นุก ชานนท์ ครุฑเกตุ

สวัสดีครับ ผมชื่อ นุก สาขาออกแบบผลิตภัณฑ์และบรรจุภัณ์ คณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ ม.นเรศวร ฝึกงานตำแหน่ง graphic design ครับ

ผ่านไป 2 เดือนที่ผมมาฝึกงานที่นี่ ตอนนี้ได้เวลาต้องลาจากกันแล้ว ความรู้สึกที่เข้ามาวันแรกกับตอนนี้มันต่างกันสิ้นเชิง เมื่อก่อนผมไม่เคยมีเหตุผลที่จะต้องเข้ากรุงเทพเพราะจังหวัดที่ผมอยู่ก็อยู่ค่อนข้างไกลกรุงเทพ จนตอนนี้เมาเทนกลายเป็นเหตุผลที่ผมจะกลับมากรุงเทพอีกในซักวัน มันคือความรู้สึกที่มากกว่าการมาทำงานแล้วกลับ การที่ได้ทำงานด้วยกัน ได้ทำกับข้าว ได้ไปไหนมาไหน มันทำให้รู้จักกันได้ไวขึ้น รู้นิสัยใจคอกันและกัน แรกๆ ที่ใช้เวลาปรับตัวก็มีเกร็งๆ บ้าง แต่ไม่เครียดเลยครับ ตอนนั้นมีเพื่อนๆ คอยช่วยคอยแนะนำตลอด จนมีเพื่อนมาเพิ่มเรื่อยๆ และคนที่มาก่อนผมบางคนก็สำเร็จการฝึกงานออกไป ความรู้สึกรักเมาเทนมันก็ค่อยๆ ก่อเกิดจากหลายๆ อย่างที่ทำ การได้ไปเตร็ดเตร่กับเพื่อนๆ การได้ปาร์ตี้ก่อนกลับห้อง การรีบไปขึ้นรถไฟฟ้าที่มักจะไปทันขบวนสุดท้ายพอดีเป้ะๆ การที่ได้มานั่งคุยแลกเปลี่ยนกันหลังกินข้าวกลางวัน จนตอนนี้แทบไม่มีความรู้สึกว่าอยากฝึกเสร็จแล้วรีบๆ กลับเลย

แม้เพียงช่วงสั้นสั้น
ความรู้สึกนั้นกลับเอ่อล้น
ทุกข์สุขร่วมประปน

บางครั้งงานเหนื่อยหนัก
เพื่อนรักคอยอยู่เคียงข้างกัน
ไม่ห่างหายไปไหน

สังคมคนหลายแห่ง
เห็นความเป็นมาที่หลากหลาย
บ้างเพียรบ้างพอต่างไป

อยากฝากไว้จากใจ
ใครจะมาเป็นรุ่นหลังจากนี้
จงเพียรเรียนรู้ที

ความสามารถไม่มีค่า
ความเพียรต่างหากคือผู้สร้าง
ความพอแค่ตัวรอด

จะได้หรือไม่ได้
อยู่ที่จะไขว่คว้าเอาเอง
ไม่มีที่ดี ไม่ดี

รักเมาเทนให้เหมือน
กับที่เมาเทนมอบรักให้
ให้ใจแลกใจกลับมา

สิ่งต่างแต่คนคิด
คือสิ่งติดตัวแต่เกิดมา
แตกต่างอย่างดีไซน์
แตกต่างแบบเมาเทนชิกกะหว่าวา

พี่ต้ะ พี่ต้ะเป็นชายร่างใหญ่ที่อบอุ่นมาก แกเป็นคนรักลูก รักพี่อร รักน้องๆ ของแกมาก แกจะคอยถามว่าเวลาเห็นใครมีเรื่องไม่สบายใจ บ่อยครั้งที่เราทำให้แกงอนแต่แกก็ไม่โกรธเกิน 1 วันหรอกครับ เวลาเงียบๆ ก็จะมีเสียงไอ ที่ดังจนสะดุ้งขึ้นมาทันที ฮ่าๆ ตั้งแต่เข้ามาวันแรกจนวันนี้พี่ต้ะก็ยังเหมือนเดิม ยอมรับในความอบอุ่นที่ส่งมาถึงตัวผมจริงๆ พี่ต้ะเป็นคนเก่งอีกคนที่ผมยอมรับ ผมยอมรับในการตัดสินใจ การพูด การกระทำอย่างที่พี่ได้แสดงออกมา พี่คืออีกแบบอย่างหนึ่งของชีวิต ที่ผมได้เรียนรู้จากการมาฝึกงานที่เมาเทนแห่งนี้

พี่อร พี่อรเป็นเชฟที่สุดยอดมาก วันไหนพี่อรมาทำกับข้าวคือจะได้กินของอร่อยแน่ๆ ฮ่าๆ พี่อรเก่งมากเรื่องคุยงานกับลูกค้า เพราะเห็นพี่อรรับโทรศัพท์ทั้งวัน พี่อรเป็นแม่ที่เลี้ยงน้องฌาดาเก่งมากๆ และอีกเรื่องคือเรื่องทำอาหาร พี่อรแค่เห็นเมนูอาหารก็บอกได้ว่าต้องซื้อวันถุดิบอะไรบ้าง ตอนไปเที่ยวอยากให้พี่อรเป็นแม่ เพราะพี่อรส่งเงินให้แล้วให้ไปซื้อของที่จะมาปาร์ตี้แบบไม่อั้นเลย คือไม่เคยซื้อของแล้วไม่รู้จะซื้ออะไรเพิ่มดี เอะอะส่งเอทีเอมไปกด ฮ่าๆ ยอมใจพี่อร

เฟม มันเป็นเพื่อนที่มาพร้อมกัน มาจากมอเดียวกันสาขาเดียวกัน จริงๆ เราก็สนิทกันอยู่แล้ว มีไรเราคุยกันตลอด แล้วยิ่งได้มาฝึกงานที่เดียวกัน มันทำให้เราคุยกันง่าย เราทั้งคู่ต่างก็เป็นคนตรงๆ เฟมมันพัฒนาตัวเองขึ้นมามาก เมื่อก่อนเราไม่ไว้ใจให้เฟมทำงาน100 เปอเซนต์ ต้องขอโทษด้วย เพราะเราเป็นพวกที่ยอมให้งานของตัวเองไม่ปังไม่ได้ แต่ตอนนี้เราให้มันร้อยเลย เรายอมรับในตัวมันแล้ว(กูเขียนก่อนไปเที่ยวด้วยกันนะรีวิวนี้ เหมือนใจตรงกัน ฮ่าๆ)

เบนซ์ มันเป็นคนที่พูดภาษาอีสานได้ทั้งวัน ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้บ้าง ฮ่าๆ เบนซ์เป็นคนที่เรียนสายวิทย์แต่ทำงานอาร์ตได้ในระดับที่จัดว่าดีเลย เบนซ์เก่งมากในด้านสกิล แต่เบนซ์ยังขาดเรื่องไอเดียไปนิด เราอยากจะฝากเบนซ์ว่ามึงไม่ต้องไปเรียนรู้ทฤษฎีไรมากหรอก มึงเป็นอบบที่มึงเป็น ศิลปะมันไม่แบบเรียนตายตัวหรอก มันแค่เป็นกระบวนการคิด เป็นแบบที่มึงเป็นแล้วก็สร้างงานในแบบที่เป็นตัวเอง กูเองก็รอติดตามงานมึงอยู่นะ

เอ็ม develop คนเดียวในหมู่พวกเรา เอ็มมันเป็นคนมารยาทดีมากๆ เป็นคนที่คุยสนุกๆ เป็นคนที่คอยแนะนำโน่นนีาให้ตอนที่เข้าไปทำแรกๆ ตอนแรกมันดูเป็นรุ่นพี่เราด้วยซ้ำ แต่พอรู้จักกันซักพัก ก็รู้ ว่ามันก็ติ๊งต๊องไม่แพ้เราเลย ฮ่าๆ เราอยากรู้อะไรเอ็มก็สอนให้ ซาบซึ้งมากๆ ซักวันก็อยากะทำงานซักชิ้นร่วมกัน

มัทนา มัทเป็นคนที่ฝึกอย่างยาวนาน อยู่มาหลายรุ่น จนรุ่นเราเป็นรุ่นสุดท้ายของมัท มัทเป็นคนเก่งที่ติ๊งต๊อง ฮ่าๆ มัทจะดูมึนๆ เพราะโดนพี่ต้ะบ่นทั้งวัน แต่มัทคือสุดยอดแม่บ้าน เพราะมัทดูแลพวกเราทุกคนอย่างดีตลอด มั้งทำกับข้าว ทั้งคอยสอนงาน ไปไหนไปกันไม่มีเกี่ยง วันที่มัทออกเราใจหายมากๆ เหมือนตอนนั้นเราเริ่มสนิทกันแล้ว แต่มัทก็ดันฝึกเสร็จไปซะก่อน เศร้าเลย

ยะหยา ยะหยาคือเด็กปี1ที่อเมริกาที่มาฝึกงานที่เมาเทน หยามาขอฝึกเองแบบไม่ได้ผ่านมหาลัย แต่หยากลับมีความแอคทีปสูงมาก หยาขยันมาก จนทำให้เรานึกถึงตอนที่เราพยามแอคทีปตัวเองเพื่อนดิ้นรนให้ทันกับคนอื่น ตอนที่เราโดนชี้หน้าด่าว่าเป็นแค่คนกระจอกคนนึง จนวันนี้เราก็เริ่มขี้เกียจและปล่อยวางหลายๆ อย่างไป แต่หยาทำให้เราต้องกลับมาแอคทีปอีกครั้ง เพราะไม่งั้น เราโดนหยาแซงแน่ 555 ล้อเล่น ซักวันเรามาสร้างงานกันอีกนนะหยา มันต้องสนุก เหมือนที่เราทำที่เมาเทนแน่นอน

ท็อป มึงเป็นขี้เหล้าขนานแท้เลย เอะอะมึงก็กินเหล้า ฮ่าๆ ยอมใจเลย มึงกินเข้าไปได้ไงขนาดนั้น ท็อปเป็นคนที่ชอบทำให้พี่ต้ะโมโห ฮ่าๆ แต่มันก็เอาใจใส่เพื่อน มันเป็นคนรักเพื่อน เวลาชวนไปไหนมันก็ไป ถึงบางทีมันจะขี้โม้ไปนิด 555 แต่สนุกดี มันมีเรื่องเล่าให้ฟังทุกวันเลย หลังๆ นี่มันย้ายสัญชาต พูดภาษาไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่องเลย ฮ่าๆ แต่มันก็บ้าๆ บอดีๆนั่นแหร่ะ

เฟิร์น น้องสาวที่มาจากสุโขทัยเหมือนกัน แต่เฟิร์นเรียนกรุงเทพนะ เฟิร์นเป็นบัดดี้ของเราตั้ง 2 ครั้ง ไม่รู้ว่าจะจับได้บ่อยอะไรปานนั้น ฮ่าๆ เฟิร์นยังเป็นคนที่ไหว้ทุกคนเช้าเย็นๆ 555 ทั้งที่จริงๆ เฟิร์นรู้ไม๊เราเกิด พ ศ เดียวกัน อายุห่างกันไม่ถึงปี พอดีเราเข้าเรียนก่อนเกณฑ์หน่ะ สิ่งที่เฟิร์นมีอยู่แล้วคือความมั่นใจและความละเอียดอ่อน เราเชื่อว่าถ้าเฟิร์นเอาความมั่นใจและความละเอียดอ่อนนั้นมาใช้กับงาน งานชิ้นนั้นมันต้องปังสุดๆ แน่ๆ

มิ้น มิ้นเป็นคนกระบี่และกรุงเทพที่ทำแกงส้มใต้ได้เผ็ดมาก เราชอบแกงส้มมิ้นมาก มันเผ็ดสะใจดีสุดๆ ฮ่าๆ มิ้นเป็นคนถึงไหนถึงกัน ไปไหนไปกัน มิ้นมาสัปดาแรกก็ไปเที่ยวด้วยกันเลย ฮ่าๆ มิ้นเป็นคนที่วาดการ์ตูนและลงสีได้น่ารักมากๆ เราชอบสุดๆ เราอยากจะฝากให้มิ้นหัดขับรถให้เหมือนคนมีใบขับขี่ ฮ่าๆ มิ้นดูขับรถได้เสี่ยงมาก อันตรายสุดๆ เราเห็นเรายังใจคอไม่ดีเลย ส่วนเรื่องทีสิธก็ขอให้ผ่านฉลุยนะ ขอให้งานปังๆ ฮ่าๆ

เมย์ สาวเรียบร้อย แต่คุยได้ไม่หยุด 555 เมย์เป็นคนคุยง่าย คุยได้ทุกเรื่อง เป็นคนที่หั่นผักได้โหดมาก ทุกชิ้นเท่ากันเป้ะ ทำได้ไง เรารู้ว่าเมย์ทำกับข้าวเก่ง แต่เมย์แค่ไม่อยากมาข้ามหน้าข้ามตาเราใช่ไม๊ล่ะ โทดทีเราเป็นคนคิดไวทำไว เราคิดแล้วเราทำเลย เราหิวด้วยแหร่ะ ฝากเมย์ดูแลปากท้องของเพื่อนที่ยังเหลือแล้วก็พี่ค้ะพี่อรด้วยนะ ฮ่าๆ ส่วนคอมเมย์เราพยามสุดๆ แล้วลาะ ขอให้มันเลิกพังซะที เมย์จะได้ทำงานได้อย่างที่อยากทำ ฮ่าๆ

