ย เป็นนักศึกษาจาก มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี สาขาเทคโนโลยีดิจิทัล ชั้นปีที่ 3

ในวันแรกที่ผมได้เข้ามาที่ Mountain Studio ตามที่เปิดเรื่องเลยครับ ผม ตื่นเต้นและกังวลมาก ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง ไม่ค่อยกล้าแสดงออก

การที่ผมได้มาสหกิจศึกษาที่ Mountain ทำให้ผมได้ ปลดล็อกสกิลของตัวเองหลายอย่าง จากที่ไม่เคยทำ…ก็ได้ทำ
ช่วงแรก ๆ เหมือนตกนรกทั้งเป็น ทั้ง Illustrator ก็ไม่ค่อยเป็น Photoshop ก็ไม่ค่อยถนัด แต่ยังดีที่ Figma ผมยังทำได้ แล้วโน้ตบุ๊กก็ขยันค้างซะอีก ก็แอบคิดว่า จะอยู่รอดยันจบไหมนะ 55555

บรรยากาศการทำงานผมชอบมาก เพราะทำงานไปด้วยร้องเพลงไปด้วย (เพลงพี่ต๊ะเทสดีมากก) บางทีก็มีตึงเครียดบ้างเพราะต้องแข่งกับเวลา แต่ผมคิดว่าเป็นเรื่องปกติของการทำงาน

มีพี่ ๆ คอยช่วยสอนงาน ผมก็พยายามเรียนรู้ให้มากที่สุด เพราะพี่ ๆ ก็จะจบกันแล้ว ผมทำถูกบ้าง ผิดบ้าง แก้กันวุ่น แต่หลายสัปดาห์ผ่านไป ผมก็เริ่มปรับตัวได้ ทั้งในเรื่อง การทำงานร่วมกับผู้อื่น ความรับผิดชอบ ความกระตือรือร้น และการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ

ประสบการณ์ใหม่ ๆ ในชีวิตก็ได้มาเจอที่นี่
ที่ตราตรึงคือเหตุการณ์แผ่นดินไหว! ตอนนั้นนึกว่าทำงานจนหน้ามืด หันไปเห็นพัดลมกับหลอดไฟโยกกันระนาว หนีกันทั้งออฟฟิศ

3 เดือนกว่า ๆ ผ่านไปไวมาก พอรู้ตัวอีกทีก็ผูกพันกับที่นี่ ได้เจอคนใหม่ ๆ ได้รู้จัก ได้ร่วมงาน ผมรู้สึก ขอบคุณ Mountain ที่มอบประสบการณ์ มอบทักษะ มอบความรู้ หลายอย่างที่ผมจะไม่มีวันลืม

พี่ ๆ และเพื่อน ๆ ที่น่าจดจำ

พี่ต๊ะ – ตอนแรกกลัวมาก ดูขรึม ๆ แต่จริง ๆ เป็น คนเฮฮา ชอบเล่นมุก เปิดเพลงตามเทรนด์สุด ๆ
เวลาทำงานผิด พี่ต๊ะจะ Feedback พร้อมแนะแนวทางแก้ไข
คำพูดที่ฝังใจ: “เรามาฝึกงานเพื่อไปเป็นคนทำงาน ไม่ใช่มาฝึกงานเพื่อไปเป็นเด็กฝึกงาน”
เป็นประโยคที่ทำให้ผมพยายามพัฒนาตัวเอง ไม่รอให้ใครต้องคอยบอก

พี่อร – ชอบแซว ทำให้บรรยากาศไม่ตึงเครียด มอบหมายงานออกแบบโลโก้ คอยดูและแนะนำอย่างละเอียด
ปล. ได้ยินว่า ฝีมือทำกับข้าวดีมาก แต่…ยังไม่เคยได้ชิมเลย 555 ล่าสุดแค่ได้กินไส้กรอกแดงทอด

น้องฌาดา – เด็กน่ารักที่เรียกผมว่า “พี่โต้ง” แรก ๆ ยังเขิน แต่สนิทกันไวมาก เล่น UNO, Werewolf, Roblox ด้วยกัน
เฟรนด์ลี่ เก่งภาษา วาดรูปก็เก่ง ร้องเพลงก็ได้ โตขึ้นขอให้มีคนรักเยอะ ๆ เป็นเด็กดีของพ่อต๊ะกับแม่อรนะ

พี่ฟลุ๊ค – ตอนแรกไม่กล้าถาม เพราะเห็นพี่ฟลุ๊คกับพี่เจคุยงานกันผมก็ไม่ค่อยกล้าถามเท่าไหร่ แต่พอให้พี่ฟลุ๊คมาสอนก็สอนได้เข้าใจ บอกอธิบายเทคนิคต่างๆได้ แล้วก็ถ่ายภาพเก่งด้วย

พี่กุ๊ก & พี่ออม – รู้จักช่วงหลัง ๆ ตอนพี่ต๊ะ พี่เจ พี่ฟลุ๊คไปข้างนอก
สองพี่กลายเป็นพี่เลี้ยงเด็ก สอนกันวุ่น จำได้ว่าวันสุดท้ายซ้อนวินโบกมือบ๊ายบายกันน่ารักมาก

พี่อัสมะห์ – ไม่ค่อยได้คุยเพราะอยู่แค่อาทิตย์เดียว แต่งานออกแบบสวย
ใช้ทัชแพดลากด้วยนิ้ว เก่งมาก 555

พี่เจ – อยู่ด้วยกันนานสุด สนิทกันตอนทำ WordPress ตอนนั้นที่พี่ต๊ะมอบหมายงานมา ผมว่างเปล่ามากๆ ไม่รู้จะเริ่มยังไง
แต่พี่เจช่วยจนสำเร็จได้จริง ๆ แม้พี่เจทำของพี่เจอยู่แต่ยังอุตส่าห์มาสอนผมอีก
สุดเจ๋งครับผมมม

เพื่อนร่วมงาน

ปลื้ม – ตอนแรกคิดว่าเป็นเด็กเนิร์ด แต่จริง ๆ เฟรนด์ลี่ พี่ต๊ะมอบหมายงานอะไร ก็ ปลื้ม นี่แหละพิมพ์รับทราบก่อนแล้ว
ตลก ขยัน ใส่หูฟังเปิดเพลงเสียงดัง 555
กล้าลองผิดลองถูก จนสุดท้ายผลงานที่ออกมาก็ก็ดูดีตลอดเลย

กุ้ง – เป็นคนที่สรรหาทำหลายอย่าง ชอบหาเรฟแล้วสร้าง Prototype บน Figma
ส่วนใน Illustrator ออกแบบโลโก้หลายอัน แล้วมาปรึกษาว่าอันนี้ดีหรือยังอันนี้ดีไหมอะไรแบบนี้
พูดตลก เป็นหน่วยตรวจสอบคำผิดของออฟฟิศ ใครพิมพ์ผิด พิมพ์ตก ต้องเจอ กุ้งเรียกเข้าพบ

พี่มิน – คุยถูกคอ ช่วงแรกโดนติว่าทำงานช้า แต่ พี่มินรู้ตัวเองแล้วก็พยายามทำงานให้เร็วขึ้นจนผมก็รู้สึกได้ว่าพี่มินทำได้เร็วขึ้นจริงๆ
ชอบแซวเวลาผมร้องเพลง ชอบส่งโปสเตอร์คอนเสิร์ตมาล่อตลอด แต่ผมไม่เคยได้ไปด้วยเลย ขอโต๊ดดดดด55555

บีม – เพื่อนสนิท จากมหาลัย ตอนมาทำงานแรกๆบีมก็ ดูเกร็งๆอยู่ แรกๆใช้ทัชแพดทำงานเหมือนพี่มะห์
ชอบดูเรฟจาก Pinterest ตลอดแล้วนำมาพัฒนาในงาน งานดี งานกลุ่มบีมก็ช่วยเหลือดี ถึงจะมีงีบบ้างแต่ก็ปลุกง่าย คุยกันได้สบาย ติ-ชม กันได้ง่ายด้วยครับ

ธนา – เพื่อนใหม่ ที่บุคลิคนิสัยคล้าย เพื่อนสนิท ผมมาก
เป็นคนที่มีฝีมือเกี่ยวกับงานอาร์ตอยู่แล้ว เรื่องออกแบบโลโก้ก็ออกมาดูดี รู้สึกว่าสนิทง่าย วันแรกๆก็ชวนคุยกันได้แล้ว

เปอร์ – ขี้อาย เรียบร้อยมากก ชอบลงมือทำดูก่อน ได้หรือไม่ได้ยังไงก็อีกเรื่องหนึ่ง
เป็นคนที่ Creative ทำงานด้วยแล้วสบายใจ คุยง่าย
ถึงแม้บางทีผมอาจจะมีขัดไม่เห็นด้วยบ้าง เพราะปากมันไปก่อนทั้งทียังไม่ลงมือทำเลย ขอโทษด้วยนะ T_T

ลักซ์ – เป็นคนที่ Creative เหมือนกันเห็นได้เลยจากงานที่ทำ เป็นคนรอบคอบมากๆ คิดงานมีเหตุผล ทำเร็ว คุยกันถูกคอ
เป็นเพื่อนเดินกลับบ้านกับผม เปอร์ ธนา ทำให้ทางกลับบ้านไม่เหงาเลย พูดคุยแลกเปลี่ยนเรื่องราววึ่งกันและกัน ทำให้รู้จักกันมากขึ้นไปอีก แต่เวลาก็รู้สึกว่าเร็วมากเพิ่งเจอกันแป๊ปๆก็ต้องลากันแล้ว

สกุณา (ณา) – เพิ่งเจอกัน 2 อาทิตย์ คุยน้อยแต่ คุยง่าย ขอให้ฝึกงานราบรื่นนะครับ

ธี – มาใหม่พร้อมณา ได้คุยเยอะกว่าเพราะได้นั่งโต๊ะเดียวกันช่วงแรก
เฟรนด์ลี่ นั่งทำงานด้วยแล้วไม่กดดัน

สุดท้ายนี้

ขอบคุณทุกคนมากจริง ๆ ครับ
ขอบคุณ พี่ต๊ะ พี่อร ที่ให้โอกาสได้มาเป็นส่วนหนึ่งของ Mountain
ขอบคุณเพื่อน ๆ ที่ให้คำปรึกษา ร่วมทุกข์ร่วมสุขกัน
ถึงเพื่อน ๆ มทส. (ปลื้ม, กุ้ง, พี่มิน) ตอนอยู่มหาลัยก็ไม่ได้คุยกัน แต่ดีใจที่เราได้รู้จักกันที่นี่
ส่วน บีม เป็นเพื่อนดีมาตั้งแต่ต้น มิตรภาพนี้จะรักษาไว้ตลอด

และถึงพี่ ๆ เพื่อน ๆ ใหม่ หวังว่าในอนาคตเราจะได้เจอกันอีก
ตลอด 3 เดือนกว่า ๆ ที่ผ่านมา ผมมีความสุขมากจริง ๆ ผมรักทุกคนนะครับ
ไว้เจอกันเมื่อชาติต้องการคร้าบบบ

“มาฝึกงานเพื่อไปเป็นคนทำงาน ไม่ใช่ฝึกงานเพื่อไปเป็นเด็กฝึกงาน” – พี่ต๊ะ