วันแรกที่ผมเข้ามาฝึกงานยอมรับว่ารู้สึกกดดันนิดๆ ในความคิดคือต้องเป็นบริษัทที่เข้มงวดแต่เฮ้ย!! ผิดคาด คือบริษัทอะไรทำกับข้าวกินตอนเที่ยงด้วย ฮ่าๆ สัปดาห์แรกก็ยังปรับตัวไม่ค่อยได้แล้วต้องกลับไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่ด้วย หลังจากนั้นก็มีเพื่อนใหม่เข้ามาฝึกงาน 3 คน คือ จา จ๋อม และต้อม
จา สาวมาดนิ่งและพูดเบา(ระดับ 0 เดซิเบล) วันแรกที่เห็นจายังคุยกับพี่ต๊ะอยุ่เลยว่า “เฮ้ย จาเป็นผู้หญิงหรือเปล่าฟ่ะ 555” ก็เพิ่งจะแน่ใจตอนที่ตัดผมแล้วพี่ต๊ะถามว่า “จาตัดผมทำไม อกหักหรอ?(หยอกๆ^^)” ที่จริงจาเป็นคนตลก(เหรอ) ขอบคุณที่ร่วมนั่งแชร์ประสบการณ์ความรักและยาวจนถึงเช้าด้วยกัน รวมทั้งเรื่องงานที่ช่วยให้คำปรึกษา
จ๋อม ตอนที่รู้จักจ๋อมตอนแรกนี่นิ่ง แต่พอสนิทแล้วรู้เลยว่ามันมีความกวนตี น อยู่ในตัว แรกๆนี่เล่นมุขแบบเพื่อนนี่งงอ่ะ นั่นมันเล่นมุขหรือเปลือกหอย 555 แต่ช่วงหลังนี่มันมีการพัฒนามุขตัวเอง คือเล่นแล้วต้องมีเสียงหัวเราะตามมา(มึงมาไกล 55) จับมือแบบหมอลำจักบาดแหน่
ต้อม รายนี้เขาขึ้นชื่อเรื่องพูดเยอะ(พูดมากนั่นแหละ) โห..ผู้ชายห่าไร พูดมากชิบเล่นเกมในมือถือมันก็บ่นอยู่นั่นละ คือบ่นได้ทุกเรื่อง เข้าใจแล้วทำไมเพื่อนเรียกว่า “หญิง” แต่เรื่องโค้ดนี่เข้าใจได้เร็วกว่าเพื่อนๆเลย(รอตูบ้าง 55) อ้ออออ อีกเรื่องที่ขึ้นชื่อของต้อมเลยก็คือ การนอน นอกจากจะพูดเยอะแล้ว นอนก็เยอะเช่นกัน แบบประเภทนอนซ้อมตายอ่ะ
จากนั้นออฟฟิศเราก็มีสามสาวกับอีกหนึ่ง เอิ่ม…ชาย(มั้ง) มิ้น มิ้ง ใหม่ และโสววว
มิ้น ตัวเล็ก(หรือเตี้ยก็ไม่รู้) ขอบคุณที่ไว้ใจให้พายเรือให้นั่ง คืออันที่จริงแล้วนั่นก็เป็นการพายเรือครั้งแรกเลย พายไปแบบใช้เซ้นต์ล้วนๆเลย 555 ถึงจะพาชนขอนไม้บ้าง เข้าป่าบ้าง แต่เชื่อเหอะเรือเราคว่ำน้อยสุดละ กลับบึงกาฬวันไหนเดี๋ยวพาเที่ยวเต็มที่เลย(ของจริง!!)
