มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้า ธนบุรี

“ จากเชียงใหม่สู่ห้วยขวางกรุงเทพ ” อยากหนีไปให้ไกลที่สุดไปในที่ๆไม่มีใครรู้จัก ไปใช้ชีวิต ไปอยู่กับตัวเอง แต่ก็ลืมไปว่ามันไกลเกินกว่าที่อาจารย์จะให้ไป

แต่ในเมื่อพี่รับแล้วยังไงก็ได้ทำแน่นอน อดทนหน่อยนะ 5555 แล้วก็ถามว่าทำกับข้าวอะไรเป็นบ้างอะเรา ไข่เจียวเป็นมั้ย555 เราก็ตอบไปอย่างมั่นใจอีกเช่นกันว่า ไข่เจียวทำได้ค่ะ55555 จบคำถามนี้พี่ก็ยื่นเอกสารตอบรับให้ละบอก อะเสร็จแล้ว เดือนหน้าเจอกันพร้อมเริ่มงานได้!!!

ตอนแรกไม่รู้จักที่นี่เลย พอหาที่ฝึกงานก็เจอเมาเทนเห็นเว็บสวยน่าสนใจ แต่พอเจอคำที่เขียนไว้หน้าเว็บก็ไม่กล้าสมัครเลย5555 กลัว
จนผ่านไปสักพัก ก็กดมาเจอที่นี่อีกก็เลยลองยื่นดู จำโมเมนต์นั้นได้เลยว่าส่งไปตอนดึก ครึ่งชั่วโมงถัดมามีเมลตอบกลับว่ารับรู้สึกดีใจมากและก็งงมากด้วย

ตอนแรกพอรู้ว่าจะต้องฝึกงาน เลยลองหาที่ฝึกงานในgoogle แล้วก็เจอ mountain studioพอดี สนใจเลยเข้าไปดูรูปพอดูไปเรื่อยๆ ถึงรู้ว่ามีรุ่นพี่ที่ภาคเคยมาฝึกที่นี่ เลยลองไปถามพี่ๆ

ไม่มีอะไรมาก แค่อยากจะบอกว่าที่นี่อบอุ่นมากคะ ตอนแรกมิ้งโครตกลัวมาที่ทำงานไม่ถูกเลย ที่บ้านก็ลงทุนจ๊าดดด ขับรถมากันทั้งคณะมาดูที่ทำงานว่าเป็นยังไง อันตรายมั้ย บอกเลยว่าไปถึงแต่ไม่ถึงที่ค่ะ เพราะมิ้งเข้าซอยผิด5555 และอีกเรื่องที่ชอบมากมากเลยคือการทำอาหารกินกันเอง แค่มื้อแรกที่เราได้เจอกัน เราก็ได้กินด้วยกันแบบมื้อใหญ่จัดเต็มเลย ตกใจ+ประทับใจไปในตัว

สำหรับการฝึกงานในครั้งนี้ ในการทำงานช่วงแรก รู้สึกเกร็ง ทำตัวไม่ถูก กลัวปรับตัวเข้ากะเพื่อนกะพี่ไม่ได้ ที่สำคัญเรื่องงาน เครียด กลัวทำงานออกมาไม่ดี เพราะตัวเองไม่ใช่คนที่เก่ง แต่ทุกอย่างมันก็ปรับตัวได้ไปตามเวลาของมันต้องขอบคุณความผูกพัน ความรัก เสียงหัวเราะที่มีให้กันตลอดเวลา

ในการมาฝึกงานที่นี่ เริ่มตั้งแต่หาที่ฝึกงาน ก็เห็นว่าที่นี่น่าสนใจดี ทั้งแนวงานทั้งการใช้ชีวิตในการทำงานดูไม่ค่อยเหมือนที่อื่น ดูเป็นกันเอง เราคิดว่าเราน่าจะเข้ากับที่นี่ได้ ก็เลยอยากมาฝึกงานที่นี่มาก เลยลองส่ง Portfolio ไป วันที่พี่ตอบรับก็ดีใจเพราะคิดว่าน่าจะได้อะไรกลับมาจากที่นี่มากพอสมควร