เต๋า จตุรงค์ สู้ไพริน

สวัสดี ผมเต๋าMTV 900 ผู้ที่มีอายุขัยในการฝึกงานสั้นที่สุดในรุ่น(2เดือน) วันนี้จะมาเล่าประสบการณ์แบบสั้นๆ ผมฝึกตำแหน่ง Graphic Designer ถ้าถามว่าเทพไหม บอกเลยว่าไม่ แต่เดิมแล้วตำแหน่งที่อยากฝึกช่วงฝึกงานคือ ตัดต่อ เพราะเป็นสิ่งที่คิดว่าตัวเองน่าจะถนัดที่สุดรองลงมาคือกราฟิก สมัครไปหลายที่มาก(ตำแหน่ง Editor) เต็มบ้าง ไม่ตอบบ้าง จนถึงช่วงอาทิตย์สุดท้ายก่อนที่จะหมดเขตยื่นฝึกงาน คิดในใจว่าเออไม่เป็นไรหลอกซัมเมอร์ที่สดใสรอเราอยู่ ตอนนั้นก็แทบไม่ได้นึกถึงเรื่องฝึกงานด้านกราฟิกเลย แต่บังเอิ๊ญบังเอิญไปเจอผลงานด้านกราฟิกของตัวเองในเฟส(แจ้งเตือนในอดีต) ตอนนั้นก็รู้สึกว่า เห้ยทำไมเราไม่ลองทำในสิ่งที่ตัวเราเองยังไม่ถนัดดู เราอาจจะชอบมันก็ได้นะ(คิดบวกเกิ๊นไอหนุ่มคนนี้) หลังจากครุ่นคิดอยู่นาน เราก็เริ่มหาที่ฝึกงานด้านกราฟิกตามเว็บไซต์ต่างๆ เหมือนเดิมครับ เต็มบ้าง ไม่รับบ้าง ไม่ตอบบ้าง ก็หาๆต่อไปจนเจอกับเว็บๆนึง นั่นก็คือ Mountain Studio เห็นครั้งแรกอยากจะกดปิดหน้าเว็บหนีแล้วหาที่อื่นเลย เพราะเว็บสวยมาก สวยจนรู้สึกได้ทันทีว่า สมัครไปก็คงไม่ติด แต่ก็สำรวจดูข้อมูลในเว็บไปเรื่อยๆ มีให้นักศึกษาเขียนรีวิวด้วย รุ่นพี่รุ่นก่อนๆน่ารักมากครับ(อันนี้ไม่เกี่ยว) เรารู้สึกว่าแปลกดีนะ แบบ สมัครไป 10-20 เว็บไม่เห็นมีแบบนี้ ตอนนั้นก็สมัครไปแบบไม่ได้คิดอะไรเพราะในใจคิดว่าไม่ติด 100% แน่ๆ วันที่ส่งใบสมัครไปเป็นวันพุธที่ 13 ธ.ค. 2560 วันนั้นก็มีเมล์ตอบจากเมาเทน ไอเราก็เห้ยตอบแล้ว ติดเลยอ๋อวะ ตอนนั้นดีใจมาก แต่พอเปิดอ่านเมล์ เนื้อความก็บอกว่า “ ทางเราได้รับข้อมูลของน้องเต๋า แล้ว หากเกิน 10 วันไม่มีการตอบรับถือว่าไม่ผ่านนะคะ” ดีใจฟรี แต่เรามีโอกาสถึงวันที่ 20 ธ.ค. 2560 ซึ่งหักลบแล้ว จาก 10 วันก็จะเหลือ 8 วัน หลังจากยื่นฝึกงานที่เมาเทนไปก็ไม่ได้ยื่นที่ไหนอีก นั่งเช็คเมล์ทุกๆ 5 ชม. จนมาถึงวันที่ 19 ธ.ค. 2560 วันนั้นเช็คเมล์ทั้งวันในใจก็คิดว่าไม่ได้แล้ว ช่วงเย็นก็เลยเลิกเช็คเมล์ มาเช็คอีกทีนึงตอนก่อนเข้านอนแล้วก็ได้เมล์ตอบรับจากสวรรค์ นั่นคือเมล์จากเมาเทนนั่นเองตอบกลับไปตอน 22:31 น. ตอนนั้นดีใจมากจนลืมกฎที่หน้าเว็บบอกไว้ “ต้องมี Notebook คนละเครื่อง” อ่าวฉิบห*ยละ เราไม่มี Notebook ไอเราก็ต้องไปหาซื้อ Notebook อีก(การศึกษาคือการลงทุน) วันไปยื่นใบส่งตัวฝึกงานมาผิดวันอีก มาช่วงที่เขาหยุดปีใหม่อีก เลยต้องมาอีกวันนึง พอมาถึงสตูครั้งแรก มีพี่ต๊ะ พี่อร พี่เกียรติ นั่งทำงานอยู่ 3 คน ไม่เห็นคนอื่นเลย ในใจก็คิดว่า อ๋อเด็กๆคงทำงานอยู่ชั้น 2 หละมั้ง และนั่นก็คือทั้งหมดก่อนที่จะมาฝึกงาน บอกแล้วจะเล่าแบบสั้นๆ อ่านต่อๆ

วันแรกที่มาฝึกงานที่นี่ตามสไตล์เด็กใหม่ก็จะเงียบๆหน่อย เพราะเรามาหลังสุด คุยกะใครก็จะเกร็งๆนิดนึง ยิ่งช่วงทำอาหารกลางวันนี่ทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่ จะทำอะไรดี จะหยิบอะไรดี ช่วงเวลา 2 อาทิตย์แรกเหนื่อยมาก ยังปรับตัวไม่ได้ เราเดินทางไปกลับ(พระประแดง(สมุทรปราการ))ไม่ได้นอนหอ และมันเป็นช่วงเวลาที่รู้สึกว่ากดดันมากที่สุดอีกด้วยเพราะเราได้มาเจองานจริง ได้ทำงานจริงเลย อย่างที่บอก เราไม่ได้มาสายกราฟิกโดยตรงมีอะไรหลายอย่างมากที่เรายังไม่รู้ แต่โชคดีที่มีทีมกราฟิกคอยช่วยเหลือ แรกๆเราถามคนข้างๆบ่อยมาก อะไรอยู่ตรงไหน ตรงนี้ทำยังไง ถามจนเรารู้สึกว่าเขาน่าจะรำคาญเรา แต่เราก็ไม่ได้หยุดถามนะ ยังถามต่อในสิ่งที่เราไม่เข้าใจ เหมือนกับว่าเรากำลังเรียนพิเศษ+ทำงานจริงไปด้วย จนเราปรับตัวได้ เราเริ่มทำงานได้ดีขึ้น สนุกกับมันมากขึ้นและเราก็รู้สึกว่าเราชอบมันมากขึ้น ที่นี่มีความกดดันมากมาย แต่มันเป็นความกดดันที่มีความสุขนะ เพราะความกดดันนั้นไม่ได้อยู่ที่เราคนเดียว เรามีทีม เราทำงานด้วยกัน กดดันด้วยกัน โดนด่าด้วยกัน ดีใจด้วยกัน สำเร็จด้วยกัน เรารู้สึกว่าโชคดีนะที่ได้ฝึกงานที่นี่ ได้เคยเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ครับ ต่อไปว่ากันด้วยเรื่องของมื้อกลางวัน ตั้งแต่รู้จักกับมื้อกลางวันที่เมาเทน ผมก็ลืมข้าวเย็นไปทันที บางมื้ออิ่มยันเช้าของอีกวัน ที่นี่ ใครไม่กินมัน อยู่ไม่ได้นะครับ เวลาที่เมาเทนจะเดินไวกว่าชาวบ้านเขา 1 วัน เหมือน 1 ชั่วโมงมันไวจริงๆนะ 2 เดือนเหมือน 2 อาทิตย์ อย่างว่าแหละ เวลาเราทำอะไรแล้วมีความสุข เวลามักจะผ่านไปไวเสมอ เอ๊ะ นี่ผมเล่าเยอะไปรึป่าว

ถึงพี่ทั้ง 3 คน

พี่ต๊ะ : พี่ต๊ะเป็นคนที่เล่าเรื่องอะไรก็ตลกชอบมีประสบการณ์ชีวิตมาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆผมชอบมาก ชอบเวลาพี่ต๊ะจาม,ดีใจ เบอร์แรงมากครับ แต่เวลาพี่ต๊ะทำงานพี่ต๊ะเป็นคนที่จริงจังถึงขีดสุดในการทำงาน ด่าคือด่า ชมคือชมจริงๆ แต่คำด่าคำติชมของพี่ต๊ะมีประโยชน์ต่อตัวผมมากครับ เวลาช่วงไหนไม่ค่อยมีงาน พี่ต๊ะก็จะมีเทคนิคใหม่ๆมาให้เราเรียนรู้อยู่บ่อยครั้ง

พี่อร : ช่อง 7 มีเชฟชุมพล เมาเทนมีพี่อร พี่อรเป็นคนที่ทำกับข้าวอะไรก็อร่อยครับถึงบางครั้งพี่อรจะบอกว่ายังไม่อร่อย ผมกินยังไงก็อร่อยนะ  เวลากับข้าวตรงไหนเหลือเยอะ พี่อรก็จะบอกให้คนที่อยู่ข้างหน้ากินให้หมด อารมณ์เหมือนแม่บอกลูกเลยครับ พี่อรใกล้จะคลอดแล้วดูแลสุขภาพด้วยนะครับ

พี่เกียรติ : พี่เกียรติคือเจ้าพ่อมุก ชอบปล่อยมุกให้ทุกๆคนฟัง ไม่รู้คนอื่นฮามั้ย แต่ผมแอบฮา บางครั้งต้องแอบจด ชอบเวลาที่พี่เกียรตินึกคำไม่ออกแล้วพูดผิดเป็นอีกคำนึงอย่างเช่น น้ำชเวปส์ พี่เกียรติพูดเป็น น้ำชแวปส์ ฮ่าๆ

MTV900

เป้ : เป้เป็นคนแรกที่ทักเราตอนมาฝึกงานวันแรกและเป็นคนที่เราถามงานบ่อยสุดในช่วงแรก เพราะเรานั่งไกล้กัน แต่เราได้เจอเป้น้อยที่สุดในบรรดาเพื่อนทั้งหมด เพราะเป้เป็นอีสุกอีใสหายไปสองอาทิตย์ได้ จำได้ว่าช่วงนั้นเกือบลืมหน้าเป้ไปแล้ว หยอกๆ

นัท : นัทเป็นคนพูดน้อยมาก แต่ก็พูดอยู่นะ แรกๆก็คิดว่านัทคงยังไม่สนิทกับคนอื่นเลยไม่ค่อยพูด พอเวลาผ่านไปจนผมใกล้ครบกำหนดฝึกงาน นัทก็ยังพูดน้อย ฮ่าๆ ช่วงหลังๆมา ใครๆก็เรียกนัทว่าเส เพราะนัทบอกนัทจะเป็นทหาร ผมชอบหันไปถามนัทให้นัทช่วยดูงานอยู่บ่อยครั้งว่างานผมโอเคมั้ย นัทมีคำพูดที่ติดปาก อะไรก็ได้ , แล้วแต่

เอก : พ่อหนุ่มหน้ามน สำหรับเอก เราน่าจะสนิทด้วยกันมากที่สุด ในเรื่องของความกวนตีนเราคือทีมเวิร์ค เราเป็นคนสมุทรปราการเหมือนกันแต่อยู่คนละฝั่ง เอกเป็นคนที่ทำงานเก่งมากๆ(ส่วนตัวผมเขาเก่งที่สุดในรุ่นนะ) ทำงานส่งพี่ต๊ะที่ไรก็สวย ขั้นเทพเลยแหละ ผมคอยดูงานของเขาอยู่บ่อยครั้ง เวลาหาอะไรไม่เจอ ทำอะไรไม่ได้ ถามเอก เอกจัดให้ เอกมักทำเรื่องยากให้เป็นเรื่องง่ายเสมอ

นุ๊ก : นุ๊กเป็นอีกหนึ่งคนที่เก่งมากๆ ผมก็คอยถามนุ๊กบ่อยอยู่เหมือนกัน ในเรื่องของการทำงานผมคิดว่านุ๊กเป็นคนที่มีน้ำใจมากที่สุดเลยแหละ เวลาผมโดนสั่งงานมา นุ๊กจะคอยถามเสมอว่ามีไรให้ช่วยมั้ย เป็นคนที่ตั้งใจทำงานมา จริงจังสุดๆเลยแหละ

อาม : แรกๆผมคิดว่าผมไม่น่าจะสนิทกับอามได้เลยแหละ แต่มันก็เป็นแค่ความรู้สึกส่วนตัว อาทิตย์แรกโปรแกรมผมยังเป็นรุ่นเก่าอยู่ อามก็จัดการให้ พอเราได้คุยกัน เรามีสิ่งที่ชอบเหมือนกัน เล่นเกม,ดูบอล เวลาคุยเรื่องเกมเรื่องบอล จะคุยกันมันมาก ช่วงหลังมาเราสนิทกันมากขึ้น อามก็ส่งหนังให้ดู ซั่มกระฉูด ทะลุโตเกียวบ้าง เต้าพิฆาติบ้าง

มิ้ว : มิ้วเป็นผู้หญิงที่โดนแกล้งอยู่เป็นประจำ มิ้วเคยเป็นทอมมาก่อน แต่ตอนนี้มิ้วเป็นแฟนอาม อามเปลี่ยนทอมให้กลายเป็นเธอ ชาบูครับ เราค่อนข้างที่จะสนิทกันนะผมชอบเล่นมุก มิ้วเป็นคนเส้นตื้น บางวันเล่นมุกตอนกินข้าว ข้าวพุ่ง ขำเหมือนจะขาดใจอะไรประมาณนั้น

ไกด์ : ไกด์เป็นคนนิ่งๆ ไม่ใช่นิ่งแบบนัทนะ มีเล่นมุกบ้างเบาๆ ไกด์ชอบโดนยิงอยู่บ่อยครั้ง(หลับกลางอากาศ) ขนาดนั่งข้างพี่ต๊ะก็ยังโดนยิง ฮ่าๆ

ขอให้ทุกอย่างยังเหมือนเดิมเวลาที่เจอกันใหม่นะ ขอบคุณ 2 เดือนที่มีค่านะครับพี่ๆเพื่อนๆ

เต๋า จตุรงค์ สู้ไพริน
ภาควิชาโฆษณาและธุรกิจบันเทิง
คณะวิทยาการจัดการ
มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา