เกด เบญจรัตน์ ปลื้มไธสง

ไม่คิดว่าบริษัทจะรับเข้าฝึกงานเลย ส่ง post แบบไม่คาดหวังเยอะ แต่พอทางบริษัทตอบกลับมาว่าให้ไปสัมภาษณ์ คือแบบดีใจยิ่งกว่าถูกหวย ^^ คือมันเกินความคาดหมายมาก เพราะมันไม่ใช่สายเราโดยตรง แต่เพราะว่าอยากได้ประสบการณ์การด้าน web บ้าง เลยบอกตัวเองว่า อะไรที่ยังทำไมได้หรือยังไม่เคยลอง มันต้องลอง เลยแอบกังวลนิดๆว่าเราจะทำผลงานออกมาได้ดีหรือเปล่า แต่พอได้ลองทำจริงๆ ก็แบบ เออก็ทำได้นิหว่า ^^ โปรแกรมอะไรที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ก็ได้รู้จัก และรู้สึกว่าตัวเองพัฒนาฝีมือขึ้น ใส่ใจงานในรายละเอียดมากขึ้น ใจเย็นกับงานมากขึ้น การที่จะถาม กล้าคิดมากกว่าก่อนจะมาฝึกงานที่นี่ แต่แอบเสียดายที่ไม่ได้เข้าออฟฟิตเลย เนื่องด้วยสถานการณ์โควิดที่ไม่ดีขึ้นเลย

พี่ต๊ะ : เจอพี่คะพี่อรพร้อมกันเลยครั้งแรกคือวันมาสัมภาษณ์ คือแบบเกร็งมาก หน้าพี่ต๊ะแบบครึมมาก แต่แบบ ใจดีสู้เสื้อไว้ก่อน ฝึกงานวันแรกก็คือรับน้องเลย แบบดุ ไม่ใช่ดุธรรมดาแต่เป็น ดุ๊ ^^ พออาทิตย์ที่สองก็แบบปรับตัวได้ และก็แบบ อ๋อ พี่ต๊ะเป็นคนพูดแข็งๆแบบนี้เอง แต่จริงๆชอบเล่นมุกให้ขำ ชอบแซว แล้วแบบทุกครั้งที่พี่ต๊ะทักเข้ามาในไลน์ มันมีความรู้สึกแบบขนลุกซู่ แล้วแบบจะที่คิดงานตันๆ สมองแล่นดีมาก เหมือนเป็นยากระตุ้น

พี่อร : พี่อรถ้าถามว่าใจดีมั้ย ตอบว่ามาก แต่ในขณะเดียวกันก็จะมีมุมที่ดุเอาเรื่องอยู่เหมือนกันเวลาทำงานคืองาน ^^ ครั้งแรกที่ไปสัมภาษณ์ ตอนจะกลับพี่อรก็เดินออกมาส่ง มีแซวๆเรื่องรองเท้าวันนั้นที่ใส่ไปมันใส่ยาก ก็ได้แต่แอบยิ้มอรุ่มเจาะคนเดียว แอบเสียดายไม่ได้กินกับข้าวฝีมือพี่อรเลย

โก้ : ตอนอยู่มอก็ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไหร่ มีมาฝึกงานนี่แหละที่แบบคุยกันเยอะขึ้น เวลามีงานไหนที่แบบยังไม่เข้าใจก็สลับกันถาม แลกเปลี่ยนเทคนิคการทำงานกันบ้าง แนะนำกัน โก้จะเข้าใจงานยากหน่อยในบางงาน ก็จะมีทักมาถามให้อธิบายให้ฟัง

ส้ม : เป็นรุ่นเดียวกันก็จะคุยกันง่ายหน่อย คอยช่วยเหลือกันและกัน ปรึกษากัน ละพูดคุยกันบ่อยทุกวันเลยก็ว่าได้ คุยกันทั้งเรื่องงานและปัญหาชีวิต ทำให้รู้สึกเหมือนเป็นเซพโซนของกัน ในบางครั้งก็จะมีแนะนำงานส้มว่าแบบนี้ดูมั้ย สีนี้มั้ย ประมาณนี้

พลอย : จะไม่ค่อยได้แนะนำหรือคุยเรื่องงานกันสักเท่าไหร่ เพราะสไตล์งานไม่เหมือนกัน ปรึกษาเรื่องต่างๆของกัน เรื่องงานบ้าง เรื่องส่วนตัวบ้าง แต่พักหลังต่างคนต่างงานเยอะ ไม่ค่อยได้ติดต่อกัน เนื่องด้วยกลับมา wfh ที่บ้าน และมีเวลาอยู่กับคนที่บ้านมากขึ้น แต่ก็ยังมีคุยกันบ้างบางครั้ง