ส้มโอ คนมึนๆ ดูเบลอๆ ตลอดเวลา ส้มโออัพรูปอัพสตอรรี่ในไอจีบ่อยมาก 555 ส้มโอเป็นคนขยันทำงาน เดินไปถามงานคนโน้นคนนี้ตลอด และเวลาไปเที่ยวก็ไม่เคยทิ้งกัน ไปไหนไปกันเสมอ ตอนมาแรกๆ ไม่กี่วัน ก็ไปกินเล้งด้วยกันล่ะ ฮ่าๆ ส้มส้ม คือไอดอลด้านความรัก น่าจะของทุกๆ คน ฮ่าๆ ยอมคนนี้เลย

ทราย ทรายคือเหยื่อของโรตีอาบังที่เกาตูดไปทำโรตีไป ฮ่าๆ ทรายเป็นคนที่ใจร้ายสุดๆ ทรายเอาแฟลตไดรพ์เราไปบูทวินโดวส์ แต่ทรายดันไปฟอร์แมตรูปที่อยู่ข้างในแฟลตไดรพ์ มันคือไฟล์ภาพส่งประกวดที่เราทำไว้แล้ว แต่เราก็ได้แต่เศร้าใจแล้วเก็บเอาไว้คนเดียว ฮ่าๆ ล้อเล่น ไม่โกรธหรอก เราอาจจะไม่ค่อยสนิทกันเท่าไหร่ เพราะเราไม่ค่อยได้ไปไหนมาไหนกัน ไม่ค่อยได้ร่วมงานกันเท่าไหร่เนอะ แต่ก็สู้ๆ กับการเรียนที่เหลือนะ

บูม บูมคือคนติ๊งต๊อง คือ ติ๊งต๊องแบบไม่ต้องขยายความอ่ะ บูมจะพูดคำหยาบๆ ได้แบบไม่รู้สึกหยาบเลย แปลกดี แต่บูมก็เป็นเหยื่อโรตีเหมือนกับทราย แอบหัวเราะเยอะนิดๆ ฮ่าๆ บูมเป็นคนที่พูดขวานผ่าซาก พูดไรตรงๆ ออกมาได้หน้าตาเฉย คล้ายๆ กับเราที่พูดความรู้สึกตรงๆ ออกมาได้เสมอ เราว่ามันดีแล้วแหร่ะ ไม่ต้องไปเปลี่ยนแปลงตัวเอง เป็นคนตรงๆ แบบนี้คูลแล้ว

ฟ้า คนเงียบๆ ที่ไปซื้อกับข้าว ล้างจานด้วยกันบ่อย ตั้งแต่มา จนจากกันแล้วเนี่ย แต่ก็ไม่ค่อยได้คุยไรกันมาก เพราะฟ้ามันเงียบ 555 ฟ้าเป็นคนที่เงียบ แต่วันนั้นที่เราไปพูดเรื่องเที่ยว ฟ้าเป็นคนที่คุยกับเรามาตรงๆ เราไม่โกรธฟ้านะ เราโกรธตัวเองที่วันนั้นเราไม่หยุด แล้วที่เราเงียบไปเพราะเราไม่อยากทำลายโอกาสที่เราจะได้เป็นเพื่อนกัน ขอโทษฟ้า ทรายแล้วก็บูม ที่วันนั้นเราเถียงกันนะ

ถึงเวลาต้องพลัดพลาก
กำหนดเวลากำลังใกล้ถึง
จากกันเพียงร่างกาย

ความสัมพันธ์ที่ก่อ
เพื่อนใหม่จากหลากหลายภาษา
ความทรงจำที่ดี

ขอบคุณเมาเทนที่
ทำให้คนต่างที่ได้พบกัน
ยินดีที่ได้รู้จัก..

ใจหายนะครับ ต่อจากนี้คงหาโอกาสเจอกันอยากแล้ว ขอบคุณพี่ต้ะมากๆ ที่รับมาฝึกงานที่นี่ทำให้ได้มีความทรงจำดีๆ แบบนี้ แล้วผมจะกลับมาเยี่ยมใหม่นะครับ

อยากจะฝากคนที่จะมาเมาเทน เผื่อมีซักคนที่เข้ามาอ่าน. จงรู้ไว้ว่าเมาเทนไม่ใช่สถานที่ “เมาเทนคือผู้คน”

ขอบคุณเพื่อนใหม่ๆ อีก 13 คน ที่เมาเทน ขอบคุณพี่ชายพี่สาว ที่ดูแลกันและกันมาตลอด ขอบคุณโอกาสที่ทำให้เราได้อยู่ตรงนี้ๆ ขอบคุณ..