“เรียนศึกษาศาสตร์มา บริษัทไหนเขาจะรับเข้าไปทำหน้าที่ Developer วะ” นั่นคือความคิดแรกที่พุ่งเข้ามาในหัวของผมเมื่อผมถึงวันที่จะต้องเตรียมตัวเพื่อค้นหาที่ฝึกงานให้ตัวเอง…
สวัสดีครับ ผม ไกด์ MTV 900 คนที่เรียนสายครึ่งๆกลางๆมา แล้วมาตะลุยเขาลูกนี้ด้วยการนับ 1 ใหม่
ก่อนที่จะสมัครฝึกงานที่นี่ ประโยคคำถามนั้นมันได้ตามหลอกหลอนผมมานานเป็นเดือนๆ ยิ่งใกล้วันส่งโปรไฟล์ให้อาจารย์ยิ่งกดดัน ด้วยสาขาส่วนมากจะสอนเน้นไปทางการสอน(เพื่อเป็นครู) การผลิตสื่อทางการศึกษา การออกแบบกราฟิกต่างๆ มีเพียง 21 หน่วยกิต จาก 167 หน่วยกิต ที่พอจะปูพื้นฐานให้ได้เขียนโค้ดบ้าง จนช่วงหลังๆ แอบคิดว่า เราคงสู้เขาไม่ได้หรอก ฝ่ายกราฟิกก็คงจะทำไม่ได้ คงได้สุ่มเลือกที่ฝึกงานวันคัดเลือกทีเดียวเลย แต่แล้วความอยากของตัวเองมันก็ทำให้ไม่สนใจความคิดนั้น ทั้งอาจารย์ช่วยแนะนำเปิดความคิดให้ใหม่ และ บังเอิญไปเจอชื่อเว็บ Mountain ใน ลิสรายการฝึกงานของรุ่นพี่ (แต่ไม่มีใครเคยมา) ก็เลยได้ลองเข้ามาดูรายละเอียดในเว็บไซต์ พอดูหน้าเว็บอ่านกฎ คุณสมบัติแล้ว รู้สึกเลยว่า ต้องมาที่นี่ให้ได้ มันต้องมีอะไรอยู่แน่ๆ วันนั้น วันที่ 5 ตุลาคม 2017 จึงรีบสอบถามไปที่ Line ที่ขึ้นอยู่หน้าเว็บ ว่ายังส่งผลงานได้อยู่ไหม (เพราะช่วงนั้นหน้าเว็บขึ้นกำหนดวันแล้วมันใกล้จะหมดเขตแล้ว) ข้อความที่ตอบกลับมาคือ ยังเปิดรับอยู่ แต่ให้รีบส่ง เพราะจะคัดเลือกในวันศุกร์ที่จะถึงนี้ (วันที่ 5 คือวันพฤหัส) งานเข้า ความซวยเกิด เนื่องจากพอทของตัวเองยังไม่ได้ทำเลย งานเผาจึงบังเกิด นั่งสร้างพอทของตัวเองขึ้นมา แล้วก็รอผลอย่างแห้งๆใจ ตอนนั้นคิดว่า คงไม่รับแน่ๆ แต่ก็อยากจะลองดื้อส่งไปเผื่อฟลุ๊กติด วันที่ส่งก็ได้รับตอบกลับมาว่า จะติดต่อกลับภายใน 10 วัน ถ้าเงียบแสดงว่า วืดดด ผมก็นับวันรอเลยฮะ เช็คเมลทุกวัน อาจารย์ก็พูดกดดันว่าต้องรีบหาให้ได้แล้วใกล้ถึงวันแล้ว จนเวลาผ่านไป ประมาณวันที่ 10 ขณะนั่งเรียนอยู่ มีเมลเข้ามา เป็นเมลแจ้งผลสมัครฝึกงาน ผมนี่รีบวิ่งเอาไปให้นุ๊กดู แล้วดีใจกันอยู่สองคนในห้องจนอาจารย์ถามว่าเป็นอะไร ฮ่าๆๆๆๆ ก็คนมันดีใจ แล้วหลังจากนั้นก็รีบตอบกลับเมลไป แต่ว่าด้วยความดีใจ ไม่ได้เช็คเมลที่ตอบกลับมาว่าให้ไปรายงานตัวหน้าเพจ จนเกือบข้ามปี เข้าไปส่องเพจถึงเห็นว่า เอ้า เขาไปรายงานตัวกัน ซวยแล้ว จะวืดที่ฝึกงานไหมวะ แต่ก็โล่งใจเมื่อมีจดหมายตอบรับส่งกลับมาที่ภาค ตอนนั้นก็อุ่นใจแล้ว พร้อมลุย ฮ่าๆๆๆๆ
วันแรกที่เข้ามาทำงาน งงมากเมื่อทุกคนกำลังจัดโต๊ะกันอยู่ แล้วจู่ๆก็มีผู้ชายคนนึงพูดขึ้นว่า นั่งรอก่อน “พี่เจ้าของบริษัทยังไม่มา” ก็เลยนั่งไปอยู่พักนึง แล้วก็ถามไอ้นุ๊กว่า ใช่หรอวะ เด็กฝึกงานหรอวะ ทำไมเด็กฝึกงานคนนึงไปนั่งโต๊ะแมค คนอื่นเขานั่งโต๊ะธรรมดา คราวนี้ก็เปิดหน้าเว็บดูรูปเลยฮะ แต่หน้าก็ไม่มีหนวด นั่งเถียงกันอยู่นาน รอจนสุดท้ายพี่อรเดินออกมา เลยเอาเอกสารไปส่ง พี่ต๊ะจึงเริ่มเฉลยว่าโดนแกล้ง แล้วก็ให้แนะนำตัวกัน ในวันแรกที่มาฝึกงาน โคตรกดดัน งงไปหมดว่าเขาทำอะไรกัน ทักษะที่เตรียมมาคือนั่งโค้ดเองทุกบรรทัด แต่ที่นี่ใช้ WordPress งานเข้าอีกละ เคยเรียนใช้มาแค่นิดเดียว เกร็งไปหมด ไม่กล้าทำอะไรเลย งานก็งานลูกค้าจริง ได้แต่นั่งเงอะๆงมๆ แล้วก็ถามมิ้วที่นั่งข้างๆเอา เหมือนได้เริ่มใหม่จริงๆ วันแรก พี่เกียรติก็ได้มอบงานให้ทำระบบ แล้วเราก็นั่งออกแบบระบบ แล้วก็จะเริ่มโคดเอง แต่แล้วก็ได้ความงงขึ้นไปอีก เมื่อพี่เกียรติบอกว่าทำไมไม่ใช้ Framework เขียน เห้ยยยย นั่นมันนน คืออะไรว๊า ฮ่าๆๆๆๆ ทุกอย่างที่เรียนมาพังทลายลงหมดในวันเดียว จากที่เคยคิดว่าเราพอทำได้ กลายเป็น 0 หมดเลย ไม่รู้เรื่องอะไรเลยว่าต้องทำขั้นตอนยังไง จะถามในวันนั้นก็ได้แค่ถามนิดๆหน่อยๆ เพราะพี่ๆเพื่อนๆก็ดูยุ่งๆกับงาน ได้แต่นั่งงมโค้ดใน Google ทั้งๆที่ยังไม่เข้าใจหลักการทำงานของ Framework ตัวนั้นเลย ยอมรับเลยว่าวันแรกที่อยู่ อึดอัดมากๆ เพราะเป็นคนที่รู้สึกว่าอยู่ที่ไหนมันต้องทำประโยชน์ให้เขาได้สักนิดก็ยังดี แต่วันนั้นกลายเป็นตัวถ่วงไปโดยปริยาย ได้แต่คิดว่า ขอให้หมดวันเร็วๆ จะกลับไปตั้งหลักใหม่ วันถัดไปจะลุยใหม่ พอถึงตอนกลับ ระหว่างที่เดินกลับ อาร์มก็ได้คุยด้วย ถาม แลกเปลี่ยนความรู้กันเพราะฝึกงานสาย Developer เหมือนกัน (จากตอนแรกมันนั่งนิ่งมากอ่ะ โคตรขรึม ไม่กล้าคุยด้วยกลัวมันต่อย ฮ่าๆๆๆๆ ก็เลยได้คลายความเครียดลงบ้าง เอ้อเกือบลืม ตอนพักเที่ยง พยายามจะคุยจะเล่นกับคนอื่นอยู่นะ แต่ว่าก็เหมือนเสียงเราเบาไป ไม่ค่อยกล้าพูดดัง ทำให้คนอื่นอาจจะไม่ได้ยินมุขที่เล่น แต่ก็ยังดีที่ไอ้เต๋ามันบอกว่าได้ยินๆๆๆ อยู่เรื่อยๆ มันให้กำลังใจแบบกวนๆ วันแรกก็เลยดูไม่ตึงมากเท่าไหร่
เวลาผ่านไป ช่วงแรกๆยอมรับเลยว่าเวลาเดินโคตรรร ช้า อยากให้ถึงพักเที่ยงไวๆ เพราะจะได้คุยกับเพื่อนบ้าง จะได้คลายเครียดบ้าง แต่พอเริ่มสนิทกันมากขึ้น กลับรู้สึกว่า เอ้า ยังไม่ทำไรเลยพักเที่ยงอีกแล้วหรอวะ งานยังไม่ถึงไหนเลย บรรยากาศตอนที่อยู่ที่นี่มันสนุกมาก พอจะเล่นก็เล่นแบบเต็มที่ ฮา บ้าบอ บางทีค่อนไปทางปัญญาอ่อนเลยด้วยซ้ำ ฮ่าๆๆๆๆ แต่มันก็โคตรดี พอทำงานก็จริงจังมาก โดนด่าตั้งแต่ช่วงแรกๆเลย เพราะยังปรับตัวไม่ได้ ทำงานไม่ละเอียดด้วย หลังจากนั้นก็เลยทำงานละเอียดขึ้น ตรวจซ้ำหลายๆรอบ ก่อนจะส่ง จนกลายเป็นนิสัยเพิ่มเข้ามาโดยไม่รู้ตัว การกินข้าวเที่ยงที่นี่คือบุฟเฟต์ ทำกินแบบเยอะมากกกก กินเหลือ กินพุงกาง กินท้องแตก กินจนขี้ไหล (อันนี้ไม่เกี่ยว ท้องเสียเพราะไปกินชาบูมาเองฮ่าๆๆๆ) แล้วแต่ละเมนูคืออร่อยมากกกก พี่อรทำอร่อยมาก แถมช่วงหลังๆพี่อรเริ่มทำกับข้าวไม่ไหวเนื่องจากน้องเริ่มซนแล้ว ใกล้จะออกมาหาพวกเราเผ่าเมาเทนแล้ว มิ้ว อาม นุ๊ก ก็รับช่วงต่อ ก็ยังอร่อย ถึงแม้มิ้วอามกลับไปก็ได้มัทมาช่วยเป้ช่วยก็อร่อยอีก ไม่รู้ว่าทำไมมันอร่อย แต่มันก็อร่อยแหละ ไม่เชื่อต้องมาลอง อีกเรื่องตอนกินข้าวคือเรื่องเล่าจากพี่ต๊ะ ชอบนั่งฟังเวลาพี่ต๊ะเล่าเรื่องต่างๆ บางทีผมอาจจะทำหน้านิ่งๆ หรือ เหมือนไม่ตอบรับ แต่จริงๆผมตอบรับอยู่นะครับพี่ ผมกำลังคิดตาม จินตนาการตาม ฮ่าๆๆๆๆ แต่ละเรื่องที่เล่ามันรู้สึกว่า เห้ย ชีวิตอย่าปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยไม่มีแผน มันกลายเป็นสิ่งล้ำค่ามากๆที่ได้จากที่นี่คือการวางแผนชีวิต ที่ไม่คิดเลยว่าจะได้จากการฝึกงาน แต่ก็ได้มาเต็มๆ ขอบคุณมากๆนะครับพี่ อ้อ อีกเรื่องที่ชอบมากๆ เวลาได้รับ มันเหมือนได้รับโบนัสพิเศษ คือเวลาเรกวนตีนพี่ต๊ะแล้วพี่ต๊ะด่า ไอ้ส_ ไกด์ มันเป็นอะไรที่รู้สึกดี ฮ่าๆๆๆๆ ๆๆๆชอบ แต่หลังๆมาดูพี่เครียดๆเลยไม่กล้ากวนเลยฮะ
ถึงพี่ๆ
พี่ต๊ะ : วันแรกที่เห็นที่แกล้งผม ผมคิดจริงๆนะครับว่าพี่เป็นเด็กฝึกงาน เนียนไปเลย ฮ่าๆๆๆๆ
ขอบคุณมากครับพี่ที่ตัดสินใจให้ผมกับนุ๊กมาฝึกงาน ทั้งๆที่บริษัทไม่ค่อยจะรับมาจากที่เดียวกัน ขอบคุณที่ให้โอกาสผมนะครับ ขอบคุณที่แชร์เรื่องราวในชีวิตพี่ ทำให้ผมรู้ว่าแพลนชีวิตตัวเองมันเด็กมากๆ ต้องวางแพลนใหม่และจริงจังมากขึ้น ขอบคุณพี่ที่ช่วยสอนเรื่องเว็บนะครับ พี่อาจจะบอกว่าพี่ไม่ได้สอนอะไร แต่จริงๆแล้วเล็กๆน้อยๆที่พี่สอนผมทำ มันคือสิ่งที่ผมรู้สึกว่ามันโคตรเจ๋ง การทำ Menu การทำ Banner มันรู้สึกเจ๋งมากเลยพี่ สิ่งที่โคตรนับถือพี่คือ พี่โคตรแยกแยะเรื่องงานและเรื่องเล่นได้อย่างชัดเจน ไม่ได้เอามาปนกันเลย ถึงแม้บรรยากาศมันจะทำให้ดูปนๆกันไปบ้าง แต่พี่แบ่งได้ชัดด้วยตัวของพี่ และพี่มีความใจเย็นในความอารมณ์ร้อนของพี่สูงมากๆ หลายครั้งที่พี่จะด่า แต่พี่ก็เก็บไว้ได้ แล้วค่อยเอามาด่าในเวลาที่เหมาะ อันนี้ผมขอนำไปเป็นต้นแบบในอนาคตนะครับ หลังจากนี้พี่ต๊ะจะเป็นคุณพ่อมือใหม่แล้ว ผมก็ขอให้น้องไม่ซนมากนะครับพี่เป็นเด็กดีของพี่ต๊ะพี่อรนะครับ
พี่อร : วันแรกที่เจอ พี่อรดูนิ่งๆ ดูเหมือนจะใจดีแต่สิ่งที่แสดงออกคือนิ่งๆ ผมก็ทำตัวไม่ถูกเลยครับ แต่หลังจากวันนั้นพี่อรก็เป็นพี่สาวที่ใจดีมากกกกกกกกกกกก ใจเย็นมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก และแข็งเกร่งมากกกกกกกกก เป็นคนท้องแก่ ที่เดินไปไหนมาไหนได้แบบสบายชิลๆ เหมือนเอาหมอนมายัดไว้ที่ท้องเฉยๆ พี่อรเป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมากกกก และคำนวณราคาอาหารได้เป๊ะสุดๆ ถึงแม้ช่วงหลังๆจะจำสลับระหว่างผักชีกับต้นหอมบ่อยไปหน่อย(หยอกๆครับพี่ ฮ่าๆๆๆๆ) เอาเข้าจริงผมก็ไม่ค่อยได้ปรึกษาอะไรกับพี่อรเลยยกเว้นเรื่องงาน มีคุยบ้างตอนได้ออกไปข้างนอกนิดๆหน่อยๆ แต่ว่าพี่อรจะมีรอยยิ้มกับมุขเล็กๆที่จะคอยฮีลให้หายจากอาการเครียดเรื่องงานได้ ส่วนเวลาไปข้างนอกไกลๆหรือเวลาปิ้งย่างอยู่หน้าบ้านพี่อรก็จะมีเรื่องมาเล่าให้ฟัง โดยเฉพาะเรื่องผี ฮ่าๆๆๆๆ ผมฟังพี่อยู่นะครับ ถึงแม้ทุกคนในรถจะหลับไปแล้วแต่ผมก็ยังไม่หลับยังตั้งใจฟังอยู่นะพี่
ใกล้ถึงวันที่น้องจะได้ออกมาข้างนอกแล้ว หลังจากแอบถีบพี่อรอยู่ข้างในตั้งนาน ฮ่าๆๆๆๆ สู้ๆนะครับพี่ ขอให้พี่ๆและน้องสุขภาพแข็งแรงนะครับ ขอให้น้องไม่ซนมากจนเกินไปนะครับ
พี่เกียรติ : โปรแกรมเมอร์สุดหล่อสายฮาคารมดีมีมุขสุดเจ๋งมาหยอดทุกวันต้องยกตำแหน่งนี้ให้พี่เขาเลย ขอบคุณพี่มากๆนะครับที่ช่วยโปรเจคผมอย่างเต็มที่ในสัปดาห์สุดท้ายของพี่ทั้งๆที่งานพี่ก็ยังยุ่งๆอยู่ ถ้าไม่ได้พี่ผมคงไม่รู้จะเริ่มยังไงเหมือนกัน ขอบคุณพี่ที่สอนทำงานมาตลอดนะครับ ขอบคุณที่คอยแก้บัคให้ด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
สำหรับพี่เกียรติจะเป็นคนที่คอยเดินมาตบไหล่แล้วก็พูด ว่ะ เทพไกด์ ทั้งๆที่ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย เหมือนพี่เหงา (หยอกๆๆๆๆ) พี่เกียรตินอกจากจะสอนเขียนเว็บแล้ว พี่ยังมีมุขมาคอยหยอด คอยเล่น คอยชวนแกล้งไอ้มิ้วด้วย ทำให้บรรยากาศไม่เครียดไม่เหงาจนเกินไป จนวันที่พี่ไป เริ่มรู้สึกเงียบๆเลย ไม่มีรถสุดเจ๋งขับไปซื้อน้ำแข็งด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
หลังจากพี่เลือกทางของตัวเองแล้ว ขอให้พี่ประสบความสำเร็จในทางที่พี่เลือกเดินนะครับ สู้ๆนะครับพี่ ขอบคุณทุกๆอย่างที่พี่มอบให้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันครับ ดูแลสุขภาพด้วยนะครับพี่ ส่วนเรื่องผู้หญิงก็เพลาๆลงบ้าง เงินเดือนหายเพราะเปย์สาวกับลงอ่างหมดแล้วมั้งเนี่ย ฮ่าๆๆๆๆ
พี่ต่อ : พี่ที่เจอตอนเช้าและตอนเย็น ฮ่าๆๆๆๆ ตอนแรกแอบงงมากๆว่าพี่คือใคร และไม่รู้ว่า พี่เป็นน้องแท้ๆของพี่ต๊ะรึเปล่า พี่ต่อก็จะรู้จักเวลาทำภารกิจกันตอนเย็น สำหรับพี่ต่อผมก็ขอบคุณพี่ที่คอยเป็นกำลังหลักในการซ่อมแซมออฟฟิศนะครับ
ขอให้พี่ต่อสุขภาพแข็งแรงนะครับ เห็นกลับดึกๆบ่อย ดูแลตัวเองดีๆนะครับพี่ อย่าพึ่งขับมอไซไปเจอตำรวจอีกนะครับ ฮ่าๆๆๆๆ
ถึงเพื่อนๆ
เต๋า : มึงจะอายุสั้นไปไหนว๊า กำลังจะสนิทกันอยู่แล้วเชียว ฮ่าๆๆๆๆ ขอบคุณมากๆที่แอบได้ยินแอบฟังเวลาเล่นมุข ขอบคุณที่สร้างสีสันให้ออฟฟิศแบบโคจรสีสันอ่ะ สำหรับเต๋าเป็นเพื่อนที่ไม่เคยมีมาก่อนเพราะบุคลิกเป็นคนที่ทำอะไรก็ฮา โคตรเจ๋งอ่ะ ส่วนการทำงานเป็นคนที่มีภาวะผู้นำสูงมากกก และความทะเยอทะยานที่อยากจะรู้สูงมากกก จากทำไม่เป็นก็กลายเป็นเทพได้อ่ะ โคตรนับถือ ขอให้ได้เป็นทหารเรือสมความตั้งใจนะ ส่วนถ้านายกลัวเมียอ่ะ ให้นายออกจากแก๊งค์เราไปเลยยย
นัท : นัทเป็นคนเงียบๆที่ตอนแรกไม่รู้ว่าจะเข้าถึงมันได้ยังไงเลย แต่จู่ๆมันก็มาคุยด้วยหว่ะ หลังจากนั้นก็เริ่มได้กวนตีนบ้าง พอให้ได้สนิทกัน จนมาส่องสาว ในเฟส? ในไอจีด้วย ฮ่าๆๆๆๆ หลังจากนี้ก็สู้ๆในเส้นทางทหารละกัน ถ้าได้เข้าไปแล้วก็ฝากเต๋าด้วยละกัน ถ้าเป็นเสธเมื่อไหร่อย่าลืมนะ 55555
อาร์ม : ตอนแรกที่เห็นดูเนิร์ดมากๆ แต่ก็มีความหน้าตึงๆเช่นกัน รู้สึกว่าจะต่อยไหมว๊า 5555 แต่อาร์มจริงๆแล้วเป็นคนที่โคตรมีความเป็นผู้นำและเก็บอารมณ์เก่งมากๆ บางทีหัวร้อนมากๆแต่ก็ยังดูปกติได้ โคตรเจ๋ง อาร์มเป็นคนที่กล้าจะทำ ทำเอง ลุยเอง ใครไม่ทำอาร์มทำเอง โคตรบู้ ขอบคุณมากๆที่คอยช่วยเหลือมาตลอด คอยปลุกกันมา ในช่วงที่ผ่านมือปืนมาด้วยกัน ฮ่าๆๆ และโคตรนับถือเลยเรื่องไอ้มิ้ว มันบ้าๆบอๆขนาดนั้นทนมันได้ด้วย ฮ่าๆๆๆๆ ว่างๆแวะไปเล่นสารคามก็เรียกกันด้วยนะ
มิ้ว : มิ้วคือคนแรกที่คุยด้วยเพราะเดินมาบอกพาสเวิร์ด ตอนแรกคิดในใจ มึงจะพูดเร็วไปไหนวะ พิมพ์ไม่ทัน แต่พอนั่งเรียงพาสเวิร์ดดีๆ อ้าวมันเป็นคำนี่หว่า ฮ่าๆๆๆๆ มิ้วเป็นผู้หญิงที่อัธยาศัยดีมากกกกก ดีโคตร ดีเกิ๊นนนน จนเหมือนคนบ้าละ ในช่วงแรกขอบคุณที่แนะนำอะไรหลายๆอย่าง แต่หลังๆมาก็ นะ ฮ่าๆๆๆๆ หลังจากนี้ก็ให้มั่นใจในตัวเองมากขึ้นนะเว้ย ทำถูกแล้ว ทำแบบที่คิดก็ทำได้แหละ เป็นคนที่ทำงานละเอียด แต่ถ้าสติหลุดก็หลุดไปเลย แล้วก็ลดอาการหัวร้อนกับขี้งอนลงนิดนึงนะ อิอิ
เอก : ตอนแรกดูเหมือนจะเข้าถึงง่าย แต่ไม่หว่ะ พยายามเล่นด้วยแต่มึงไม่เล่นกับอ่ะ จนช่วงหลังๆถึงได้คุยกันมากขึ้น สนิทกันมากขึ้น ถึงได้เล่นด้วยกันมากขึ้น เอกเป็นคนที่ทำงานมีสไตล์เป็นของตัวเอง ในสไตล์นั้นมันจะสวยมากๆ โคตรเจ๋ง แต่ ส่วนใหญ่จะไม่ตรงกับงานลูกค้า ก็ซวยไป ส่วนเรื่องบุคลิก ตอนแรก เป็นคนดูขี้เล่น แต่ก็จริงจังในเรื่องทำงาน แต่หลังๆ มึงเล่นอ่ะ ออกทางปัญญาอ่อนด้วย กวนตี_ ด้วย แต่ลึกๆละก็มีแนวคิดที่มีสาระอยู่บ้างเหมือนกัน ขอบคุณที่พาเล่นมุข ทำให้ช่วงหลังๆมาก็สนุกไม่ง่อมจนเกินไป อาจจะคนละสายเลยไม่ได้ช่วยอะไรกันเท่าไหร่ สุดท้ายก็อยากฝากแค่เรื่องบุหรี่แหละ ถ้าลดได้ก็ลดๆลงหน่อยละกัน คราวนี้ไม่มีทีมไปดูดครบ3 ของจริงละ
เป้ : เป้คือคนแรกๆที่คุยกันตอนจะมาฝึกงานเพราะแอดมาจากเพจ เป็นคนติดต่อหอให้ด้วย แต่พอมาฝึกงาน อ้าว ไม่ได้มาด้วย เขินเลย ดันมาป่วยซะงั้น แถมแพร่เชื้อให้เพื่อนด้วย โคตรพีค ฮ่าๆๆๆๆ เป้เป็นคนกวนตี_ ตามอารมณ์ อยู่ๆก็ด่าอ่ะ เป็นคนที่กินเต้าหู้ไข่เก่งมากเช่นกัน เมนูโคตรสารพัดไข่ต้องคนนี้ ขอบคุณที่ช่วยเหลือเรื่องต่างๆทั้งหาหอ ทั้งพาหาอะไรกิน ทั้งให้พาไปเซเว่น หลังจากนี้ถ้าไปแถวสารคามเรียกด้วยนะเว้ย
นุ๊ก : น่าจะรู้ๆกันอยู่ มาจากที่เดียวกัน แก๊งเดียวกัน ทำงานด้วยกันบ่อยจนไม่รู้จะพูดอะไรละ มองกันคือรู้กัน แต่โคตรเหนือเรื่องการทำกราฟิกและการพัฒนา อย่างที่รู้ไม่ได้เรียนสายตรงมาแต่ทำงานได้อย่างไว พูดไปเหมือนชมกันเอง เอาเป็นว่าเจอกันที่มอ ฮ่าๆๆ
มัท : น้องใหม่ ที่จะเจอพี่ๆล้มหายตายจากกันไปเรื่อยๆ มัทเป็นคนที่เหมือนมาคนละโลกคุยคนละภาษา ฮ่าๆๆๆๆ บางทีเหมือนคนละเผ่า แต่มัทก็เป็นคนพยายามเล่นมุขอยู่เรื่อยๆ กวนตี_ ได้เรื่อยๆ ถึงแม้บางทีมุขที่เล่นจะคนละเผ่าก็เถอะ จะพยายามเข้าใจละกัน ฮ่าๆๆๆๆ เรื่องงานรู้สึกว่าหลายๆงานไอเดียดีมากกก แต่ว่าขาดแค่ทักษะการใช้โปรแกรมในการถ่ายทอดไอเดียออกมา ยังไงก็พัฒนาตัวเองต่อไปละกัน อย่าหยุด ส่วนเรื่องการทำอาหาร ฝากท้องไว้ได้เลยคนนี้ เด็กใหม่ไฟแรง แม่ครัวหัวป่า แห่งทุ่งโปรงทองมาเอง หลังจากพี่ไปก็ฝากดูแลพี่ๆ เพื่อนๆที่จะเข้ามาแล้วล้มหายตายจากไปอีกด้วยละกันนะ
จี้ : น้องใหม่ตัวบวม ที่มีอายุขัยสั้นพอๆกับเต๋า ถึงจี้จะมาเป็นคนสุดท้ายเลย แต่ก็รู้สึกว่าสนิทได้เร็วเพราะเป็นคนอัธยาศัยดี เกือบบ้าเท่ามิ้วเลย ฮ่าๆๆๆๆ หลายครั้งที่เดินมาแกล้งกัน มากวนกัน แต่จี้จะกวนตี_ ยังไม่เป็น อาจจะเป็นแต่ยังไม่สนิทถึงขั้นที่กล้ามั้ง เอาเป็นว่าฝากดูแลพี่ๆกับมัทด้วย เดี๋ยวมันเล่นของใส่น้องนะ ฮ่าๆๆๆๆ เรื่องงานก็พยายามเสพงานเยอะๆนะ สู้ๆ เวลาที่เหลือมันไม่เยอะ เก็บอะไรได้ เก็บไปให้หมด เก็บให้เยอะๆ เอาให้คุ้มค่าที่บินมาจากสงขลา ถ้ากลับไปอย่าลืมส่งไก่ทอดหาดใหญ่ไปให้ที่สารคามด้วยนะ
สุดท้าย สิ่งที่ได้มันเกิดความคาดหมายมาก จากคนที่เรียนศึกษาศาสตร์มา พอได้เข้ามาที่นี่แล้วรู้สึกว่า เห้ย เราก็ทำได้ ตอบคำถามที่ตั้งไว้ตอนแรกได้เลยว่า จะจบอะไรมาไม่สำคัญ ถ้าใจเรามันจะเอายังไงมันก็ได้ ขอบคุณพี่ๆ ที่ถ่ายทอดประสบการณ์ดีๆตลอด 3 เดือนที่ผ่านมา ขอบคุณเพื่อนๆที่สร้างความทรงจำที่ดีและมีค่ามากๆ ขอบคุณน้องๆที่ตามเข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์กัน ขอบคุณที่นี่ MOUNTAIN STUDIO ที่ ๆ มีอะไรมากกว่าคำว่าออฟฟิศ
ไกด์ ธีรภัทร์ วรคำ
ภาควิชาเทคโนโลยีการศึกษาและคอมพิวเตอร์ศึกษา
คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม