ประสบการณ์ฝึกงาน

โจ้ โสรัส บัวศรี

สาขาภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ และสารสนเทศ
คณะคณะวิทยาศาสตร์ประยุกต์

ตอนแรกผมที่เลือกที่นี้เอาจริงๆ อย่างแรกผมอยากลองฝึกงานเป็นบริษัทเล็กๆดูแลน่าจะอบอุ่นดีครับ และเหตุผลที่ สองคือเห็นรีวิวมีพี่ฝึกงาน ชอบเกิลเจนเหมือนกัน ก็เลยสมัครแบบทันที (จริงๆแล้วผลงานที่นี้สวยมาก ก็เลยสนใจครับ)

พอมาทางานวันแรกโครตเกร็งมาก แต่ละคนมีเพื่อนสนิทกันหมดแล้ว มันทาให้ผมค่อนข้างกลัวมากๆ ว่าจะไม่มี เพื่อน TT แต่สุดท้ายเพื่อนๆทุกคนน่ารักดี และสิ่งที่ชอบอีกอย่างคือ ประสบการณ์ใหม่ๆที่ผมไม่เคยเจอเลย เช่น การ ทาอาหารที่บริษัท เอาจริงๆผมโครตอายเลยพี่ผู้ชายที่นี้ทาอาหารเป็นหมด!!! แต่ผู้หญิงทาอาหารไม่เป็น 555 ทาให้ผมมีแรงบรรดาลใจอยากทาอาหารเป็นเหมือนเพื่อนๆบ้าง (ไม่อยากบอก เดี๋ยวนี้แม่ให้ผมทาอาหารแล้วนะพี่ จากที่แม่ ไม่ยอม ขอบคุณมากครับ )

พี่ต๊ะผู้ใหญ่บ้านแห่งเมาเทน : ขอบคุณที่รับน้องโสเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวแห่งนี้ ตอนแรกผมโครตกลัวพี่อะ พี่ เหมือน คิมจองอินแห่งเกาหลีเหนือเลยพี่ หยอกๆ แต่สุดท้ายพี่ต๊ะเป็นคนที่สร้างบรรยายกาศที่ทางานให้ตลกขบขัน ทาให้ สถานที่ทางานไม่เครียดเลยครับ และผมชอบที่พี่ต๊ะให้แง่คิดต่างๆให้กับโส ตั้งแต่เรื่องการค้นหาตัวเอง การวางตัวในสังคม และอื่นๆอีกมากมาย มันเป็นแง่คิดดีๆสาหรับโสมากมาย โสจะจาและนาไปใช้ครับผม

พี่อรเจ๊ใหญ่ประจาเมาเทน : คุณแม่ของผมเอง ขอบคุณพี่อรที่เป็นที่ปรึกษา ถ้าพี่อรไม่ได้ให้คาแนะนาตอนนั้น อาจไม่มีผม ในตอนนี้ครับ ขอบคุณที่พี่อรช่วยสอนทาอาหารนะพี่ เดี๋ยวถ้าผมทาอาหารเก่งๆเดี๋ยวผมจะทาอาหารให้พี่ๆบ้างนะครับ และ ขอบคุณที่พี่อรได้แบ่งปันความคิดเรื่องความรักนะพี่

พี่เกียรติขาเมายาดองเป็นคู่กายและใจ : พี่คนนี้ต้องจัดหนัก เอ๊ะๆ ไม่ใช่จัดหนักแบบนั้นนะพี่ ตอนแรกผมโครตกลัวพี่มาก พี่หน้าโหดมากอ่ะ แถมไม่เหมือนโปรแกรมเมอร์ที่โสเคยวาดในฝันเลยพี่ แต่ถึงพี่จะหน้าโหดแต่หัวใจหล่อมากก โดยเฉพาะตอนที่พี่ให้โสยืมเสื้อกันหนาวที่ตอนไปเที่ยว แม้ว่าพี่เกียรติจะหนาวมากก็ตาม แต่พี่ก็ยอมให้ผมยืมไป เอาจริงๆความรู้สึกตอนนั้นผมโครตเขินอ่ะ (ขณะที่พิมพ์ยังเขินไม่หยุดเลยพี่) ลมหนาวเย็นกลายเป็นความอบอุ่นเลยครับพ่ี และขอบคุณสาหรับที่ช่วยเหลือน้องตลอดเวลานะครับ แล้วก็พี่เกียรติอย่ากินเหล้าบ่อยๆนะพี่ พี่คิดถึงคนในอนาคตของพี่ก็ดีนะ พี่จะได้ใช้ชีวิตกับคนในอนาคตพี่ไปนานๆนะครับ

พี่บอมผู้ที่หยอกทุกเวลา : แหม่ๆพี่คนนี้ หยอกตล๊อดดด ระวังจะเจอน้องโสหยอกกลับนะครับ หึหึ สาหรับพี่บอมแล้ว พี่เป็นอีกคนที่ผมก็กลัวเช่นกัน (สรุปโสกลัวทุกคนนะเนี่ย ) แต่จริงๆพี่ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด พี่เป็นคนขี้เล่นมากๆครับ เวลาโสนึกถึงพี่บอม โสจะนึกถึงพุงพี่ที่ออกมาก่อนเสมอเลยพี่ เท่ดีนะพี่บอม และขอบคุณที่พี่สอนการเขียนโค๊ดนะพี่ และผมจะจาประโยคที่พี่พูดว่า “โปรแกรมเมอร์ต้องขี้เกียจ” เดี๋ยวทาจะทาให้ได้พี่ รอก่อนน่ะ 55 และสุดท้ายพี่บอมดูแลสุขภาพดีๆนะครับ อย่าสู้จนร่างกายไม่ไหวนะพี่

ต้อมเจ้าชายนิทราแห่งเมาเทน : โหมึงหลับตลอดได้ยังไงว่ะ กูแบบไม่เคยเจอใครนอนได้ทุกสถานการณ์เลย สุดยอดจริงๆ แถมพูดได้ตลอดทงั้วันหยุดพูดบ้างนะต้อมเอ้ยยขอบคุณต้อมมากที่ช่วยสอนเขียนโค๊ดทีอ่ดทนความมึนๆของกูและ ขอบคุณที่ทาให้กูรู้จัก บุรีรัมย์มากขึ้น จนกูต้องซื้อเสื้อตามพวกมึงเลย

จ๋อมเอนเตอร์เทนเนอร์แห่งเมาเทน : ช่วงแรกๆ มุขจ๋อมแป้กมาก แต่ไปๆมาๆ ความแป้กจ๋อมนีล่ะ คือความตลกที่แท้จริง โสตลกดีเวลาจ๋อมพูดอ่ะ มันทาให้โสขา และยื้มตลอดเวลาเลย จ๋อมทาให้เมาเทนมีสีสันมากขึ้น โสเข้าใจแล้วว่าทาไมแฟนจ๋อมถึงห่วงจัง อาจจะเป็นเพราะเสน่ห์ความแป้กนีก็เป็นได้นะ และขอบคุณที่ช่วยเหลือตลอดเวลา ยังไงมีอะไรก็เรียกโสช่วยได้ตลอดเวลานะจ๋อม

จาผู้ที่มากกับย่าน เสียงความถี่ต่าแห่งเมาเทน : สาวที่มีจิตใจอันแข็งแกร่งดั่งผู้ชาย และเคยเป็นแฟนพี่เกียรติภายใน 3 วิ และเลิก ภายใน 3 วิ เช่นกัน ขอบคุณจาที่เป็นผู้ฟังที่ดีมากๆ ฟังโสบ่นตลอด น่ารักจริงๆ ไว้เจอกันเดี๋ยวมาบ่นให้ฟังอีก โมเม้นที่โสอยากขอบคุณจามากจริงๆ ก็คือ ตอนพายเรือ โสอยากบอกจาว่า จาแมร่งเท่มาก ให้จาพายเรือ และให้โสนั่งเฉยๆ โสนีน้อมแน๋มไปทันทีเลย

ต่อหนุ่มสารพัดประโยชน์แห่งเมาเทน : ต่อผู้ที่เกิดมาสามารถซ่อมทุกอย่างได้ ทำอาหารก็เป็น สาวๆคงหลงรักมึงมากเลย นะเนี่ย ถึงเราไม่ได้คุยกันมากมาย แต่หัวใจของเราก็สัมผัสถึงความสนิทกันนะ ขอบคุณสาหรับที่ช่วยแนะนาเลือกสเปคโน๊ตบุ๊คมากๆ ทาให้โสรู้เรื่องฮาร์ดแวร์ขึ้นเยอะเลย ขอบคุณสาหรับโอบกอดที่เคยให้โสนะอยากจะบอกว่า ฟินดี เหมือนกัน ไว้โอกาสหน้าเดี๋ยวโสกอดคืนบ้างนะ และโสจะจาฝีมือรสชาติของไข่ยัดใส่หมูสับ และเต้าหูทรงเครื่อง อร่อยมาก(จริงๆนะ) คงจะคิดถึงรสชาติอันนี้ไปอีกนานเลย

มิ้งขาเม้ามอยประจาเมาเทน : อีเจ๊นี้พูดถึงไม่ได้ ขอบคุณสำหรับ 2 เดือนที่ผ่านมานะเว้ย ตอนแรกกูนึกว่ามึงเป็นคนหยิ่งๆ อารมณ์แบบมึงสวยเลือกคุยได้อะ แต่จริงๆมึงเป็นคนดีมาก ชอบเม้าตลอดเวลา ขอบคุณที่เป็นที่แชร์ประสบการณ์ต่างๆ และชอบเล่าเรื่องราวต่างๆให้กูฟัง จนกูจะรู้จักครอบครัวมึงหมดล่ะ ยังไงก็ขอให้เป็นดาราที่มึงฝันไว้ ขอให้มึงได้พ่อของลูก ที่ดี(แบ่งกูบ้าง เอ้ยท่ดๆ) และบอกว่า รักมึง ก็ดูตอแหลไป งั้นกูขอจุ๊บแทนละกันครับผม

ใหม่ว่าที่”เมญ่า”แห่งเมาเทน : ใหม่ๆ มึงอะ เป็นคนที่สวยมากก โสขอบอกก เชื่อโสเดี๋ยวมึงก็ hot มีแต่หนุ่มๆรอบล้อม กูพูด จริงชมจริง ขอบอก ขอบคุณที่เป็นเพื่อนคนแรกของที่นี้ ขอบคุณที่รอโสที่ mrt และขอบคุณที่สร้างเสียงหัวเราะให้กับเมาเทน นะ โสจะไม่มีวันลืมคาพูดของใหม่ “พยาบาล” เป็นคาที่กูเอาออกจากสมองไม่ได้แล้วล่ะ

มิ้นสาวดุประจาเมาเทน : มิ้นเป็นคนที่โสเห็นแล้ว กลัวตลอดเวลา โสเคยคิดนะ อยากจับหน้ามิ้น แล้วขยับหน้าให้มิ้น ทา หน้ายิ้มๆแทน คงจะน่ารักดีอะ โสยังจาพูดของมิ้นได้เลยนะ คนเราถึงเป็นเพื่อนกันไม่จาเป็นต้องคุยกันตลอดเวลา แต่สาย สัมพันธ์ของคาว่า เพื่อน ก็อยู่กนั ตลอดไป (แหม่สวยจิงๆอีดอก 555) เอ่ออีกอย่าง มึงชอบว่ากูตอแหล จริงๆบอกกูว่า คิดถึงโส รักโส ใช่มั้ยย กูรู้น่ะ 55

น้องน้ำสาวคนเล็กแห่งเมาเทน : สาวน้อยน่ารัก ที่คว้าใจพี่เกียรติไปได้ พี่ว่าน้องน้าเก่ง ที่พยายามหาว่าตัวเองชอบอะไร และ ได้มาฝึกงานช่วงปี 2 พี่ว่ามันเป็นความคิดที่ดีมากๆ (พี่ยังเสียดายเลย พี่น่าจะทาแบบน้องน้าบ้าง) และถึงน้องน้าไม่ได้ร่วม ทริปครั้งนี้ แต่พี่ก็รีวิวให้ฟังคงจะช่วยได้น่ะ แต่ยังไงพี่ก็มีโอกาสได้เจอเราอีก เพราะเราอยู่รั้วมหาลัยเดยี วกัน ไว้นัดเจอกันไป กินเค้กหลังมอ เดี๋ยวพี่โสเลี้ยงเอง แล้วเจอกันน้อออ

อาทเดชศิริ : หัวใจที่มาพร้อมกับเสียงเพลงแห่งเมาเทน : เรื่องของคุณชายอาทของเรา ให้รีวิวคงไม่พอแน่ๆ งั้นเอาเป็นส่วน สาคัญที่กูอยากจะพูดละกัน อย่างแรกเลย คือ กูก็ขอบคุณที่คุณชาย เข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตกูเลยนะ ทาให้อะไรหลายๆ อย่างกูดีขึ้น กล้ามากขึ้น ขอบคุณในทุกๆเรื่องที่ผ่านมาทั้งหมด และกูก็ต้องขอโทษสาหรับหลายๆเรื่องที่ทาให้
มึงลาบากใจ กูไปแล้ว อย่าลืมเพื่อน mtv602 ถึงคุณชายมี connection กับคนเยอะ แต่มิตรภาพของเพื่อน mtv602 มันมีคุณค่าเยอะ กว่านะมึง และมึงเคยบอกว่า ดนตรีไม่เคยทิ้งมึง กูอยากบอกว่า กูก็ไม่เคยทิ้งมึงเหมือนกันเช่นกัน จุ๊บๆครับ

สุดท้ายสาหรับที่แห่งนี้
– ขอบคุณสาหรับทริปที่ไปเที่ยวที่ทำให้โสเปิดโลกกระทัดใหม่ๆ ที่ทาให้โสกล้าทาอะไรมากขึ้น ลองสิ่งใหม่ๆมากขึ้น – ขอบคุณพี่ๆและเพื่อนๆที่เซอไพร์เค้กวันเกิด ที่ทำให้โสเกือบจะร้องไห้แล้วอีกนิดเดียว น้ำตาแตกแน่ๆ
– ขอบคุณที่ทำให้รู้จักคุณค่าอาหารราคา 50 บาท ว่า สามารถทาอาหารได้เยอะเยะขนาดนี้ถึงแม้ว่ามันจะเสียเวลา แต่มันทาให้พวกเราคุยสนิทกันมากขึ้น
– ขอบคุณน้องหมาเก็บทรัพย์ เก็บออมที่โสไประบาย แม้ว่ามันจะฟังไม่ออกก็ตาม
– รวมถึงขอโทษพี่ๆและเพื่อนๆที่ทำให้เกิดเรื่องวุ่นวายต่างๆ รวมถึงอาจไม่ได้ช่วยงานที่เมาเทนได้เต็มประสิทธิภาพครับ

ผมว่าคาว่า “ขอบคุณ” ยังน้อยไปสาหรับที่นี้ ผมโครตรักที่นี้เลย บ่องตง และผมอาจจะสัญญากับพวกพี่ไม่ได้ว่า ผมจะมี โอกาสได้เจอกับพี่ๆและเพื่อนๆอีกไหม แต่ผมสัญญาณอย่างนึงว่า ผมจะเก็บความทรงจาที่พวกเราใช้ชีวิตด้วยกันมาตลอด 2 เดือนที่ผ่านมา อยู่ในความทรงจาของผมตลอดไปครับ

#อิดอกส์ #ของจริง #หยอกๆ #ยุ่ง #จับมือแบบหมอลำ #hd #alwaysbesideyou #mtv602 #mountainstudio #หมังสีโสวซื่อเก่เหล่ากายมังสีสีไล่ปี้เอ๋งๆ

โจ้ โสรัจ บัวศรี
คณะวิทยาศาสตร์ประยุกต์ ภาควิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ และสารสนเทศ
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