อาร์ต ณัฐพนธ์ สาพิมาน

สวัสดีครับผม  อาร์ต ณัฐพนธ์ สาพิมาน รุ่น#mjr2002 จากวิทยาลัยอาชีวศึกษาสันติราษฎร์ สาขา กราฟิกมัลติมีเดีย ที่มาฝึกที่ Mountain Studio ก็……. พูดได้ป่าวหว่า เอาเป็นว่าตอนแรกไม่รู้จักกับ Mountain Studio เลยไม่รู้อะไรเลยจริงๆแต่ก็เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ เราได้มาเจอประสบการดีๆที่หาจากที่ไหนไม่ได้แน่ๆ วันแรกที่มา ก็มาด้วยความตึง ด้วยความเกรงใจมากเพราะอยู่ๆก็มาที่นี้แล้วด้วยการสื่อสารที่ไม่ดีพอไม่ได้เอา Note Book มาอีกแล้วพี่ๆหัวหน้าเขาจะคิดยังไงกับเรา จะตึงขนาดไหน คิดต่างๆนาๆ แต่พอแนะนำตัวกันได้สัมผัสแล้วก็ รู้สึกแบบ เข้……………. ไม่รู้จะพูดไงแต่แบบ สนุกมากๆทั้งการทำอาหารกันเอง ทำความสะอาด เมื่อคุณมาสัมผัสก็จะรู้เองแหละว่าเป็นยังไง แต่หลังจากได้ทำงานที่บริษัทได้ซักพักด้วยโรค COVID-19 เลยทำให้เราทุกคนต้องห่างกันเป็นระบบ WFH แทนการเข้าบริษัท งานก็ส่งกันผ่านไลน์ แรกๆก็ตะกุกตะกัก เพราะมันเป็นการเปิดประสบการใหม่ WFH แต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี

พี่อ๋อม : ตั้งแต่แรกที่ได้เจอเลย คิดว่าพี่เขาต้องเป็นคนเงียบๆ เก็บตัวโลกส่วนตัวสูง น่าจะเข้าหายาก แต่พอได้ทำงานไปพักแล้วก็รู้สึกว่า เขาเป็นกันเองมากๆ คุยด้วยสนุกมากๆเลย แต่ก็เสียดายที่ได้ทำงานด้วยกันแปปๆก็ต้องแยกกันเพราะ COVID-19 ถ้าได้อยู่ด้วยกันอีก ก็คงจะดีกว่านี้

พี่ซาร่า : เอาหละคนนี้บอกเลย เข้าหายากมาก เพราะดูๆแล้วพี่เขาเป็นคนวางตัว เราก็เป็นคนขี้เล่น แต่ก็ไม่อยากไปเล่นๆหยอกๆพี่เขาเยอะ กลัวพี่เขาไม่ชอบอะไรแบบนี้ แต่ก็ได้รู้จักกันตอนทำอาหาร และได้รู้ว่าจริงๆพี่เขาก็เป็นคนสนุกๆ ขำๆ ไม่ต่างจากพวกผมมากเท่าไร และก็เสียดายที่ได้ทำงานด้วยกันแปปเดียว 

มาถึงเดอะแก๊งที่มาด้วยกัน 

เล็ก : เล็กเป็นเด็กที่ทำอะไรเกินอายุไปอยู่มากเลย แต่ก็เข้าใจแหละ ก็รู้จักกันมาก่อนแล้ว ก็พอรู้แล้วว่าน้องเป็นคนยังไง ชอบที่น้องพยายามปรับตัว พยายามทำงานให้ได้ ถึงปัญหาชีวิตน้อง จะมีเข้ามาไม่หยุด แต่น้องก็พยายามข้ามไปได้ตลอดมา ก็ขอให้ทำแบบนี้ไปตลอดนะ

ธาม : เป็นเพื่อนร่วมสาขากันตั้งแต่ ปวช.1 จนได้เป็นเพื่อนร่วมห้องกันใน ปวส ก็ก่อนจะทำงานก็โอเครนะอย่างน้อยก็พี่เพื่อนโว้ยยยยย…. ช่วยๆกันทำช่วยๆกันไปไรงี้ ก็คือช่วยกันไปกันมาสนุกดีตอนอยู่วิลัยไม่ได้คุยกันไม่ได้สนิทกันเลยแต่พอมาทำงานด้วยกัน 2 อาทิตแรกเลยทำให้รู้นิสัยกันมากขึ้นแต่ก็ด้วยนั้นแหละเพราะ COVID-19 เลยทำให้ห่างๆกัน โดยรวมก็ดีเลยเป็นเพื่อนที่ดีมากๆคนนึง

ต่อไปก็เจ้าบ้าน 3+1

พี่ต๊ะ : วันแรก ตึง ตึงตั้งแต่เดินเข้ามาแล้วเจอพี่เขานั่งอยู่น้าคอม สัมผัสได้ถึงรังสีที่ออกมาทำให้มันกดดันหน้าดูเลยแต่จริงๆก็เป็นคนที่แค่จริงจังกับงานพอเวลาเล่นหรือว่างจากงานก็สนุก ยิงมุขแบบรัว รัวเกิน ละส่วนใหญ่ก็จะจาง ไม่รู้จะตบให้ยังไงจริงๆพี่ ชอบพี่เขาตรงที่ว่านิสัยพี่เขาเหมือนๆกับเราอะ เวลามีงานก็ทำๆๆๆๆๆๆ ไม่สนใจอะไรเลย เวลารู้สึกว่า ถ้าแบกงานจัดงานมันจะวุ่นวาย ก็จะทำมันคนเดียว ผมเป็นแบบนี้ตลอด งานกลุ่มก็ทำมันทึกหน้าที่อะ 5555555 ผมรู้สึกดีใจนะ พี่ได้มาฝึกกับพี่ ถึงตอนแรกจะไม่รู้เรื่องเลยก็ตาม พี่เป็นคนสอนอะไรมากมายให้กับผม ให้ผมรู้จักโลกมากขึ้นไปอีก ขอบคุณครับ

พี่อร : เป็นเหมือนพี่สาว ที่ค่อยดูแลโดยรวมทั้งงานอาหารการกิน ไหนจะเลี้ยงลูกอีก เรื่องอาหารการกินก็เก่งไม่ว่าจะคิดเมนูอะไรไปก็จะออกมาอร่อยเพราะมีพี่อรช่วย เรื่องงาน จะเป็นพี่ที่ค่อยเช็คงานคู่กับพี่เบ้นเพราะบางจุดที่ว่าละเอียดแล้ว พี่ๆเขาก็จะมองเห็นว่ายังมีพลาดอยู่ให้แก้ไข และเป็นแม่ตัวอย่างที่เลี้ยงลูกไปทำงานไป ค่อยให้กำลังใจตลอด ถึงบางทีจะแอบด่าด้วยก็ตาม 5555555555 

พี่เบ้น : ตอนเจอแรกๆก็คิดว่าเป็นคนเงียบ เสียดายที่พึ่งมารู้จักพี่จริงเอาตอนจะจบเพราะจริงๆแล้วคุยสนุกแต่ก็ด้วยนั้นแหละเพราะ COVID-19 เลยทำให้ไม่ได้คุยกันพึ่งจะมาคุยกันจริงๆคือจะจบแล้ว เรื่องงานก็ เป็นพี่ที่มีเทคนิคเยอะมากในการใช้โปรแกรม การถ่ายรูป เป็นพี่ชายที่ถ้ารู้จักจริงๆน่าจะสนุกกว่านี้แน่ๆเสียดายจริงๆเสียดายแบบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ถ้าได้อยู่ด้วยกันมากกว่านี้ ก็คงได้เรียนรู้วิชาใหม่ๆ ที่ตัวเองยังไม่รู้อีกมาก และได้แลกเปลี่ยนมุมมองกันอีกมากกกกก

น้องฌาดา : ก็เอาจริงๆแล้วผมชอบเลี้ยงเด็กนะเพราะหลานๆในตระกูลผมผมก็เคยเลี้ยงมาหมดแล้วแต่พอเป็นลูกของคนอื่นก็กลัวว่าจะไปทำลูกเขาร้องไห้ไหมด้วยหน้าตาและไม่ควรชอบเลี้ยงเด็กเลยไม่ค่อยได้ช่วยเลี้ยงเท่าไหร่แต่พอมาเจอน้องวันสุดท้ายแล้วก็ดีใจที่น้องไม่ได้กลัวเรา เป็นเด็กร่าเริงมากรวมๆน่ารักดี

#MJR2002
สุดท้ายก็ต้องขอบคุณพี่ๆมากที่รักพวกผมมอบโอกาสดีๆประสบการณ์ดีๆมากมายถ้าไม่ติดเรื่องโรคระบาดคงจะได้ประสบการณ์อะไรมากกว่านี้แต่ผมก็ไม่ผิดหวังเลยที่ได้มาที่นี้อยู่ที่นี้มีความสุขความทุกข์ มีทุกอย่างไปด้วยกัน ขอบคุณพวกพี่ๆทุกคนจริงๆครับ