มิ้งกิกุ พอถึงเวลาคิดเมนูอาหาร เธอนี่ชอบคิดเมนูที่ทำยาก เช่น เต้าหู้ทรงเครื่อง(- -) เหอะๆ เป็นไงล่ะสมใจอยากมั้ย 55 ขอบคุณที่ยอมให้แกล้งบ่อยๆ(รักดอกจึงหยอกเล่น^^) แล้วก็ขอโทษเรื่องคว่ำเรือด้วย แหะๆ เจ็บตัวเบย เก๊าขอโทษจีจี(ยุ่งงงง)
ใหม่ อีกคนที่ทำให้เพื่อนหัวเราะได้ ถึงเราจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร แต่ความกวนไม่ธรรมดา ไม่มีคนมากัดกับไอ่จ๋อมแล้วรู้สึกออฟฟิศเงียบไปเลย ผมนี่คิดถึงเลย(พยา พยา พยา บ๊าลลลลลลลลล)
โส หรือเรียกโสวว ขอบคุณขนมอร่อยๆที่เอามาแบ่งเกือบทุกวัน ความรักมันก็คล้ายกับการเขียนโค้ด บางเรื่องมันก็วนลูป บางเรื่องมันก็ error มันมี bug ตลอด ฝากไว้ แล้วก็ขอบคุณที่ให้ยืมกอดอุ่นดี 555
น้องน้ำ น้องสาวสุดท้องของออฟฟิศน่ารัก ขยัน แต่เสียดายที่ไม่ได้ร่วมทริปเที่ยวกัน(พี่เสียจายยยT T) ยังไงก็ขอบคุณที่มาร่วมเป็นครอบครัว Mountain ด้วยกันนะครับ ตั้งใจเรียนนะ สู้ๆ
อาท โทษๆ ลืมเพื่อนคนนี้ได้ยังไงเนี่ย โอ่ๆ ไม่โกรธกูนะ ถึงจะมาทีหลังสุดแต่ก็ปรับตัวเข้ากับเพื่อนได้เร็วมาก เห็นหน้านิ่งๆ นี่กวนตีนนะครับ แหม่ ยินดีที่ได้ร่วมเดินทางไปกลับ 1000 กว่ากิโลเมตร
พี่บอม คนนี้เขาสุดยอดจริง เจอตอนแรกนี้นึกว่าอายุน้อยกว่าผม คำฮิตเลย “หยอกๆ” เวลาพี่เกียรติแกล้งนี่เอาคืนหนักๆเลยนะ อย่าไปยอม ขอบคุณคำแนะนำดีๆจากพี่บอมครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะ
พี่เกียรติ ผู้เดินสายแข็งชวนดื่มตล๊อดดด แต่จะให้ดีดื่มเดือนละครั้งพอนะพี่(มันเปลือง) ดื่มบ่อยๆ เดี๋ยวได้เป็นสายแข็งจริง(ตับแข็งอ่ะ) ผมไม่อยู่แล้วไม่มีใครนั่งดื่มเป็นเพื่อนแล้วนะ ได้ที่หน่อยละเล่าเรื่องไล่มาตั้งแต่เด็กยันโตเลยเปลี่ยนเรื่องบ้าง
พี่อร พี่สาวที่กรี๊ดได้ทุกสถานการณ์ไม่ว่าจะเชียร์บอล วอลเล่ฯ กรี๊ดทีผมนี่สะดุ้งเลย สักหน่อยคงจะคิดถึงเสียงพี่อรแน่เลย ผมก็อยู่ไกล๊ไกล ขอบคุณที่ทำกับข้าวอร่อยๆให้ทาน น้ำหนักมันขึ้นได้ก็ลดได้นะพี่กินไปเห้อะ ไม่อ้วนหรอก(จริงจริ๊ง)
พี่ต๊ะ หัวหน้าใหญ่(ไม่เชื่อดูตัวเลย หยอกๆ) คนนี้ต้องขอบคุณม๊ากก มากๆๆๆ ที่รับเด็กบ้านนอกแล้วอยู่ไกลที่สุดมาอยู่ในบริษัท ขอบคุณที่พาเที่ยวทั้งทริปเล็กทริปใหญ่ ขับรถความเร็วยิ่งกว่า fast7 ผมนี่ยกนิ้วให้เลย(y) แล้วก็ขอบคุณบ้านหลังนี้ที่ทำให้ทุกคนได้มาเจอกัน ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ(น้ำตาจิไหลTT)
ต่อ ณัฐพล เสียงล้ำ
สาขาเทคโนโลยีสารสนเทศ
มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี