เจี๊ยบ นภัสสร ปลื้มใจ

สวัสดีค่ะ ชื่อนภัสสร ปลื้มใจ (เจี๊ยบ) #mjr303 จากมหาวิทยาลัยมหาสารคาม คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ผังเมืองและนฤมิตศิลป์ สาขาออกแบบนฤมิตศิลป์ค่ะ อันที่จะจะสมัครมาตั้งแต่ปีที่แล้วแล้ว แต่ทางมหาวิทยาลัยสั่งเลื่อนฝึกงานซะก่อน มาปีนี้เพื่อนๆในกลุ่มเม้ามอยกันบ่อยมากเรื่องแย่งกันสมัครฝึกงานที่เมาเทน ส่วนเรานั้นค่อยข้างกังวลว่าเมาเทนเข้าจะรับหรือป่าว เพราะปีนี้เพื่อนสมัครกันเยอะ เราไล่สมัครที่อื่นสำรองไว้ด้วย แต่ว่า… 555 + ที่อื่นไม่ตอบกลับมาเลย ถือเป็นความโชคดีที่อย่างน้อยก็มีที่เมาเทนเปิดโอกาสให้เราได้ออกมาเปิดหูเปิดตา หาประสบการณ์ในเมืองกรุง หลังจากส่งใบสมัครไปสักอาทิตย์กว่าก็มีพี่คนนึ่งโทรมาถาม และเดี๋ยวยังไงจะติดต่อกลับอีกที่ แล้วเราก็นั่งรออีเมลตอบกลับทุกเช้าเย็น ผ่านไปอีก 2 อาทิตย์ ก็ไม่เห็นวี่แววเลยจ้า … เราเริ่มทำใจอีกรอบแล้วหาที่ใหม่ ปรากฏว่าเพื่อนที่ได้ก่อนเราโทรไปถามเรื่องเอกสาร แล้วก็ถามถึงว่าพวกเราจะ 4 คนได้ไปด้วยกันหรือเปล่า หลังจากนั้น 2 วันพี่จากเมาเทนก็ตอบกลับมาทางอีเมล “ส่งเอกสารส่งตัวได้เลย” กรี๊ดดดดดีใจมาก 555

ฝึกงานแบบ Work from home วันแรก ก็วุ่นวายไปตามระเบียบ ช่วงแรกเราพิมพ์คุยกับเพื่อนๆ อย่างเดียว และแน่นอนว่าคุยไม่รู้เรื่องจ้า… อุปสรรคค่อนข้างเยอะ พวกเราอดทน WFH มาประมาณ 4 สัปดาห์ ในที่สุด ออฟฟิศก็เปิด ….เย้!!!

พี่ต๊ะ : เจอกันครั้งแรก คือ call ผ่าน lineได้ยินเสียงครั้งแรกคือกลัวมาก คิดในใจคือ แค่เสียงยังขนาดนี้ เจอกันจริงจะขนาดไหน พอได้เจอตัวจริง ได้อ่านสีหน้าของพี่เขาจริงๆ ที่แท้ พี่เขาติดตลกมากกว่า 555 อย่าไปซีเรียส เจอด่าบ้าง คือสีสันในชีวิต

พี่อร : ผู้หญิงทรงคุณค่า เป็นทุกอย่าง ไม่ว่าจะบรีฟงานจากลูกค้า และนำมาบรีฟพวกเราต่อ ค่อยดูแลให้คำแนะนำพวกเราตลอด เป็นแม่ดูแลน้องฌาดา แม่ค้าขายชา 555 ชาอร่อยมากกก หอม หวาน กลมกล่อม และอีกชื่อเสียงอันเลื่องลือ คือแม่ครัว เขาว่ากันว่าพี่อรทำกับข้าวอร่อยมากกกกกกก เสียดายที่ตอนเขียนรีวิวนี้เรายังไม่เคยชิมกับข้าวฝีมือพี่อร

พี่ริท : พี่ใหญ่ของรุ่น #mjr303 เราเป็นคนเข้าใจยาก แต่พี่ริทก็พยายามจนเข้าใจ เป็นคนที่เอาใจใส่ใจดูแลน้อง ๆ มาก ก่อนเข้าออฟฟิศก็ให้คำแนะนำ การปฎิบัติตัวในการอยู่ร่วมกัน ชวนน้องคุย(เพราะช่วงแรกๆ เงียบมาก)
บางเรื่องเราไม่รู้ก็ถามพี่ริท บางเรื่องพี่เขาไม่รู้ก็มาถามเรา โดยไม่ถือตัวเลย

บีม : รู้สึกได้ว่าบีมเป็นคนที่มีความกระตือรือร้นมาก ไม่รู้อะไรก็ถามเลย แบบโคตรตั้งใจอ่ะ ช่วงแรก ๆ เราแบ่งงานให้ทำน้อยกว่าเรา น้องก็ถ่วง ขอทำงานอีกจะได้เท่ากัน เราเห็นถึงความตั้งใจของน้องนะ พัฒนาขึ้นเยอะจากวันแรกที่เริ่มฝึกงานด้วยกันจนถึงตอนนี้ รู้สึกได้เลยว่าอนาคตบีมไปได้ไกลแน่

บูม : น้องสาวแมนๆ คุยคุยกันครับ 55+ ชวนกินขนมเก่งมาก มีอะไรแบ่งตลอด ใจดีให้ยืมมอไซค์ออกไปข้างนอกบ่อยๆ มารยาทดีมาก น่ารัก ทำโต๊ะเคลื่อนนิดหน่อยก็ไหว้ขอโทษละ อันที่จริงนิดๆหน่อยๆก็ไม่ต้องขอโทษก็ได้ 55+ เรื่องงานก็น่ารัก ขยันไม่แพ้เพื่อนบีมเลย

โบว์ : ชวนคุยเก่ง เดินกลับบ้านด้วยกันไม่เหงาเลย 5555 เรื่องงาน ถ้าสอนโบว์ โบว์ก็ทำได้ค่อยข้างดี เป็นสาวแว่นหน้าเด็ก ตอนแรกนึกว่าโบว์เป็นรุ่นน้อง พอคุยไปคุยมา เป็นพี่เฉยเลย

ปลา : เพื่อนจาก มมส. ที่เราเกาะชายมันมาฝึกงานด้วย ปลาเป็นคนที่โทรถามพี่จากเมาเทนว่า พวกเรา 4 คนได้ฝึกด้วยกันมั้ย ก่อนที่จะมีอีเมลแจ้งเตือนทำให้เราอุ่นใจมากขึ้น ระหว่างฝึกงานมิตรภาพที่เคยมีมาก็ไม่เคยจางลงเลย ช่วยกันคิดวิเคราะห์โจทย์ทุกครั้ง

แอ๊นท์ : เพื่อนจาก มมส. อยู่แก๊งเดียวกันตั้งแต่ปี 1 ทำงานกลุ่มด้วยกันจนรู้ใจ รู้สไตล์งานกันหมดแล้ว ช่วงฝึกงานนี้ก็เป็นเหมือนตอนที่เคยอยู่มหาลัย คือ ค่อยให้คำแนะนำ ดูความเรียบร้อยก่อนส่งงานให้พี่อรตรวจทุกครั้ง อีกเรื่อง ขอบคุณที่ค่อยเป็นธุระหาที่พักให้เพื่อนๆ

เอกกี้ : เป็นคนที่ amazing ที่สุด การนั่งเม้ามอยกับเอกกี้มักมีไอเดียร์แปลกๆ ผุดขึ้นมาตลอด ตอนแรกนึกว่าเอกกี้จไม่ได้มาฝึกที่ออฟฟิศด้วยกันซะแล้ว เพราะได้ข่าวว่าหมู่บ้านหล่อน มีคนติดโควิด โดนดองหมู่บ้านไปเป็นเดือน แต่สุดท้ายก็ได้มาฝึกด้วยกันแค่อาทิตย์กว่าๆ แต่ก็สนุกมาก ดีใจที่เราได้มาฝึกด้วยกันครบ 4 คน

เห้อ!! ~ เวลาที่อยู่ด้วยกันมันน้อยเน๊าะ สุดท้ายนี้เราก็แอบหวังว่า เราจะได้ร่วมงานกับพี่ๆและเพื่อนๆ เมาเทนอีก ก็ขอขอบคุณพี่ต๊ะกับพี่อรที่เปิดโอกาสให้เด็กต่างจังหวัดอย่างพวกเราได้เข้ามาหาประสบการณ์ในครั้งนี้ ขอบคุณแอร์เย็น ที่ไม่เคยทำให้เราหัวร้อน 555 และขอบคุณมิตรภาพจากพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ทุกคนค่ะ