สวัสดีค่ะ น.ส.ปิ่ณมนัสญ์ แตงวิเชียร (กอหญ้า) จากวิทยาลัยเทคโนโลยีสยาม สยามเทค สาขาดิจิทัลกราฟิกค่ะ
วันที่สมัครฝึกงานกลัวจะไม่ติดมากค่ะ เห็นงานในเพจเฟสบุ๊คแล้วมีแต่งานสวยๆ ก็คิดว่าเขาจะรับเรามั้ย แถมมาสมัครเอาวันใกล้ๆจะต้องเริ่มฝึกงานแล้วอีก พอมีอีเมลตอบกลับมาว่ารับจังหวะนั้นแทบกรี้ด5555 แต่ในความดีใจก็มีความกังวลอยู่อีกมากเลยค่ะ กลัวว่าจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้ กลัวว่าจะตามไม่ทันคนอื่น แต่พอได้มาฝึกจริงๆความกลัวที่เรากังวลไปเองก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเลยค่ะ
วันแรกที่มาฝึกงานคือเกรงมากกก ไม่รู้จะเริ่มคุยกับใครยังไงก่อนเลย เพราะเด็กสุดด้วย บรรยากาศวันนั้นก็ดูยุ่งมากๆด้วยทำตัวไม่ถูกเลยค่ะ แต่หลังจากนั้นทุกอย่างก็ดีขึ้นเรื่อยๆ ไม่ถึงอาทิตย์ก็เริ่มคุยเล่นกับพวกพี่ๆทุกคนได้แล้ว ส่วนตัวหนูว่าไวมากเลยกว่าหนูจะสนิทกับเพื่อนขนาดนี้ก็ประมาณ 2 เดือนเลยมั้งคะ5555
พี่ต๊ะ วันแรกที่เจอพี่ต๊ะดูดุมากค่ะ แต่จริงๆแล้วพี่ต๊ะเป็นคนตลก มีมุขมีมีมส่งมาให้เจอเกือบทุกวัน แต่ตอนทำงานจะจริงจังและระเอียดรอบคอบมาก การสอนของพี่ต๊ะไม่ใช่มาจับมือเราทำ แต่เป็นการบอกว่าควรแก้ไขตรงไหนบ้างเพื่อให้งานดูดีขึ้นและสอนแนวคิดในการพัฒนาตัวเอง และการเปิดโลกเรื่องสก๊อยมุสลิมจะอยู่ในใจหนูตลอดไป
พี่อร พี่อรเป็นคนใจเย็นมากเวลามีเรื่องสงสัยพี่อรจะเดินมาช่วยดูว่าต้องแก้ยังไง อะไรผิดพลาด นอกจากนี้ยังระเอียดมากหนูยังจำงานตารางที่พี่อรลากจากจอทรศ.มาให้ดูว่าเส้นไม่ตรงได้ถึงทุกวันนี้ มันจึ้งมาก ถ้าคนที่สวยที่สุดไม่ใช่พี่อรแล้วจะเป็นใคร
น้องฌาดา เป็นเด็กฉลาด ร่าเริงมากกก ถึงจะเจอน้องไม่บ่อยมากแต่น้องน่ารักมากๆ ตอนแรกดูเหมือนจะขี้อายแต่จริงๆถ้าเราเริ่มทักน้องก่อน น้องจะมีเรื่องมาชวนคุยกับเราอีกเยอะแยะเลย แล้วน้องสนิทกับพี่ๆในออฟฟิศได้ไวมากทำให้เหมือนหนูมีน้องสาวอีกคนขึ้นมาเลย
พี่ฟิน คนแรกที่ทักหนูที่หน้ารั้วประตู ถ้าพี่ไม่เริ่มทักวันนั้นหนูคงไม่กล้าคุยกับใครแล้ว55555 แรกๆไม่กล้าคุยด้วยแต่หลังจากทำงานไปด้วยกันสักพักก็สนิทกับพี่แบบไม่รู้ตัว ตอนที่หนูเริ่มรับงานมาเยอะเกินตัวพี่ก็อาสามาช่วย ให้คำปรึกษาในการทำงาน ในวันที่หนูจนพี่ก็แบ่งของให้กิน ขอบคุณมากๆนะคะ
พี่ใบเงิน บังเงิน พี่สาวแฟรี่กระโปรงยาวที่รวยที่สุด ถ้าคนที่รวยที่สุดไม่ใช่คนนี้ เป็นคนรักสุขภาพตอนหนูเห็นพี่กินดอยคำมะเขือเทศติดกันเป็นอาทิตย์คืออึ้งมาก ชอบซื้อของมาฝากบ้างทีก็แบ่งขนมให้ทุกๆคนกิน ขอบคุณมากนะคะ ถ้าหนูรวยหนูจะมาแทนคุณพี่บังเงินค่ะ
พี่ชมพู่ เจ้าของประโยคเด็ด จีงงงงงงงง , thank you ketaki และอื่นๆอีกมากมาย ตอนแรกหนูคิดว่าพี่เป็นลูกครึ่งมั้ย ต้องพูดอังกฤษด้วยรึเปล่ากลัวคุยกันไม่รู้เรื่อง5555 พอพี่เริ่มคุยถึงได้รู้ว่าพี่เป็นคนตลกมากกมีจริตของคุณอร สมฤทัย
พี่ไอ เจ๊แต๋วของอาโคย เสียงหัวเราะที่จึ้งที่สุดในบริษัทและหัวหน้านำเต้นแก้ออฟฟิศซินโดรม พี่ไอเป็นคนตลกมากแบบที่หนูไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอ55555 หนูดีใจที่ได้มาเจอพี่นะคะ พี่ไอมีรู้เทคนิคต่างๆเยอะมากกทำให้หนูได้ความรู้แนวคิดการออกแบบจากพี่มาเยอะเลย
พี่มะ พี่มะห์บุคคลที่ไม่ต้องใช้เม้าก็ทำงานกราฟิกได้ อันนี้หนูทึ้งมากพึ่งเคยเห็นคนที่ใช้ทัชแพทได้ชำนาญขนาดนี้เป็นครั้งแรก เป็นคนมาเปิดโลกความรู้เกี่ยวกับอิสลามให้เยอะมาก ขนาดหนูถามเรื่องแปลกๆก็ตอบให้หมด555555
พี่กุ๊ก สาวแซ่บประจำออฟฟิศ ตัวเปิดตี้มี่เสวี่ย ตอนแรกหนูไม่ค่อยกล้าคุยด้วยพี่ดูดุๆ แต่พอได้คุยจริงๆพี่กุ๊กเป็นคนน่ารักมากกกก คนที่ชวนทุกคนกินมี่เสวี่ยเติมน้ำตาลเกือบทุกวัน ถ้าพี่ไม่ชวนวันนั้นเหมือนขาดอะไรไป5555
พี่ออม พี่ออมครั้งแรกที่เจอดูเป็นคนเงียบๆเรียบร้อยมากแบบ 300% ตอนนั้นคือคิดว่าอาจจะไม่ได้คุยกัน
ตลอดไปรึเปล่าเพราะหนูก็ไม่ใช่คนกล้าชวนคุยขนาดนั้น แต่พอได้มาทำงานร่วมกันก็ได้คุยกันมากขึ้นพี่ออมเป็นคนน่ารักมากๆอีกคนนึง ช่วยให้คำปรึกษาด้านงานด้วย ขอบคุณมากนะคะ
พี่ฟลุ๊ค ตากล้องประจำออฟฟิศ เจ้าของตำนาน น้ำวุ่น อีกคนที่คนคิดว่าเป็นคนเงียบๆดูเป็นคนดีแบบไม่พูดคำหยาบ แต่พอพูดขึ้นมากลับดูไม่ค่อยหยาบ คนที่พาไปซิ่งมอไซค์ซื้อข้าวแล้วจะให้หนูขับกลับแต่หนูขับไม่เป็น ขอบคุณที่วันนั้นพี่ไม่เดินไปก่อนไม่งั้นหนูอาจจะได้เข็นรถเข้าออฟฟิศ55555
พี่ปาล์ม ถึงจะไม่ได้คุยเยอะเท่าพี่คนอื่นแต่พี่เป็นคนสุภาพมากนิสัยดีมาก ทุกวันนี้หนูก็ยังไม่เคยได้ยินพี่พูดคำหยาบเลย แรกๆที่เจอพี่ดูเงียบๆเข้าถึงยาก แต่ตอนนี้พี่ดูชิลๆเข้ากับทุกได้แล้วก็เริ่มติดคำพูดพี่ไอมาแล้ว5555555
พี่เจ พี่เจคนที่มีเวรซื้อข้าวด้วยกันทุกจันทร์ ปกติไม่ค่อยได้คุยกันในออฟฟิศเท่าไหร่จะมาคุยตอนออกไปซื้อข้าวมากกว่า พี่เจใจดีมากบ้างทีหนูก็ไปแวะซื้ออย่างอื่นเพิ่มพี่เจก็ไม่ได้บ่นอะไรทัังๆที่จริงๆพี่ก็น่าจะหิวข้าวแล้ว ขอบคุณมากนะคะ
สำหรับหนูแล้วการได้มาฝึกที่ mountain ให้อะไรเยอะมากเลยค่ะ เพราะที่นี้ทำงานจริง ทุกงานที่ทำต้องส่งลูกค้าจริงๆ ได้เจอการบรีฟแบบต่างๆที่ไม่เคยลอง การทำงานที่ต้องเร็วขึ้นไม่เหมือนตอนเรียน ความละเอียดรอบคอบในการทำงานที่มากขึ้น ถ้าไม่ได้มาฝึกที่นี้ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะพัฒนาได้ขนาดนี้มั้ย ถึงจะยังไม่เก่งขั้นเป็นปรมาจาร์ยแต่หนูก็รู้สึกว่าได้โตไปอีกขั้นแล้ว แล้วก็สังคมที่ได้จากที่นี้ด้วยพี่ๆทุกคนให้ความรู้สึกเหมือนครอบครัว หนูไม่คิดเลยว่าการมาฝึกงานจะได้เจอคนดีๆขนาดนี้ ถึงจะฝึกแค่ระยะเวลาสั้นๆแต่หนูจะไม่ลืมพี่ๆทุกคนเลย ขอบคุณพี่ๆทุกๆคนมากนะคะ
ปล.ถ้ามีอะไรที่หนูทำผิดพลาดหรือล่วงเกินไปต้องขอโทษด้วยนะคะ